- Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν αυτή η διαδικασία πίεσης των δανειοληπτών αντίκειται στα χρηστά ήθη και έθιμα
Του Γαβριήλ Χαλικιώτη*
Εχθές ήρθε στο γραφείο μου ένας άνθρωπος του μεροκάματου, της διπλανής πόρτας, του καθημερινού μόχθου, ένας άνθρωπος χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου και μεταπτυχιακούς τίτλους. Αυτός ο άνθρωπος όμως που δουλεύει από 15 χρονών μου είπε «χάνω το σπίτι μου, δεν έχω την προκαταβολή που μου ζητάνε». Προσπάθησα και του ανέλυσα όλο το νομικό πλαίσιο και με την βοήθεια των δικηγόρων, που συνεργάζομαι, του εξηγήσαμε, ότι είναι νόμιμες όλες αυτές οι διαδικασίες και φεύγοντας από το γραφείο με ρώτησε, «το νόμιμο είναι και ηθικό
Κε. Χαλικιώτη;»
Εν έτη 2022 οι οφειλέτες – δανειολήπτες έχουν να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη, επισιτιστική κρίση, τη ραγδαία αύξηση κόστους ζωής (ενέργεια, καλάθι νοικοκυράς) και ως μόνο εργαλείο αντιμετώπισης έχουν το πενιχρό τους εισόδημα. Παρόλο που για κάποιους «έχουμε βγει» από τα μνημόνια τύποις, επί της ουσίας η χώρα είναι δεσμευμένη για πολλά ακόμη έτη και τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Μπήκαμε στα μνημόνια για να μην πτωχεύσουμε και πτωχεύσαμε από τα μνημόνια. Ο Έλληνας έχει κουραστεί από τους «φίλους» μας ευρωπαίους, που μας «κουνάνε το δάχτυλο» για άλλη μια φορά προτείνοντας μας νέα δημοσιονομικά μέτρα (βλ. Έκθεση Δ.Ν.Τ ) και από την άλλη την πολιτεία που τον καθιστά υπεύθυνο λέγοντας του «Εσύ φταις!» και εκφράσεις όπως «ο τζάμπας πέθανε». Στη μεγάλη εικόνα θα πρέπει να συμπεριλάβουμε το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, συστημικές τράπεζες, funds, δικηγορικά γραφεία, εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων και δανείων, που τρομοκρατούν τους δανειολήπτες και τους απειλούν, πως εάν δεν ρυθμίσουν τώρα θα τα χάσουν όλα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες που καθημερινά δέχομαι στο γραφείο μου από τους ίδιους.
Το σύνολο
Υπάρχει στον αντίποδα αυτών μια μερίδα εκπροσώπων ευγενικοί αφενός, που απευθύνονται στους δανειολήπτες με μειλίχιο τρόπο και αφετέρου ζητάνε, αν είναι δυνατόν, την καταβολή του συνόλου της οφειλής εφάπαξ και τις μετρητοίς, ήτοι οφείλουν για παράδειγμα 100.000 ευρώ σε πλειστηριασμό και τους ζητάνε 100.000 ευρώ για αναστολή πλειστηριασμού, χωρίς να αξιολογήσουν την πραγματική δυνατότητα καταβολής της υποτιθέμενης υποχρέωσης ή χωρίς να αναλογιστούν εάν πραγματικά ένας εξαθλιωμένος οικονομικά οφειλέτης, θα μπορούσε και μετά απ’ όλες αυτές τις «οικονομικές σφαλιάρες» που έχει δεχτεί, να έχει τη δυνατότητα αποταμίευσης στην τράπεζα ή να τα έχει φυλάξει στο στρώμα του. Σημειωτέων δε ότι μιλάμε για ανθρώπους που το εισόδημα τους κυμαίνεται από 800 – 1.000 ευρώ, εάν κι εφόσον είναι τυχεροί και εργάζονται.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι υπάρχουν και σοβαρά τραπεζικά στελέχη, που ακούν τη φωνή της λογικής και που με αυτούς διαπραγματευόμαστε και κλείνουμε επικερδείς συμφωνίες με τις περισσότερες εξ’ αυτών να έχουμε και γενναία κουρέματα.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται σύμφωνα με το νόμο και ας μην ξεχνάμε ότι επί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε ο τρόπος μεταβίβασης των δανείων από τις συστημικές τράπεζες σταfunds και θεσμοθετήθηκε η μεταβίβαση τους με ένα απλό «sms», το οποίο δεν άλλαξε, ούτε και επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν αυτή η διαδικασία πίεσης των δανειοληπτών αντίκειται στα χρηστά ήθη και έθιμα. «Ακούω μια φωνή μέσα μου» να μου λέει αρ. 2 Συντ.
( Περί πρωταρχικής υποχρέωσης της πολιτείας της διαφύλαξης της αξίας του ανθρώπου) και αρ.25 ( Κοινωνικό κράτος δικαίου).
- Ο Γαβριήλ Χαλικιώτης είναι Σύμβουλος επιχειρήσεων MBA
