• Οι έντεκα (11) μεγάλες ανατροπές που θα προκαλέσουν αντιδράσεις
Του Αλέξη Μητρόπουλου*
Σε λίγες ημέρες τίθεται προς δημόσια διαβούλευση το νέο Ασφαλιστικό με τις «παγωμένες» διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016) και της Έκθεσης Πισσαρίδη (14-11-2020) που δεν τόλμησαν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να εφαρμόσουν λόγω του μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού κόστους.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της ΕΝΥΠΕΚΚ, το νέο «Ασφαλιστικό Πισσαρίδη» θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις παρακάτω έντεκα (11) σημαντικές ανατροπές που σίγουρα θα προκαλέσουν αντιδράσεις και δυσαρέσκεια σε ευρύτερα στρώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων:
1ον) Την εξίσωση προς τα κάτω των παροχών σε είδος και χρήμα σε αρκετά Ταμεία που είναι ενταγμένα σήμερα στον ΕΦΚΑ (άρθρο 84 ν. 4387/2016).
Με τον Ενιαίο Κώδικα Παροχών, που θα ψηφιστεί με το νέο Ασφαλιστικό, θα πληγούν κυρίως ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι των ΔΕΚΟ, καθώς και των Ταμείων των επιστημόνων και των δημοσιογράφων που είχαν καταβάλλει μεγαλύτερες εισφορές και είχαν μέχρι σήμερα καλύτερες παροχές σε είδος και σε χρήμα.
Ο Ενιαίος Κώδικας Παροχών Υγείας αφορά κυρίως τις εξής παροχές:
-Επίδομα κυοφορίας-λοχείας-ασθενείας
-Επίδομα εργατικού ατυχήματος
-Έξοδα κηδείας
-Επίδομα κατασκήνωσης
-Επίδομα βρεφονηπιακού σταθμού
-Επίδομα συμπαράστασης και φροντίδας κατ’οίκον
Όλες οι παραπάνω παροχές επιδοτούνται με διαφορετικά ποσά από τα διάφορα Ταμεία που έχουν ενταχθεί σήμερα στον ΕΦΚΑ.
2ον) Τη μείωση του επιδόματος ανεργίας και του χρόνου επιδότησης σε όσους, πριν απολυθούν, είχαν χαμηλό μισθό και μικρή προϋπηρεσία.
Η μεγάλη μείωση των εισφορών υπέρ της ανεργίας τα προηγούμενα χρόνια περιόρισε δραστικά τους πόρους της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) υπέρ των ανέργων. Τώρα η κυβέρνηση προωθεί τον «ανασχεδιασμό» τής αρχιτεκτονικής των επιδομάτων ανεργίας προκειμένου το επίδομα ανεργίας να χορηγείται πλέον σε λιγότερους ανέργους και για μικρότερο χρονικό διάστημα.
Στα πλαίσια του «ανασχεδιασμού» του επιδόματος ανεργίας, το Μνημόνιο Πισσαρίδη εισηγήθηκε και η κυβέρνηση αποδέχτηκε την εξάρτησή του εφεξής, όχι από τον κατώτατο μισθό (όπως επιβάλλουν μέχρι σήμερα όλες οι Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας), αλλά από τον μέσο μηνιαίο μισθό τού ανέργου τα τελευταία χρόνια πριν την απόλυσή του. Συγκεκριμένα εισηγείται για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ο άνεργος να λαμβάνει το 55% του μέσου μηνιαίου μισθού των τριών χρόνων πριν την απόλυση.
