- Η έννοια της γενικής και μόνιμης αδυναμίας πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρεών, λαμβανόταν σοβαρά υπόψη από τον δικαστή
Του Γαβριήλ Χαλικιώτη*
Με το Ν.3869/2010 είχε θεσπιστεί η διαδικασία ρύθμισης ή και απαλλαγής των χρεών των φυσικών προσώπων που δεν έχουν την πτωχευτική ικανότητα. Οι διατάξεις του νόμου αυτού αποτελούσαν αναγκαστικό δίκαιο και συνεπώς ήταν άκυρη κάθε ρήτρα σε σύμβαση δανείου, που υποχρέωνε τον οφειλέτη να παραιτηθεί προκαταβολικά από τη δυνατότητα προσφυγής στο νόμο αυτό.
Τα φυσικά πρόσωπα ήταν τα μοναδικά που μπορούσαν να επωφεληθούν από τις διατάξεις του νόμου, επειδή δεν είχαν την πτωχευτική ικανότητα. Παράλληλα ο νόμος υποχρέωνε τις τράπεζες να ακολουθήσουν το δικαστικό αποτέλεσμα και να συμμορφωθούν με την απόφαση, προκαλώντας για πρώτη φορά στα τραπεζικά χρονικά δεδομένα το λεγόμενο «εγκλωβισμό» της τράπεζας από τον φυσικό δικαστή. Τα πιστωτικά ιδρύματα αναγκάζονταν να εφαρμόσουν την απόφαση όπου όριζε διάρκεια και δόσεις εντελώς έξω από τη συνήθη πρακτική που ακολουθούσαν αυτά.
Δεν είναι τυχαίο πάντως, ότι ενώ οι τράπεζες κατά πάγια πρακτική τους μετά τον τέταρτο μήνα καθυστέρησης εξυπηρέτησης του πιστωτικού προϊόντος, προέβαιναν σε καταγγελία και μεταφορά αυτού σε οριστική καθυστέρηση ώστε να διεκδικηθεί συνολικά ως ληξιπρόθεσμο, μόλις εμφανίστηκε ο νόμος απέφευγαν τέτοιες πρακτικές, ώστε να αποφύγουν να δώσουν στους οφειλέτες τη δυνατότητα να φέρουν προς ρύθμιση ολόκληρη την οφειλή τους.
Επιθετική τακτική
Η έννοια της γενικής και μόνιμης αδυναμίας πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρεών, λαμβανόταν σοβαρά υπόψη από τον δικαστή, ο οποίος καθόριζε τις δόσεις με βάση τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και την αξία της κύριας κατοικίας, την διάσωση της οποίας επεδίωκε ο δανειολήπτης.
Σήμερα, μετά την κατάργηση του Ν.3869/2010 οι τράπεζες ακολουθούν μια επιθετική τακτική απέναντι στους δανειολήπτες, κοινοποιώντας τους εξώδικες καταγγελίες, διαταγές πληρωμής και προγράμματα πλειστηριασμών, όπου όταν ο οφειλέτης επιχειρήσει να προσεγγίσει φιλικά το εκάστοτε πιστωτικό ίδρυμα προκειμένου να γίνει ένας διακανονισμός, η πάγια τακτική της τράπεζας είναι να ζητάει ένα υψηλό ποσοστό προκαταβολής προκειμένου να δεχτεί να γίνει η ρύθμιση.
Η τραπεζική συμπεριφορά τείνει να έχει εκδικητική τάση λόγω του πολυετούς περιορισμού τους από την εφαρμογή του νόμου Κατσέλη και αυτό δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για ποιο λόγο δεν τίθενται νέοι περιορισμοί στη στάση τους με την εφαρμογή νόμων που θα έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα.
Εμείς μπορεί να έχουμε θετικά αποτελέσματα στις διαπραγματεύσεις των τραπεζικών οφειλών των πελατών μας, θα ήταν όμως σίγουρα βοηθητικό ένα υποχρεωτικό πλαίσιο που θα έβαζε όρους και προϋποθέσεις που δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν.
- Ο Γαβριήλ Χαλικιώτης είναι Σύμβουλος επιχειρήσεων
