- Ουσιαστικά, δηλαδή, έχουμε ανατροπή των αγαθών της Δημοκρατίας, αφού οι ελάχιστοι ζουν σε βάρος των πολλών
Του Νικήτα Κακλαμάνη*
Οι Κινέζοι λένε, ότι μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει όμως και για τους αριθμούς. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν μιλάμε για τα δυσθεώρητα κέρδη, που ανακοίνωσαν πριν από μερικές μέρες, οι δύο εκ των συστημικών τραπεζών στη Χώρα μας.
Διαβάζω την Παρασκευή 8 Μαρτίου στον οικονομικό Τύπο: «Καθαρά κέρδη 1,1 δις ευρώ για τη Eurobank το 2023». «Μέρισμα 1 δις ευρώ έως το 2026 από την AlphaBank».
Σε άλλο (οικονομικό) ρεπορτάζ της ίδιας μέρας: «Στο 11% «κλείδωσε» το ποσοστό της ανεργίας για το 2023» και «στο 2% ο ρυθμός ανάπτυξης το 2023, χαμηλότερος του αναμενομένου, στήριξη από κατανάλωση, υστέρηση επενδύσεων».
Και τέλος, περιλαμβάνεται μία ανάλυση του Άνγκους Ντίτον, ο οποίος είναι καθηγητής Οικονομικών και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, έλαβε Νόμπελ στις οικονομικές επιστήμες το 2015 και το άρθρο του έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο τίτλος αναφέρει: «Η σημαντική παράμετρος που αγνοούν οι οικονομολόγοι σήμερα». Και η διαπίστωση: «Είμαστε τεχνοκράτες που εστιάζουμε στην αποτελεσματικότητα. Παύσαμε σε μεγάλο βαθμό να σκεφτόμαστε την ανθρώπινη ευημερία».
Συγκρούονται μετωπικά
Τα δύο οικονομικά ρεπορτάζ συγκρούονται «μετωπικά» μεταξύ τους, παράλληλα όμως αναδεικνύουν την πραγματική εικόνα, που υπάρχει όχι μόνο στην Πατρίδα μας αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ποια είναι η αληθινή εικόνα; Η διαπίστωση στο άρθρο του Α. Ντίνκον, αφού εκτός από τις δύο παραπάνω ελληνικές τράπεζες, στις 26 Φεβρουαρίου και τα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είχαν ανακοινώσει υπερκέρδη 100 δις την τελευταία διετία, χάρη στα υψηλά επιτόκια, ενώ αποφάσισαν να διανείμουν στους μετόχους τους άνω των 120 δις!!!
Με απλά λόγια: Από τη μία έχουμε τα τεράστια κέρδη των τραπεζιτών, με τις υπέρογκες αυξήσεις επιτοκίων, κι’ από την άλλη τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που παλεύει να ανταποκριθεί στις τεράστιες οικονομικές απαιτήσεις των σύγχρονων καιρών αναζητώνταςαξιοπρεπή εργασία.
Από τη μία έχουμε τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα, που- ειδικά- στη Χώρα μας διασώθηκαν με εκατοντάδες δις ευρώ από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων τις εποχές των μνημονίων.
Ληστρικά επιτόκια
Και από την άλλη, με τα ληστρικά επιτόκια που επιβάλλουν, ώστε να δανειστεί μία μικρομεσαία επιχείρηση και μοιραία προκαλούν την υποχώρηση της ανάπτυξης. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν, όχι μόνο στη Χώρα μας αλλά δυστυχώς σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι κάτι, που είχα προβλέψει, πριν από 26 χρόνια και το είχα καταγράψει σε ένα άρθρο μου στο «ΠΑΡΟΝ» με τίτλο: «Η κοινωνική Ευρώπη πέθανε, ζήτω η Ευρώπη των τραπεζιτών».
Όντας ευρωβουλευτής έβλεπα εκ των έσω, ότι το όραμα της Κοινωνικής Ευρώπης, για ίσες ευκαιρίες για όλους στην Εργασία, στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στον Πολιτισμό, χάνεται. Οι Τράπεζες και οι τραπεζίτες αποκτούσαν το «πάνω χέρι» και μετέτρεπαν την Ευρώπη σε ένα κλειστό κλαμπ των ολίγων, όπου οι λαοί θα περνούσαν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
Σήμερα, λοιπόν, βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο. Οι λαοί να δυστυχούν αλλά οι τράπεζες να ευημερούν. Ουσιαστικά, δηλαδή, έχουμε ανατροπή των αγαθών της Δημοκρατίας, αφού οι ελάχιστοι ζουν σε βάρος των πολλών.
Σε όλη την Ευρώπη
Γι’ αυτό και δεν πρέπει να απορεί κανείς, με ότι συμβαίνει σχεδόν σε ολόκληρη την Ε.Ε. εν’ όψει ευρωεκλογών με τα ακροδεξιά κόμματα να αναδεικνύονται πρώτες ή και δεύτερες δυνάμεις, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Αυστρία και στην Ολλανδία.
Εκεί στις Βρυξέλλες-όπου βρίσκεται και το επιτελείο της κ. Λαγκάρντ, η οποία υποτίθεται «ηγείται» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- έχουν άραγε αντιληφθεί τι έρχεται; Για το γεγονός, ότι το 77% σε πρόσφατη δημοσκόπηση έχει σε απαξίωση τον θεσμό της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, θα μιλήσουμε προσεχώς.
Αναρωτιέμαι όμως: Η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, δεν θίγεται διόλου;
- Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι βουλευτής Α’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας
