Έλλην ιεράρχης ή μουλάς στο Ιράν;

Σε λίγες ημέρες θα κληθούν οι βουλευτές να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα επιτρέπει των γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και φυσικά την τεκνοθεσία. Δηλαδή την υιοθεσία και όχι μέσω παρένθετης μητέρας.

Σε προηγούμενα φύλλα έχω καταθέσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την άποψη μου. Ότι δεν θεωρώ ούτε αμαρτία, ούτε εξωγήινο δύο άνθρωποι να θέλουν να νομιμοποιήσουν την σχέση τους. Όπως και να μεγαλώσουν ένα παιδί. Και μάλιστα θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία είναι προχωρημένη. Και μόνο το γεγονός ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν να εκλέξουν έναν ομοφυλόφιλο (τον Στέφανο Κασσελάκη) για πρόεδρο είναι δείγμα ότι σαν κοινωνία κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε τα ατομικά δικαιώματα.

Έτσι, λοιπόν, το να είναι κατοχυρωμένο και νομικά το δικαίωμα δύο ανθρώπων να μοιραστούν τα πάντα είναι υποχρέωση ενός κράτους που θέλει να λέγεται σύγχρονο. Οπότε πολύ σωστά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να φέρει αυτό το νομοσχέδιο προς ψήφιση και πολύ σωστά το στηρίζουν επί της αρχής ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τα άλλα δύο μεγάλα κόμματα με κυβερνητικό παρελθόν.

Αναμφίβολα τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες έχουν και αντιδράσεις. Και από πολιτικούς και από πολίτες. Αντιρρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να κινούνται στα όρια του επιτρεπτού. Εξάλλου ας μην λησμονούμε ότι δεν ζούμε σε ένα αναχρονιστικό κράτος με αυταρχικό κυβερνήτη. Η Ελλάδα δεν είναι θεοκρατικό καθεστώς, όπως για παράδειγμα το Ιράν. Και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει στην Ελλάδα αστυνομία ηθών.

Ακραίες δηλώσεις

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Διότι με ενόχλησε μία συνέντευξη που είδα και άκουσα στον Σκάι του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Μία συνέντευξη που δεν μου θύμισε ένα πατέρα που ανοίγει την αγκαλιά του για να προσφέρει θαλπωρή σε όλα τα παιδιά του Θεού. Τουναντίον μου προκάλεσε την εντύπωση ότι ο εν λόγω ιεράρχης ήταν μουλάς που ήρθε απευθείας από το Ιράν.

Μάλιστα, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, κάλεσε όσους βουλευτές ψηφίσουν το νομοσχέδιο «να μην ξαναέρθουν στην Εκκλησία». «Όποιος είναι ομοφυλόφιλος αμαρτάνει θανασίμως και θέτει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας από μόνος του», ανέφερε χαρακτηριστικά. Και συνέχισε: «δεν μπορείς να είσαι μέλος της Εκκλησίας και να είσαι ομοφυλόφιλος». Σε άλλο σημείο μιλώντας για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών και το θέμα της τεκνοθεσίας τόνισε πως «δεν θα βαφτίζουμε τα παιδιά από τα ομόφυλα ζευγάρια για τρεις λόγους. Πρώτον λείπει η πίστη. Άρα ο νηπιοβαπτισμός δεν λειτουργεί. Η Εκκλησία έχει ένα δόγμα ένα ήθος, αλίμονο αν κάνεις ό,τι θέλεις».

Ως δεύτερο λόγο ανέφερε ότι «ο ιερέας ή ο Επίσκοπος πρέπει να συμπράξει στην πράξη αυτή, γίνονται χαρτιά, έγγραφα, στα οποία υπογράφουμε. Θα υποχρεωθώ εγώ με αυτόν τον πλάγιο τρόπο να αναγνωρίσω τον γάμο των ομοφυλοφίλων;». Ο τρίτος λόγος σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Πειραιώς είναι πως αν η Εκκλησία βαπτίσει αυτά τα παιδιά «θα απενοχοποιήσει στα παιδιά αυτήν την αντίληψη πως αυτό που κάνουν οι κηδεμόνες τους είναι κάτι ευφάμαρτο και κακό. Θα γίνουν κι αυτά ομοφυλόφιλα». Παράλληλα, είπε πως «δεν μπορείς να είσαι μέλος της Εκκλησίας και να είσαι ομοφυλόφιλος».

