Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία αναδεικνύει τη γύμνια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Αναμφίβολα η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από 15 χρόνια είναι κατά τη γνώμη μου το μείζον πολιτικό ζήτημα των ημερών μας, εφάμιλλο των εκλογών. Ίσως και πιο σημαντικό.
Διότι δεν είναι μικρό πράγμα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μένει ακέφαλο, ειδικά όταν ο αρχηγός του ήταν επί 4,5 χρόνια πρωθυπουργός της χώρας, συνδέοντας το όνομα του με μία πραγματικά ταραγμένη περίοδο για τη χώρα. Και μιλάμε για ένα πολιτικό, ο οποίος κέρδισε τις καρδιές μίας μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και τράβηξε το κάρο από τη λάσπη. Από το 3-4% ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά εκτοξεύθηκε στο 35%. Και όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα πέτυχε έχοντας στις τάξεις του στελέχη που έτρεχαν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, ανθρώπους που δεν έβλεπαν την κανονικότητα ως ευκαιρία για να προκόψει η κοινωνία.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως το χειρότερο είναι ότι πλέον με βάση την κοινοβουλευτική δύναμη που του έδωσε ο κυρίαρχος λαός η αξιωματική αντιπολίτευση είναι κολοβή. Δεν μπορεί να ασκήσει το έργο της. Διότι με 47 βουλευτές ούτε πρόταση μομφής μπορεί να καταθέσει, ούτε να ζητήσει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει σε τίποτα με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά με τα πιο μεγάλα, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.
Όπως, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό όποιος και εάν εκλεγεί αρχηγός, δεν θα μπορέσει να έχει ούτε περίοδο χάριτος, ούτε την πλάτη του Αλέξη Τσίπρα, ανεξάρτητα και εάν ο ίδιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Ούτε φυσικά θα υπάρχει ο κ. Τσίπρας για να μπαλώσει τις αστοχίες και τις ανοησίες. Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι ψηφοφόροι που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, πίστευαν τον Τσίπρα και όχι τον Τσακαλώτο, την Αχτσιόγλου, τον Φίλη, τον Ηλιόπουλο και όλα τα υπόλοιπα φρούτα όπου ο καθένας έλεγε ότι του κατέβαζε η γκλάβα του.
Είπε την αλήθεια
Τα όσα είπε τις προηγούμενες ημέρες ο Χρήστος Σπίρτζης μοιάζει σαν χρησμός μαντείου για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Σπίρτζης είναι ένα από τα πρώτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μιλώντας στο Μega, μία ημέρα μετά την προαναγγελία παραίτησής του από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είπε κάτι εξόχως σημαντικό: «Ήταν ένα κενό από το οικονομικό μας επιτελείο που δεν γνώριζε ότι η αγορά έχει πάρει μια μεγάλη ανάσα. Όταν η θέση ενός κόμματος είναι σταθερή φορολογική πολιτική, και υπάρχει ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνει και το αμφισβητεί, γκριζάρει η εικόνα; Προφανώς. Υπάρχει μια πλέρια δημοκρατία στο κόμμα που κάποιοι το έχουν παρεξηγήσει. Στα τέσσερα χρόνια η εικόνα που δώσαμε ήταν ότι δεν είμαστε ένα κόμμα συγκροτημένο για να κυβερνήσουμε. Απόψεις που μπορεί επιστημονικά να γίνεται μια συζήτηση, αλλά σαν ένα κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση δεν μπορείς να μιλάς για τοπικά νομίσματα».
Ο κ. Σπίρτζης μέσα σε λίγα λεπτά έστειλε για τσάι, δύο από τους βασικούς διεκδικητές του… θρόνου την Έφη Αχτσιόγλου και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Τους δύο βασικούς υπεύθυνους για τα θέματα οικονομίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα οι κατηγορίες ήταν τεράστιες. Τους κατηγόρησε ότι δεν πήραν χαμπάρι τι συνέβαινε στην αγορά, ποια ήταν τα θέλω της κοινωνίας.