Ειδικότερα στο Μνημόνιο Πισσαρίδη αναφέρονται (σελ. 150) κατά λέξη τα εξής: «Το επίδομα ανεργίας προτείνουμε όπως οριστεί στο 55% του μέσου μηνιαίου μισθού του ανέργου στα προηγούμενα 3 έτη με ανώτατο όριο επιδόματος τα 1200 ευρώ (το επίπεδο του μέσου μηνιαίου μισθού των πλήρως απασχολούμενων τον Ιανουάριο του 2020 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ). Η διάρκεια του αυξημένου επιδόματος να είναι στους έξι μήνες, αντί για δώδεκα μήνες που είναι τώρα, και να πληρώνεται υπό την προϋπόθεση ότι ο άνεργος αναζητά ενεργά εργασία ή συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης. Αν ο άνεργος μετά τους έξι μήνες παρά τις ενεργές προσπάθειες για εύρεση εργασίας δεν έχει βρει δουλειά, θα λαμβάνει για διάστημα έως έξι μήνες ή έως ότου βρει δουλειά, αν αυτό συμβεί νωρίτερα, το επίδομα ανεργίας στο επίπεδο που είναι σήμερα, δηλ. στο 55% του κατώτατου μισθού.».
Έτσι γίνεται σαφές ότι, στα πλαίσια του νέου «Ασφαλιστικού Πισσαρίδη», πρόθεση της κυβέρνησης είναι το επίδομα ανεργίας να καταβάλλεται για λιγότερο χρονικό διάστημα από 12 μήνες που είναι σήμερα. Επίσης πρόθεσή της είναι να αυξηθούν οι χρονικές προϋποθέσεις ένταξης στην επιδότηση λόγω ανεργίας που σήμερα είναι 125 ημέρες εργασίας το τελευταίο 14μηνο, χωρίς να υπολογίζονται τα ημερομίσθια του τελευταίου διμήνου. Στην ουσία η κυβέρνηση, μετά και από υποδείξεις του ΟΟΣΑ που παρακολουθεί το ζήτημα, επιδιώκει διορθωτική παρέμβαση για τις προϋποθέσεις ένταξης με βάση την ανταποδοτικότητα του επιδόματος και στοχεύοντας στην επιστροφή τού ανέργου στην εργασία.
Είναι σίγουρο ότι με την προωθούμενη διάταξη θα χάσουν το επίδομα ανεργίας πολλές χιλιάδες από τους μέχρι σήμερα δικαιούχους.
3ον) Τη μείωση του ειδικού εποχικού επιδόματος και του χρόνου επιδότησης στον τουρισμό-ξενοδοχεία.
Παρά τις αντίθετες εισηγήσεις από τους αρμόδιους φορείς εργαζομένων αλλά και εργοδοτών και με το πρόσχημα της ύπαρξης κενών θέσεων στον τουρισμό, η κυβέρνηση μεθοδεύει να μειώσει το ύψος του εποχικού επιδόματος και τον χρόνο της επιδότησης στον τουρισμό-ξενοδοχεία που σήμερα το δικαιούνται όσοι έχουν εργαστεί 100 ημέρες (4 μήνες Χ 25 ΗΑ) το τελευταίο 12μηνο. Στην περίπτωση αυτή οι εργαζόμενοι (κυρίως του τουρισμού) δικαιούνται 80 ημέρες επιδότηση ανεργίας.
4ον) Την αλλαγή επί τα χείρω του θεσμικού πλαισίου για τα πλασματικά χρόνια και με απώτερο στόχο την κατάργησή τους.
Σύμφωνα με την Έκθεση Πισσαρίδη (σελ. 109) «απαιτείται εξορθολογισμός των κανόνων πλασματικής ασφάλισης». Σύμφωνα με την προωθούμενη διάταξη, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι θα αναγνωρίζουν λιγότερα χρόνια τα οποία, συνεπώς, θα συμβάλλουν και λιγότερο στο τελικό αποτέλεσμα της σύνταξης. Η κατάργηση της δυνατότητας εξαγοράς πλασματικού χρόνου για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή για προσαύξηση του ύψους της σύνταξης ήταν ανέκαθεν στόχος των δανειστών, κυρίως του ΔΝΤ. Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε αρχικά συμφωνήσει με τους δανειστές για την κατάργηση αυτής της σημαντικής δυνατότητας αλλά, τελικά, μετά τις αντιδράσεις αρκετών βουλευτών, ενέταξε στον ν. 4336/2015 (γ’ Μνημόνιο, που ψήφισε και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) μόνο την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων από 1-1-2022.