Ίσως πολλοί από τους αναγνώστες να σκεφθούν ότι πολύ σωστά τα είπε ο Σεραφείμ. Εγώ από την πλευρά μου χωρίς φόβο θα ταχθώ απέναντι. Θεωρώ ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος της εκκλησίας να βγάζει τόσο μίσος για ανθρώπους με διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά.

Η πραγματικότητα

Όμως εδώ θα πρέπει να πούμε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη. Προφανώς ο ιεράρχης κλείνει τα μάτια στην σκληρή πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Ότι το ελληνικό κράτος από το 1949 επιτρέπει σε έναν μόνο άνθρωπο να υιοθετήσει ένα παιδί. Δεν εξετάζει εάν αυτός είναι ετερόφυλος, ή ομοφυλόφιλος. Ούτε ελέγχει εάν αυτός ο άνθρωπος μετά την υιοθεσία αποφασίσει να περάσει το υπόλοιπο του βίου του με μία γυναίκα, ή με ένα άνδρα. Αυτό που εξετάζει το κράτος είναι εάν αυτός που υιοθετεί έχει την οικονομική δυνατότητα κι έχει σώας τας φρένας. Και αυτό νομοθετήθηκε σε μία εποχή που οι κοινωνίες δεν ήταν τόσο ανεκτικές στην διαφορετικότητα.

Δεν είμαι ψηφοφόρος του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά οφείλω να του το αναγνωρίσω ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δίνει λύση στα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών που είναι στην κυριολεξία στον αέρα. Τι εννοώ; Με βάση την πράξη υιοθεσίας από ένα μόνο μέρος του «ιδιόμορφου» ζευγαριού το παιδί μεγαλώνει με δύο μπαμπάδες, ή με δύο μαμάδες. Κι όμως ενώ το παιδί μεγαλώνει με δύο, μόνο ένας αναγνωρίζεται από το κράτος νομικά. Ο άλλος αναγνωρίζεται μόνο από το παιδί. Εάν αυτός που αναγνωρίζεται από το κράτος αποδημήσει, τότε το παιδί επιστρέφει στο ίδρυμα χάνοντας την θαλπωρή που του προσέφερε το ζευγάρι των ομόφυλων. Διότι γίνεται αντιληπτό ότι εάν ένα ζευγάρι ομόφυλων προβεί σε υιοθεσία, σημαίνει ότι το θέλει πολύ.

Οπότε με το νομοσχέδιο που σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους εξασφαλίζεται το μέλλον του παιδιού. Εάν χαθεί ο ένας γονιός, τότε το παιδί θα συνεχίσει να μεγαλώνει με τον άλλο γονιό και να μην επιστρέφει στο ίδρυμα. Αυτό θεωρώ ότι επιλύει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ενώ μπαίνει κι ένα πλαίσιο για το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Και μακάρι πολλά ομόφυλα ζευγάρια να θελήσουν να υιοθετήσουν δύσμοιρα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα ίδρυμα, δίχως την θαλπωρή μίας οικογένειας.

Σε ό,τι αφορά τις ενστάσεις και διάφορα άλλα που ακούω, ότι οι ομόφυλοι θα γίνουν παιδόφιλοι, είδαμε ότι από τις μέχρι τώρα αποκαλύψεις, ότι οι περισσότεροι παιδόφιλοι ήταν ετερόφυλοι. Άντρακλες κατά την αργκό.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ απαράδεκτες τις δηλώσεις του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Δηλώσεις που δεν συνάδουν με την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός. Τουναντίον κρύβουν μίσος. Θα πρέπει να αναλογιστεί ο εν λόγω κύριος ποια είναι η διαφορά από τους μουλάδες του Ιράν…