Ο συνθέτης Γρηγόρης Πολύζος, έπειτα από 12χρονη παρουσία στην ελληνική δισκογραφία και τρεις προσωπικούς δίσκους με κύκλους τραγουδιών, κυκλοφορεί τον πρώτο του ορχηστρικό δίσκο «Dreamories».
Πρόκειται για 7 ορχηστρικά κομμάτια που έγραψε και ενορχήστρωσε ο ίδιος, «soundtrack» στιγμών της ζωής του και των ονείρων του. 70 ώρες στούντιο, 13 μουσικοί, αμέτρητες παρτιτούρες και πολλά ξενύχτια, είναι το backstage της παραγωγής του δίσκου.
Εμείς τον συναντήσαμε και μάθαμε ακόμη περισσότερα για αυτόν. Για το τι τον εμπνέει, τι τον αγχώνει αλλά και τι άλλο – εκτός από την μουσική – είναι αυτό που τον σαγηνεύει.
-Πες μας λίγα λόγια για τον νέο σου δίσκο «Dreamories»;
«Είναι ο πρώτος μου δίσκος με ορχηστρική μουσική. Τον ετοίμαζα 2 χρόνια. Έγραφα, έσκιζα, ξαναέγραφα, άλλαζα κτλ. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αυτό θα μπορούσε να συνεχίζεται εις το διηνεκές, οπότε είπα στον εαυτό μου “τέλος” και μπήκα στούντιο. Ήταν πιο μοναχική διαδικασία από την ηχογράφηση ενός δίσκου με τραγούδια. Ήμουν ο συνθέτης, ο παραγωγός, ο ενορχηστρωτής. Ευτυχώς πέρασαν 13 μουσικοί από το στούντιο, όλοι τους βιρτουόζοι και με πολύ υψηλή αισθητική αλλά όλη η ευθύνη και όλες οι αποφάσεις βάραιναν εμένα και μόνο. Ήταν τελικά μια πολύ ευχάριστη – αν και στρεσογόνα – και δημιουργική διαδικασία. Ο δίσκος περιέχει 7 σύντομα κομμάτια (μόνο ένα ξεπερνάει τα 3΄) με ποικιλία οργάνων, αλλού βαριά κι αλλού πιο λιτή ενορχήστρωση».
-Σε τι φάση (καλλιτεχνικά) σε πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή;
«Σε δημιουργική φάση! Έχω έτοιμα 2 τραγούδια που σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσουν. Μαζεύω ήδη υλικό για 2ο ορχηστρικό δίσκο. Τελείωσα ένα κομμάτι για βιόλα και ορχήστρα εγχόρδων που θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2025. Και ξεκίνησα να γράφω και ένα μιούζικαλ, το οποίο δεν ξέρω ακόμα τι τύχη θα έχει».
-Τι σε εμπνέει για να γράψεις;
«Οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους. Οι καταστάσεις που έχω ο ίδιος ζήσει. Οι έρωτες, οι απογοητεύσεις, οι ματαιότητες, τα ταξίδια∙ και φυσικά άλλα έργα τέχνης και καλλιτέχνες. Τα πάντα μπορεί να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης αρκεί να είσαι να διάθεση να τα αφουγκραστείς και να τα μετουσιώσεις σε τέχνη. Ένα δειλινό, ο ήχος της βροχής που πέφτει, ο παφλασμός των κυμάτων, το τρίξιμο μιας πόρτας».
-Αν έκανες μια αναδρομή στην ως τώρα καλλιτεχνική σου πορεία ποιες στιγμές θα ξεχώριζες;
«Την πρώτη φορά που έκατσα στο πιάνο με την Μαρία Κρασοπούλου δίπλα μου και τον Νίκο Ζούδιαρη απέναντί μας να μας κοιτάει όπως ο πατέρας τα παιδιά του, την γνωριμία με τον Θάνο Μικρούτσικο στο σπίτι του, το live στον Σταυρό του Νότου με τον Κώστα Μακεδόνα, τον Απόστολο Ρίζο και την Μαρία καθώς και την συνεργασία μου με τον Παντελή Θαλασσινό».
-Πες μας 3 πράγματα για σένα που δεν ξέρουμε.
«Είμαι τρομερά αγχώδης. Είμαι (σχεδόν) χειμερινός κολυμβητής (κολυμπάω 9 από τους 12 μήνες). Κάνω λίστες για τα πάντα».
-Αν δεν ήσουν μουσικός τι θα ήθελες να είσαι;
«Ναυτικός. Το απέραντο της θάλασσας με σαγηνεύει».
-Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;
«Διαβάζω τα άπαντα του Κούντερα, ποίηση Κικής Δημουλά και την αυτοβιογραφία του Woody Allen «σχετικά με το τίποτα».
-Πώς είναι σοφότερος ο Γρηγόρης του «Dreamories» (2024) από τον Γρηγόρη του «Σε τόπους που δεν ξέρω» (2012);
«Είναι όμως; Ναι, είναι. Αρχικά έχει μάθει να μην μιλάει για τον αυτό του στο 3ο πρόσωπο. Οπότε ναι, είμαι. Έχω μάθει να φεύγω. Να φεύγω από ανθρώπους και από καταστάσεις που δεν μου ταιριάζουν, δεν μου αξίζουν. Παλιά το πάλευα μέχρι εκεί που δεν πήγαινε. Πλέον όχι. Δεν συμβιβάζομαι, δεν υπάρχει λόγος. Κανείς δεν θα αλλάξει για μένα, όπως κι εγώ για κανέναν. Έχω μάθει να αποδέχομαι περισσότερο τους ανθρώπους έτσι όπως είναι και να μην τους κρίνω τόσο αυστηρά. Εμείς βλέπουμε τον μανδύα, την επιφάνεια, δεν ξέρουμε όμως τι υπάρχει πιο βαθιά. Τέλος, προσπαθώ να αποδεχτώ ότι και η ματαίωση είναι μέσα στη ζωή και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι ή κερδίζουμε ή γινόμαστε καλύτεροι (χάνοντας). Όπως είπε ο πάνσοφος και αγαπημένος μου S. Beckett «Try again, fail again, fail better».
-Ποιες είναι οι σκέψεις σου σχετικά με το A.I. και τις τέχνες;
«Η τέχνη ήταν, είναι και θα είναι φτιαγμένη από ανθρώπους για ανθρώπους. Έχω μια βαθιά πεποίθηση ότι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ».
Οι συντελεστές
Μουσική, ενορχήστρωση, παραγωγή: Γρηγόρης Πολύζος
Πιάνο/Μελόντικα/Κρουστά/Πλήκτρα/Προγραμματισμός: Γρηγόρης Πολύζος
Πιάνο στο ‘’Waltz of Unfulfilled dreams’’: Σταύρος Λάντσιας
Βιολί: Στέλλα Τσάνη
Βιόλα: Αντώνης Μανιάς
Τσέλο: Μιχάλης Πορφύρης
Κοντραμπάσο: Μιχάλης Καλκάνης
Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηιορδάνου
Όμποε: Γιάννης Τσελίκας
Κλαρινέτο/Μπάσο κλαρινέτο: Φίλανδρος Κάρρας
Τρομπέτα/Φλικόρνο: Διονύσης Κοκόλης
Τρομπόνι: Χρήστος Σπηλιόπουλος
Τούμπα: Κώστας Ασλανίδης
