Τα φύκια δεν είναι μεταξωτές κορδέλες

Μετά από 12 χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης, τριών μνημονίων (πράσινο- γαλάζιο και ροζ) και μίας μεταμνημονιακής επιτήρησης, η ελληνική οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να πλεύσει στα ανεμοδαρμένα κύματα της παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας, λίγο μετά την πανδημία του κορωνοϊού και την ενεργειακή κρίση.

Το Eurogroup, άνοιξε το δρόμο για να εξέλθει η χώρα μας από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Έτσι τερματίζεται μια δωδεκαετής εφιαλτική περίοδος. Θεωρητικά γινόμαστε μια κανονική χώρα. Κάτι που επιθυμούν όλοι οι Έλληνες, είτε είναι δεξιοί, είτε κεντρώοι, είτε αριστεροί. Όλοι πληρώσαμε τα λάθη του παρελθόντος.

Κι όταν μιλάμε τα λάθη του παρελθόντος θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η χώρα δεν χρεοκόπησε επειδή είχε αμελείς πολιτικούς ταγούς, ή ότι οι εκπρόσωποι μας στην Βουλή ενδιαφέρθηκαν μόνο για τον προσωπικό τους πλουτισμό και όχι για το συνολικό καλό. Κι εμείς από την πλευρά μας αυτούς επιλέγαμε επί πολλά χρόνια. Οπότε έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας. Διότι πολλοί εξ αυτών μπορεί να μην είχαν δείξει τις ταχυδακτυλουργικές τους ικανότητες στο να… απαλείφουν σημαντικά ποσά του δημοσίου κορβανά, αλλά είχαν δείξει και αλαζονεία και διατηρούσαν αποστάσεις… ασφαλείας από τους ψηφοφόρους τους, προτιμώντας την παρέα διαπλεκόμενων.

Προστασία με το χρέος                                                                   

Θεωρητικά η κολύμβηση χωρίς τα… μπρατσάκια είναι δύσκολη. Όμως για την χώρα μας ακόμη μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Και αυτό διότι για πολλά χρόνια ακόμη το δημόσιο χρέος-το μεγαλύτερο τμήμα του-βρίσκεται σε θεσμικά ευρωπαϊκά χέρια με κλειδωμένο επιτόκιο μικρότερο του1,5%. Αυτό σημαίνει πως η διεθνής άνοδος των επιτοκίων, το τελευταίο κράτος που θα πλήξει θα είναι η Ελλάδα. Σύμφωνα με διεθνείς οίκους, το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει χαμηλές ανάγκες χρηματοδότησης (κάτω από το 15% σε ετήσια βάση) και μεγάλους χρόνους λήξης, δηλαδή πάνω από 20 χρόνια. Γι’ αυτούς τους λόγους σήμερα ουδείς ασχολείται με το χρέος, αλλά με την τιθάσευση του ελλείμματος.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ελληνική οικονομία πρέπει να κάνει άλματα για να είναι παρούσα στη νέα εποχή. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων και αυτή την πορεία πρέπει να ακολουθήσουμε. Οπότε είναι πλέον απαραίτητο να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες που κυριαρχούσαν στη καθημερινότητα μας σε όλα τα επίπεδα. Αυτές τις παθογένειες εκμεταλλεύονταν η διαπλοκή για να κάνει τα παιχνίδια της. Και όταν μιλάμε για διαπλοκή, εννοούμε και την μικρή και την μεγάλη. Εννοούμε και αυτή που ανθεί στη γειτονιά μας, στο δήμο μας, στην περιφέρεια μας, στο κράτος μας.

Πλέον η κυβέρνηση δίχως έχει την δαμόκλεια σπάθη από πάνω της θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει αυτόνομο μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Και όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που διεκδικεί τις ψήφους μας. Τώρα με τη λήξη της ενισχυμένης εποπτείας ας ελπίσουμε ότι οι πολιτικοί έχουν πάρει τα μαθήματα τους. Ότι δεν πρέπει να υπόσχονται πράγματα που δεν μπορούν να υλοποιήσουν. Ούτε να προσπαθούν να μας πείσουν ότι φύκια είναι μεταξωτές κορδέλες.

Μέχρι το 2059 η εποπτεία

Εξάλλου το ότι εξήλθαμε από το καθεστώς «ενισχυμένης εποπτείας» δεν σημαίνει ότι καθαρίσαμε. Τουναντίον, όπως ανέφερε και η γερμανική «Handelsblatt» η ελληνική οικονομία εμφανίζει πολλές αδυναμίες και πρέπει όλοι να είναι προσεκτικοί. «Και οι Έλληνες που αποφασίζουν ελεύθερα και οι δανειστές, που πρέπει να έχουν το νου τους για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η εφημερίδα του Ντίσελντορφ.

Η γερμανική εφημερίδα επικαλούμενη εκτιμήσεις της Κομισιόν, απαριθμεί τις εξής πέντε αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας: «Το δημόσιο χρέος παραμένει, με διαφορά, το υψηλότερο μεταξύ των κρατών-μελών με ποσοστό 193% του ΑΕΠ. Οι ελληνικές τράπεζες μπορεί να ανακοινώνουν προόδους στον περιορισμό του πιστωτικού κινδύνου, αλλά το ποσοστό επισφαλών δανείων παραμένει το υψηλότερο στην ΕΕ με 12,8%, ενώ τα πιστωτικά ιδρύματα δεν διαθέτουν ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια. Το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών διευρύνεται, παρά την εντυπωσιακή ώθηση του τουρισμού. Στην καταπολέμηση της ανεργίας η Ελλάδα καταγράφει επιτυχίες, όμως το ποσοστό ανεργίας παραμένει το δεύτερο υψηλότερο στην ΕΕ, μετά την Ισπανία, με 12,2%. Η συρρίκνωση του πληθυσμού επιδεινώνει τις μεσοπρόθεσμες προβλέψεις για την ανάπτυξη και προκαλεί μεγαλύτερη επιβάρυνση στο συνταξιοδοτικό σύστημα».

Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο τα όσα ανέφερε η «Handelsblatt» δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Όντως η ελληνική οικονομία έχει αρκετές αδυναμίες και πλέον τώρα πρέπει να αποδείξει ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τις Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρο και Πορτογαλία, οι οποίες στην πράξη απέδειξαν ότι έμαθαν από τα παθήματα τους. Και βέβαια για να μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας και στις χώρες αυτές, όπως και στην Ελλάδα ο έλεγχος των θεσμών θα συνεχιστεί, αυτή τη φορά ανά εξάμηνο και από τις Βρυξέλλες. Θα σταματήσουν δηλαδή τα σούρτα-φέρτα.

Και φυσικά και για την Ελλάδα και για τις άλλες χώρες η εξ αποστάσεως εποπτείας θα συνεχιστεί, μέχρι οι χώρες αυτές αποπληρώσουν το 75% των δανείων τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό θα συμβεί το 2059.