Και είναι ο δεύτερος προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ που λέει αυτά τα πράγματα. Είχε προηγηθεί στην προεκλογική περίοδο ο Γιάννης Μαντζουράνης, ο οποίος αναφέρθηκε ότι στο ΠΑΣΟΚ θύμιζε στρατό η κομματική πειθαρχία. Τουναντίον στον ΣΥΡΙΖΑ όλοι είναι χαλαροί και αυτό το πληρώνουν. Και βέβαια θα πρέπει να επισημανθεί ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ταμπού οι διαγραφές. Υπήρξαν επί Τσίπρα δύο με τρεις σε 15 χρόνια, αλλά κι αυτές έγιναν πραγματικά με πόνο καρδιάς.
Ο Αλέξης Τσίπρας στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν συγκολλητική ουσία για όλους. Αυτό το έχτισε μόνος του. Και όπως είπε ο Χρήστος Σπίρτζης «εγώ και πολλοί άλλοι σαν εμένα πήγαμε πεισμένοι να συμβάλλουμε στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα».
Και με βάση τα όσα έγιναν στην Πολιτική Γραμματεία όπου για τα βασικά δεν μπορούσαν να βγάλουν μία κοινή απόφαση, όπως είναι ο χρόνος εκλογής του νέου αρχηγού. Φανταστείτε τι θα συμβεί μετά.
Περί κριτικής
Πολλοί θα περίμεναν ότι σε αυτό το σημείωμα θα καταχέριαζα τον Αλέξη Τσίπρα, όπως πολλάκις έχω κάνει σε αυτή τη γωνία της εφημερίδας. Το έκανα, όταν ήταν πρόεδρος. Τώρα να μην περιμένετε περισσότερα. Ο άνθρωπος είναι πεσμένος κι εγώ δεν πρόκειται να κάνω το μάγκα σε ένα πεσμένο στο πολιτικό ρινγκ.
Απλά μου κάνει εντύπωση για ποιο λόγο τα γαλλικά έντυπα ήταν τόσο σκληρά με τον κ. Τσίπρα, όπου η Monde και η Les Échos τον στόλισαν κανονικά. Η πρώτη ανέφερε ότι «χωρίς γραβάτα, ως συνήθως, και με ένα θλιμμένο βλέμμα στο πρόσωπό του», ενώ η οικονομική εφημερίδα Les Échos, σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Ελλάδα: ο Αλέξης Τσίπρας παραιτείται από ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ μετά από μία οδυνηρή οπισθοδρόμηση». «Στην Ελλάδα, η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την “αριστερή παρένθεση”» τιτλοφορείται, τέλος, η ανταπόκριση της Liberation.
Όπως, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά, που θα προκύψουν από την εκλογή της νέας ηγεσίας και τη διαμόρφωση μιας άλλης φυσιογνωμίας για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα τοποθετήσουν εκ νέου τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκακιέρα της χώρας κι από αυτή την τοποθέτηση θα επηρεαστούν και τα άλλα πολιτικά κόμματα, αλλά και οι μεταξύ τους ισορροπίες που έχουν αποτυπωθεί στις δύο τελευταίες εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου.
Κλείνοντας τα σημείωμα θα πρέπει να τονιστεί, ότι ο νέος αρχηγός θα λάβει μία γεύση για την επόμενη ημέρα από την συμμετοχή του κόσμου στην διαδικασία εκλογής του νέου αρχηγού. Πόσοι από τα 170.000 μέλη που έτρεξαν να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα τον Μάιο του 2022 θα προσέλθουν; Εάν αγγίξουν τους 100.000, τότε πρέπει να παρτάρουν στην Κουμουνδούρου. Χωρίς Αλέξη Τσίπρα τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ ο κάθε παλαβός θα καταλάβει την λαϊκή φράση «τι εστί βερίκοκο».