Η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σταδιακά από 1-1-2015 και οριστικά από 1-1-2022, σύμφωνα με επιστημονικά ευρήματα της ΕΝΥΠΕΚΚ, οδήγησε στην κατάρρευση των γεννήσεων καθ’ όλη την περίοδο 2015-2023, αλλά κυρίως τα έτη 2022 και 2023!
Η κατάργηση του θεσμού της εξαγοράς/αναγνώρισης ή η μείωση των πλασματικών χρόνων για εξαγορά (σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής» στις 23-6-2024) θα οδηγήσει είτε εμμέσως σε μεγάλη αύξηση των ορίων ηλικίας, αφού οι ασφαλισμένοι θα αναγκαστούν να επιμηκύνουν τον εργασιακό τους βίο, είτε σε μειωμένες συντάξεις, στην περίπτωση που συνταξιοδοτηθούν με λιγότερα χρόνια εργασίας.
Αν τελικά υλοποιηθεί αυτή η αντικοινωνική παρέμβαση από την κυβέρνηση της ΝΔ, θα πληγούν κυρίως οι γυναίκες που μέχρι σήμερα έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν χωρίς εξαγορά (δωρεάν) ολόκληρο τον χρόνο κύησης και λοχείας, αλλά και τον χρόνο ανεργίας και ασθένειας (μέχρι ένα έτος).
5ον) Την κατάργηση της μίας εθνικής σύνταξης αν ο χήρος/χήρα λαμβάνει, εκτός από τη σύνταξη χηρείας, και δική του/της σύνταξη (εξ ιδίου δικαιώματος).
Η εθνική σύνταξη ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 426 ευρώ. Την κατάργηση της μίας εκ των δύο συντάξεων που λαμβάνουν χήροι και χήρες από το 2016 έως και σήμερα δεν τόλμησαν να υλοποιήσουν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.
Στο υπό διαβούλευση ν/σ προωθείται η κατάργηση της μίας εκ των δύο εθνικών συντάξεων με δυνατότητα επιλογής εκ μέρους τού χήρου/χήρας της σύνταξης που θα υποστεί την περικοπή.
Η χορήγηση μίας εθνικής σύνταξης όταν σωρεύονται πλείονα συνταξιοδοτικά δικαιώματα επιβλήθηκε από τον νόμο Κατρούγκαλου (άρθρο 7 παρ. 5 ν. 4387/2016) και διατηρήθηκε με τον νόμο Βρούτση (ν. 4670/2020). Συγκεκριμένα η ανωτέρω διάταξη αναφέρει ότι: «Σε περίπτωση σώρευσης συντάξεων χορηγείται μία εθνική σύνταξη. Στην περίπτωση συνταξιούχου ή δικαιούχου μιας πλήρους και μιας μειωμένης κύριας σύνταξης, το ποσό της χορηγούμενης εθνικής σύνταξης είναι πλήρες. Σε περίπτωση συνταξιούχου ή δικαιούχου δύο μειωμένων κύριων συντάξεων, καταβάλλεται το ποσοστό της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί σε καθεμία από αυτές, εφόσον το άθροισμά τους είναι μικρότερο ή ίσο με το πλήρες ποσό της εθνικής σύνταξης.».
Η προωθούμενη διάταξη είναι απαράδεκτη και θα περιαγάγει αρκετές χιλιάδες δικαιούχους συντάξεων λόγω θανάτου σε σχετική ή απόλυτη ένδεια.
6ον) Την αναζήτηση αναδρομικών για συντάξεις χηρείας του ιδιωτικού τομέα που δεν υπέστησαν την περικοπή του 65% με τη συμπλήρωση της τριετίας.
