Για σκεφτείτε την ακριβώς αντίθετη εικόνα. Ο Ερντογάν να αποθεώνεται στο Αμερικανικό Κογκρέσο και τη Γερουσία και ο Μητσοτάκης να περιμένει σαν «κακόμοιρο παιδάκι» να τον καλέσει ο Μπάιντεν
Του Νικήτα Κακλαμάνη*
Όσες ενστάσεις και αντιπολιτευτικές «κορώνες» χρησιμοποιήσει κάποιος για το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ θεωρώ, ότι είναι ελάχιστες, για να μειώσουν το μέγεθος της επιτυχίας, που είχε για την Ελλάδα.
Η παρουσία του Πρωθυπουργού- του Έλληνα Πρωθυπουργού, για όσους ηθελημένα το ξεχνούν- και η ομιλία του στο Αμερικανικό Κογκρέσο και Γερουσία, ήταν συγκλονιστική. Και δεν στέκομαι μόνο στα όσα είπε, όπου έθεσε όλα τα εθνικά θέματα, με έξοχο διπλωματικό τρόπο, στην ακριβή τους διάσταση αλλά κυρίως στις ακραία θετικές αντιδράσεις που υπήρξαν από τους συνήθως αδιάφορους Αμερικανούς.
Προσωπικά, αισθάνθηκα τεράστια έκπληξη, γιατί στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα συχαρίκια δεν δίδονται ούτε εύκολα, ούτε περίσσια. Βλέπετε, εκεί κυριαρχεί ο νόμος της αγοράς. Σε αυτό το σημείο θα προλάβω, όσους σπεύσουν να συνδέσουν τα σύσσωμα χειροκροτήματα του Αμερικανικού Κογκρέσου, με την ανακοίνωση, ότι η Ελλάδα πρόκειται στο εγγύς μέλλον να προβεί στην αγορά υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών, παρ’ ότι θα της εξασφαλίσουν μέχρι και υπεροπλία από αέρος απέναντι στη προκλητική Τουρκία.
Πιστεύω, ότι καλύτερη απάντηση στους «κατήγορους» είναι ο σημαντικός βαθμός ενόχλησης, που προκλήθηκε σε όλα τα επίπεδα από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Από το σύνολο του τουρκικού Τύπου, ως τον Ρατζίπ Ταγίπ Ερντογάν, υπήρξε μία «καταιγίδα» δυσφήμησης για τη Χώρα μας αλλά και για τις ΗΠΑ.
Ναι, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες ο κ. Ερντογάν παρακαλά εδώ και ένα χρόνο, για να έχει μία τετ-α-τετ συνάντηση με τον Τζον Μπάιντεν κι’ αυτός επιδεικτικά τον αγνοεί, ενώ την ίδια χρονική στιγμή, όχι απλά συναντάται με τον Έλληνα πρωθυπουργό, αλλά γίνεται δεκτός με θέρμη από το ανώτατο πολιτικό όργανο της Υπερδύναμης.
Η αλήθεια
Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο’ τι η Ελλάδα των 10εκ, έχει αρχίσει να αποκτά μεγαλύτερο διπλωματικό εκτόπισμα από τη Τουρκία των 80 εκατ.
Ό τι η Χώρα, που «γέννησε» τη Δημοκρατία πείθει πλέον περισσότερο από τη χώρα, η οποία βιάζει τη Δημοκρατία και προκαλεί απειλώντας μέχρι και με πολέμους, αν τυχόν και δεν της γίνουν τα χαΐρια της.
Για σκεφτείτε την ακριβώς αντίθετη εικόνα. Ο Ερντογάν να αποθεώνεται στο Αμερικανικό Κογκρέσο και τη Γερουσία και ο Μητσοτάκης να περιμένει σαν «κακόμοιρο παιδάκι» να τον καλέσει ο Μπάιντεν. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε τότε η αντιπολίτευση; Δεν θα κατηγορούσε τον Έλληνα Πρωθυπουργό για «επαίτη» στη καλύτερη εκδοχή της;
Θεωρώ, ειλικρινά, ότι ο κ. Τσίπρας θα έβγαινε ενισχυμένος στο απώτερο μέλλον, αν είχε το πολιτικό θάρρος, να δηλώσει ξεκάθαρα, ότι η παρουσία-Μητσοτάκη στις ΗΠΑ μεγάλωσε την Πατρίδα μας και μίκρυνε παράλληλα την Τουρκία, αφού αποκαλύφθηκε το πραγματικό της προσωπείο.
Το προσωπείο της διχοτομημένης Κύπρου, που ακόμη στενάζει υπό τον τουρκικό ζυγό, το προσωπείο του προκλητικού γείτονα με τις νεοθωμανικές ορέξεις στο Αιγαίο, το προσωπείο του πιο απεχθούς κράτους, που έχει εργαλειοποιήσει τον ανθρώπινο πόνο, με το μεταναστευτικό.
Ήταν μία ευκαιρία, που αξιοποιήθηκε, όχι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, αλλά από τον Πρωθυπουργό της Πατρίδας προς όφελος της Ελλάδας μας. Τούτο είναι το μεγάλο κάδρο, που πρέπει να δούμε όλοι.
Η αξιοπιστία μίας χώρας «χτίζεται» σε γερά θεμέλια, όταν καταφέρνει να ξεπερνά τον εαυτό της, το εδαφικό της μέγεθος και γίνεται δεκτή ως ίση προς ίση σε αποφάσεις δύσκολων και επικίνδυνων καιρών.
Θυμίζω, ότι ο Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε βροντοφωνάξει εντός της ελληνικής Βουλής, το ιστορικό «Ανήκομεν εις τη Δύση» «τραβώντας» τη «κόκκινη γραμμή», που τηρήθηκε μέχρι σήμερα απ’ όλους τους Πρωθυπουργούς της Χώρας.
Στον στενό πυρήνα
Χάρη σε αυτή τη κρυστάλλινη θέση, η Πατρίδα μας βρέθηκε στον στενό πυρήνα της Ευρώπης και έφτασε στις μέρες μας, να κερδίζει έδαφος στις σχέσεις της με μία Υπερδύναμη.
Εδώ θα προσθέσω και το εξής, σημαντικό κατά την άποψη μου: Νομίζω, ότι με αφορμή την πρόσφατη επιτυχία, του Κ. Μητσοτάκη, θα πρέπει να αρχίσουμε να αποκτούμε την κουλτούρα της «Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής» ανεξάρτητα των Κυβερνήσεων, που εκλέγονται κάθε τετραετία.
Μία γραμμή για το Κυπριακό, μία γραμμή για τα σύνορα μας σε θάλασσα και αέρα, μία γραμμή συνολικά για τα εθνικά θέματα, χωρίς όμως να επηρεάζονται ή να υπονομεύονται από ιδεολογικά ταμπού.
Κι’ αυτό μπορεί να ξεκινήσει με τη δημιουργία ενός «Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής», όπου καθήμενοι όλοι μαζί, όχι ως κόμματα αλλά πρωτίστως ως Έλληνες, να προσβλέπουμε μόνο στη μεγέθυνση της Πατρίδας μας για τον Ελληνισμό σε κάθε άκρη της γης…
- Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι Αντιπρόεδρος της Βουλής-Βουλευτής Α’ Αθηνών Ν.Δ.
