Σε απομονωμένα χωριά της Ηπείρου, άνθρωποι ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα με καθαρό μυαλό και σώμα που δεν τους προδίδει. Ποιο είναι το μυστικό τους; Δεν πρόκειται για μαγικά φίλτρα, αλλά για έναν απλό, ήρεμο τρόπο ζωής που στηρίζεται στην απλότητα, την καθημερινή κίνηση και τη βαθιά ανθρώπινη επαφή.
Το φαγητό παίζει τεράστιο ρόλο: παραδοσιακές συνταγές χωρίς επεξεργασμένα τρόφιμα, με φρέσκα λαχανικά εποχής από τον κήπο, ελαιόλαδο που φτιάχνουν οι ίδιοι, ψωμί με προζύμι, και γάλα ή γιαούρτι από το δικό τους κοπάδι. Το κρέας είναι σπάνιο και συνήθως μαγειρεμένο σε γιορτές, κάτι που θυμίζει τη μεσογειακή διατροφή στην πιο αυθεντική μορφή της.
Πέρα από τη διατροφή, η φυσική δραστηριότητα είναι ενσωματωμένη στην καθημερινότητά τους. Δεν πάνε γυμναστήριο, αλλά περπατούν κάθε μέρα για να πάνε στα ζώα, στο χωράφι ή απλώς να δουν τον φίλο τους. Αυτή η φυσική άσκηση, χωρίς πίεση και στόχους, ενισχύει το καρδιοαναπνευστικό και διατηρεί τους μυς σε καλή κατάσταση.
Η κοινωνική ζωή
Το πιο αξιοσημείωτο, όμως, είναι η κοινωνική τους ζωή. Η μοναξιά είναι σχεδόν άγνωστη. Υπάρχει διαρκής επαφή με γείτονες και συγγενείς, ακόμα κι αν είναι από το απέναντι σπίτι. Το καφενείο, η πλατεία, οι εκκλησιασμοί και οι επισκέψεις είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Οι ηλικιωμένοι έχουν ρόλο στην κοινότητα, νιώθουν χρήσιμοι και ενεργοί.
Και φυσικά, δεν λείπει το χιούμορ και το τραγούδι. Πολλοί 90άρηδες στην Ήπειρο τραγουδούν ακόμα σε πανηγύρια, λένε ανέκδοτα και θυμούνται ιστορίες από παλιά. Αυτή η ζωντάνια της ψυχής έχει άμεση επίδραση και στο σώμα. Δεν είναι τυχαίο που λένε «όποιος γελάει, ζει περισσότερο».
Το παράδειγμα αυτών των ανθρώπων μπορεί να εμπνεύσει τον καθένα. Δε χρειάζεται να ζούμε στα βουνά για να υιοθετήσουμε έναν πιο ήρεμο, αυθεντικό τρόπο ζωής. Λίγες βόλτες την ημέρα, καλύτερη διατροφή, και επαφή με φίλους και συγγενείς αρκούν για να ζήσουμε όχι μόνο περισσότερο, αλλά και καλύτερα. Η μακροζωία δεν είναι μυστήριο – είναι επιστροφή στα βασικά.