Οι συντάξεις χηρείας του ιδιωτικού τομέα, που κατά μέσο όρο είναι μισές των αντίστοιχων του δημόσιου τομέα, δεν υπέστησαν τη μείωση κατά 65% με τη συμπλήρωση της τριετίας από τον θάνατο του πρωτοδικαιούχου συζύγου. Ως γνωστόν, σήμερα, με τη λήξη της τριετίας, αν ο χήρος/χήρα συνταξιοδοτείται ή εργάζεται, λαμβάνει το 35% της σύνταξης του θανόντος/θανούσης. Στην περίπτωση δηλαδή αυτή, μία σύνταξη των 1.000 ευρώ καταλήγει στην τριετία να ανέρχεται στο ύψος των 350 ευρώ!
Με δεδομένο ότι οι συντάξεις χηρείας στον ιδιωτικό τομέα είναι απαράδεκτα χαμηλές, μετά τις επανειλημμένες περικοπές κατά την περίοδο των Μνημονίων, η διάταξηαυτή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συμπεριληφθεί στο προωθούμενο ν/σ.
7ον) Την αυστηροποίηση της νομοθεσίας για το εργόσημο.
Το νέο ασφαλιστικό ν/σ προτείνει εργοδότες και εργαζόμενοι να πληρώνουν περισσότερο για το εργόσημο. Αν ψηφιστεί η σχετική διάταξη, εργοδότες για την απασχόληση αγροτών, οικιακών βοηθών κ.ά. θα καταβάλλουν ολόκληρες τις σχετικές ασφαλιστικές εισφορές.
8ον) Την αλλοίωση του Δείκτη Μεταβολής Μισθών, με τον οποίο θα «προσαυξάνονται» οι συντάξιμες αποδοχές από το 2025κι εφεξής.
Σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 4 ν. 4387/2016, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 24 του ν. 4670/2020 «Η αναπροσαρμογή των συνταξίμων αποδοχών, για το διάστημα έως και το 2024, διενεργείται κατά τη μεταβολή του μέσου ετήσιου γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Η προσαύξηση των συνταξίμων αποδοχών για το διάστημα από το 2025 και εφεξής διενεργείται με βάση τον δείκτη μεταβολής μισθών, που υπολογίζεται από την ΕΛΣΤΑΤ.».
Με τον σκόπιμο και παράνομο «εμπλουτισμό» τού Δείκτη Μεταβολής Μισθών με πρόσθετα οικονομικά στοιχεία εκτός του μισθού, όπως πληθωρισμός, παραγωγικότητα οικονομίας, παραγωγικότητα εργασίας κ.ά., ο Δείκτης Μεταβολής Μισθών που θα προσαυξάνει τις συντάξιμες αποδοχές θα οδηγήσει σίγουρα σε μειωμένες συντάξιμες αποδοχές αφού δεν θα λαμβάνεται μόνο η ονομαστική μέση αύξηση των μισθών όπως ορίζει ο νόμος, αλλά θα συνυπολογίζονται και άλλα στοιχεία οικονομίας και παραγωγικότητας, που μετά το 2025 θα οδηγούν σε μικρότερη αύξηση των συντάξεων.
Η σκόπιμη αλλοίωση του ΔΜΜ με την αυθαίρετη προσθήκη των νέων αυτών στοιχείων, σε συνδυασμό με την αρχή η σύνταξη να προσδιορίζεται με βάση τους μισθούς ολόκληρου του εργασιακού βίου που θέσπισε ο νόμος Κατρούγκαλου και διατήρησε ο νόμος Βρούτση, θα οδηγήσει στο μέλλον σε πολύ χαμηλές συντάξεις.
Γι’ αυτό όσοι τον τελευταίο καιρό υποστηρίζουν ότι ο νέος τρόπος υπολογισμού των συνταξίμων αποδοχών θα οδηγήσει σε αύξηση των συντάξεων, δεν λένε την αλήθεια.
