Η τρίτη ηλικία επωμίστηκε το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής κρίσης και βιώνει ακόμη τα οδυνηρά αποτελέσματα της πανδημίας
Σύνθημα στη νεότερη πολιτική ιστορία αποτέλεσε η φράση «τα περήφανα γηρατειά», που συμπύκνωσε προγράμματα και μέτρα υπέρ των ηλικιωμένων, των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, όπως εννοείτο εκείνη την εποχή.
Τα τελευταία χρόνια η σταθερή αύξηση του προσδόκιμου ζωής, η μείωση της γονιμότητας, η αύξηση της ατεκνίας και των διαζυγίων σε συνδυασμό με τις επιλογές μοναχικότητας καθώς και άλλοι παράγοντες, έχουν οδηγήσει σε ανατροπή τη δημογραφική πυραμίδα, δημιουργώντας ραγδαία άνοδο της κοινωνικής ομάδας των 65 ετών και άνω. Επιπλέον οι
παραδοσιακές δομές της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαιτέρως στα μεγάλα αστικά κέντρα, ακολουθούν πρότυπα βορειο-ευρωπαϊκών χωρών, περιορίζοντας στο ελάχιστο το στενό οικογενειακό περιβάλλον, που αποτελούσε εστία φροντίδας, αρωγής και περιποίησης των ηλικιωμένων και υπερηλίκων.
Από την άλλη πλευρά, οι διαδοχικές κρίσεις των τελευταίων ετών επιδείνωσαν τις συνθήκες διαβίωσης μεγάλης μερίδας ατόμων της τρίτης ηλικίας, τόσο σε οικονομικό επίπεδο λόγω των περικοπών στις συντάξεις, όσο και στις παροχές της πολιτείας. Η τρίτη ηλικία επωμίστηκε το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής κρίσης και βιώνει ακόμη τα οδυνηρά αποτελέσματα της πανδημίας. Ανήμποροι ηλικιωμένοι ταλαιπωρούνται, μόνοι και αβοήθητοι και οι εικόνες αποτελούν όνειδος για τη ελληνική κοινωνία.
Να θέσει σε προτεραιότητα
Η πολιτεία, που δυστυχώς αποδεδειγμένα αδυνατεί να προβλέψει και διορθώνει δομές και υποδομές του κράτους μετά από τραγωδίες πρέπει όσο είναι καιρός και προκειμένου να μην βρεθούμε σε μη αναστρέψιμα αδιέξοδα, να θέσει σε προτεραιότητα προγράμματα περίθαλψης, ασφάλειας και συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης για συνταξιούχους και ηλικιωμένους. Τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να δεσμευτούν ιδιαίτερα τώρα στα προεκλογικά τους προγράμματα με συγκεκριμένα μέτρα αύξησης συνταξιοδοτικών αποδοχών, αλλά κυρίως με προγράμματα φροντίδας των ηλικιωμένων.
Το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», που σκοπό έχει την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων άνω των 65 ετών, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης βοήθειας, πρέπει να επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα. Οι κοινωνικές υπηρεσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης να στηριχθούν και να αποκτήσουν το απαραίτητο προσφέρουν φροντίδα και ανακούφιση στους πάσχοντες και μοναχικούς. Οι δομές να λειτουργήσουν επιτέλους με όλες τις ειδικότητες και με πολύπλευρες υπηρεσίες.
Παρόμοια κατάσταση, πάντως, στην μετα-Covid εποχή, παρατηρείται και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Ιταλίας, μιας χώρας που υπήρξε πρωτοπόρος στις πολιτικές του τομέα και τώρα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η βοήθεια στο σπίτι θεωρείται ανεπαρκής και καταγράφονται σημαντικές ελλείψεις στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Τα προβλήματα χρόνο με το χρόνο, αναμένεται να ενταθούν και στη γείτονα, καθώς προβλέπεται ότι την επόμενη εικοσαετία, οι άνω των 65 ετών, σύμφωνα στατιστικές μελέτες, θα αποτελούν το 32% του πληθυσμού, εκ των οποίων οι μισοί θα είναι άνω των 80 ετών.
Έτσι, το δίχτυ προστασίας, φροντίδας και περίθαλψης των ηλικιωμένων πρέπει να αποτελέσει ευρύτερη ευρωπαϊκή στρατηγική, να αναπτυχθούν πολιτικές προάσπισης των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων και προγράμματα βοήθειας και ανακούφισης των ατόμων, που πρόσφεραν με τη ζωή τους στην ανάπτυξη των κοινωνιών, ακόμη και σε διακρατικό επίπεδο.
Ο Δημήτρης Στάμου είναι Δημοσιογράφος-Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικής Αττικής με το ΠΑΣΟΚ