9ον) Τη θεσμική θωράκιση του όνειδους της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ) με οριακή και άνευ ουσίας βελτίωσή της
Ως γνωστόν, η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ) θεσπίστηκε με το άρθρο 38 του ν. 3863/2010 για όλες τις κύριες συντάξεις που υπερέβαιναν το ποσό των 1.400 € (μεικτά), ενώ με το άρθρο 44 (παρ. 13α και 13β) του ν. 3986/2011 η ΕΑΣ θεσπίστηκε και επί όλων των επικουρικών συντάξεων που υπερέβαιναν τα 300 € μεικτά.
Με την υπ’ αριθ. 244/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι διατάξεις των μνημονιακών νόμων3865/2010, 3986/2011, 4002/2011 κ.ά., με τους οποίους είχε επιβληθεί «Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων» (ΕΕΑΣ) σε όλους τους συνταξιούχους του Δημοσίου (Δημόσιο, ειδικά μισθολόγια, Σώματα Ασφαλείας κ.ά).
Ωστόσο, ακολούθησε η έκδοση της υπ’ αριθ. 1477/2021 απόφασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, σύμφωνα με την οποία οι συνταξιούχοι και οι κληρονόμοι τους θα πληρώνουν ισόβιο «χαράτσι» σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, αφού με την υπ’αριθ.1477/2021 απόφαση, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου ακύρωσε τις δικές της προηγούμενες αποφάσεις 244/2017 και 504/2021, οι οποίες είχαν κρίνει αντισυνταγματική την παρακράτηση της ΕΑΣ!
Το 2023 και το 2024 οι συνταξιούχοι έχασαν σχεδόν 500 εκατ. € ετησίως από την εισφορά υπέρ ΕΑΣ (μείωση 3%-14%) για όλες τις κύριες συντάξεις από 1.400 € (μεικτά)και άνω και για όλες τις επικουρικές από 300 € (μεικτά) και άνω (μείωση 3%-10%) ενώ οι απώλειες για την περίοδο 2010-2023 υπολογίζονται πάνω από 10 δις ευρώ.
Εξάλλου από την Εισηγητική Έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2024 (σελ. 169 και Πίνακα 3.19) προκύπτει ότι η βασική πηγή εσόδων για τον προϋπολογισμό του ΑΚΑΓΕ θα προέρχεται και το 2024 (όπως και τα προηγούμενα χρόνια) από την παρακράτηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ν. 3865/2010, 3986/2011, 4002/2011), την οποία η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου αρχικά είχε κρίνει αντισυνταγματική με τις αποφάσεις 244/2017 και 504/2021, ενώ με τη νεώτερη απόφασή της 1477/2021 την έκρινε συνταγματική από 1-1-2019.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΝΥΠΕΚΚ, οι συνολικές απώλειες από το 2010 μέχρι και σήμερα από τις περικοπές υπέρ ΕΑΣ των κύριων και επικουρικών συντάξεων -όπου υπερέβαιναν οι μεν κύριες τα1.400 € μεικτά, οι δε επικουρικές τα 300 € μεικτά-, ξεπερνούν τα 10 δις €. Ο μέσος όρος των περικοπών για κάθε συνταξιούχο ή τους κληρονόμους του ανέρχεται στο ποσό των 30.000 €.
Η κυβέρνηση, σύμφωνα και με τις παραπάνω αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οφείλει να επιστρέψει -και μάλιστα εντόκως- σε όλους τους συνταξιούχους, την εισφορά υπέρ ΕΑΣ, αναδρομικά τουλάχιστον για τα έτη 2017-2018!
Επίσης, η κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει με πολιτική απόφαση την ΕΑΣ και για τις κύριες και για τις επικουρικές συντάξεις αφού πρόκειται για ένα ιδιότυπο αδικαιολόγητο φορολογικό «χαράτσι», όπως δέχονται και Διεθνείς Οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ).
10ον) Τη θεσμική θωράκιση της προσωπικής διαφοράς με τον εμπαιγμό τού επιδόματος των 200 ευρώ που θα καταβληθεί τα Χριστούγεννα του 2024.
Με το γ’ Μνημόνιο (ν. 4336/2015) αποφασίστηκε από τους δανειστές και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η περικοπή όλων των παλαιών συντάξεων. Ο τρόπος για τη μείωσή τους εφευρέθηκε και αποτυπώθηκε, λίγους μήνες μετά, στον νόμο Κατρούγκαλου 4387/2016 ως «προσωπική διαφορά». Με τον ν. 4387/2016 νομοθετήθηκε αρχικά ο επανυπολογισμός-αναπροσαρμογή όλων των «παλαιών» συντάξεων (πριν τον Μάιο του 2016),που λειτούργησε ως «προκρούστεια κλίνη».
Ακολούθησε ο ν. 4670/2020 (νόμος Βρούτση) που η κυβέρνηση της ΝΔ ονόμασε «νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση»!! Με το άρθρο 25 του ν. 4670/2020, όχι μόνο δεν καταργήθηκε ο θεσμός τού επανυπολογισμού των παλαιών συντάξεων του ν.4387/2016, αλλά αντιθέτως ενισχύθηκε, προστατεύθηκε και εφαρμόστηκε άμεσα. Ο νόμος Βρούτση εφάρμοσε τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2α του ν.4387/2016νομιμοποίησε τις συνταξιοκτόνες μειώσεις που επήλθαν με τις διατάξεις των ν. 4051/2012 και 4093/2012 και οδήγησαν στα Δικαστήρια εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχων!
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει (βλ. την από 23-1-2022 ανακοίνωση της ΕΝΥΠΕΚΚ), στις 31-12-2022 έληξε ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης που «πάγωσε» όλες τις συντάξεις στο ύψος του 2014(!) και απαγόρευε τις αυξήσεις για την περίοδο 2015-2022 (ν. 4472 και 4475/2017). Έτσι από 1-1-2023 όσοι συνταξιούχοι είχαν προσωπική διαφορά μεγαλύτερη από 7,75%, δεν έλαβαν πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις τους, όπως προαναφέραμε. Το ίδιο συνέβη και με την αύξηση 3% που χορηγήθηκε από 1-1-2024.
Σημειώνουμε ότι οι συνταξιούχοι που είχαν σχετικά μεγάλη προσωπική διαφορά, δεν εισέπραξαν ούτε τα αναδρομικά που διέταξαν οι υπ’αριθ.1891/2019 και 1439/2020 αποφάσεις της ΟλΣτΕ αφού -σύμφωνα με απόφαση της κυβέρνησης- οι συνταξιούχοι με πάνω από 30χρόνια ασφάλισης και με προσωπική διαφορά, μηδένισαν ή οι περισσότεροι μείωσαν την προσωπική διαφορά που τους είχε επιβάλλει με τον απαράδεκτο νόμο η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά δυστυχώς επαναθεσπίστηκε και με τον νόμο Βρούτση 4670/2020!!
Γι’ αυτό η κυβέρνηση πρέπει να καταργήσει άμεσα τις διατάξεις των νόμων Κατρούγκαλου-Βρούτση για την προσωπική διαφορά και μάλιστα αναδρομικά, χορηγώντας τις αυξήσεις από 1-1-2024 επί των συντάξεων χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς αποκλεισμούς, ώστε οι συνταξιούχοι να τις δουν πραγματικά στα πορτοφόλια τους σε μια συγκυρία υψηλού πληθωρισμού και φτωχοποίησης ευρύτερων συνταξιουχικών στρωμάτων.
• Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Καθηγητής ΕΚΠΑ-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ
