Μετά και τις αντιδράσεις δύο υπουργών και τουλάχιστον 20 βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και η κυβέρνηση πλέον εισήλθε σε μία νέα φάση εσωστρέφειας, οπότε όλα τα συστημικά κόμματα εξουσίας βρίσκονται σε κρίση. Κάτι που μπορεί να εξασφαλίζει… τροφή στους δημοσιογράφους, αλλά στο βάθος… του κήπου είναι άκρως προβληματικό. Ειδικά σε μία περίοδο, όπου οι οικογένειες δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος αυτού δεν είναι ασφαλώς τωρινή υπόθεση. Όλα δείχνουν ότι απλά τώρα βρισκόμαστε στην κορύφωση του… δράματος. Ή όπως λέει η νεολαία ακόμη δεν είδαμε τίποτα.
Η μέρα με την ημέρα κερδίζουν έδαφος τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα διαμαρτυρίας, που έχουν σαν βάση αποκλειστικά μονοθεματική ατζέντα. Άλλα για τα Τέμπη, όπως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, άλλα για την περιβόητη woke ατζέντα, όπως η Αφροδίτη Λατινοπούλου (η οποία εάν την ακούσεις αγνοεί τι είναι πραγματικά η λεγόμενη woke ατζέντα). Τουναντίον τα λεγόμενα συστημικά κόμματα παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας.
Οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι για ποιο λόγο οι ψηφοφόροι στρέφονται στα λεγόμενα μη συστημικά κόμματα και όχι στα κόμματα εξουσίας; Ίσως ευθύνονται τα ίδια τα κόμματα εξουσίας, διότι σπάνια παρουσιάζουν στους ψηφοφόρους προγράμματα ρεαλιστικά που να μπορούν να υλοποιηθούν. Συνήθως υπόσχονταν λαγούς με πετραχήλια και στο τέλος περνούσαν κάτω από την βάση.
Έτσι, λοιπόν, η κρίση των κομμάτων εξουσίας δεν ξεκίνησε με την εποχή των μνημονίων και της χρεοκοπίας της χώρας. Η αφετηρία είναι πολύ πίσω, τις προηγούμενες δεκαετίες. Τα κόμματα εξουσίας και η συστημική αντιπολίτευση έμοιαζαν καλά οχυρωμένη στους ρόλους τους και παρά το γεγονός ότι διαλαλούσαν ότι τα κόμματα τους ήταν ανοιχτοί ζωντανοί οργανισμοί, επί της ουσίας απέτρεπαν την είσοδο σε νέο αίμα. Οι δε βυζαντινισμοί στο εσωτερικό τους δημιουργούσαν απέχθεια σε απλούς ανθρώπους.
Κι αν μέχρι πρότινος φαινόταν να έχει πρόβλημα μόνο η αντιπολίτευση, ήταν θέμα χρόνου να χτυπήσει ανοικτά ο «ιός» και την κυβερνητική όχθη. Και όσο τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος παίρνουν την κατιούσα, όπως και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυξάνεται η γκρίνια και στις κοινοβουλευτικές ομάδες, αλλά και στα στελέχη που ορέγονται βουλευτική έδρα.
Κινούμενη άμμος
Σύμφωνα με τους αναλυτές το πολιτικό σύστημα της χώρας αναδιατάσσεται. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να περπατήσει σε κινούμενη άμμος. Το εάν αναδιαμορφωθεί στο τέλος της ημέρας ουδείς ακόμη το γνωρίζει. Ούτε καν οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Δηλαδή εάν το νέο που ίσως προκύψει είναι αρεστό στην κοινωνία.
Οι δημοσκόποι εμμένουν ότι η χώρα εισέρχεται σε περίοδο κυβερνήσεων συνεργασίας και μάλιστα μετά από διπλές εκλογές. Δηλαδή δεν βλέπουν ότι θα υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, οπότε τα κόμματα θα αναγκαστούν να βάλουν νερό στο κρασί τους και να συνεργαστούν, ώστε να σχηματιστεί μία κυβέρνηση.
Η Ν.Δ. εισέρχεται αργά αλλά σταθερά στην επόμενη μέρα. Οι «δελφίνοι» αρχίζουν δειλά-δειλά να λαμβάνουν θέση στη «σκυταλοδρομία διαδοχής», ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απόλυτα κυρίαρχος σήμερα στη Νέα Δημοκρατία, δίνει μεγάλο αγώνα να γυρίσει το παιχνίδι. Εάν το κυβερνών κόμμα δεν κατορθώσει έως και το φθινόπωρο να ξεπεράσει δημοσκοπικά το 30% δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η αλλαγή ηγεσίας «εν πλω», κατά το «πρότυπο» Κώστα Σημίτη-Γιώργου Παπανδρέου το 2004. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο με πρωτοβουλία του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος κρατά τόσο το μαχαίρι όσο και το πεπόνι στο κόμμα του. Η δε «μάχη της διαδοχής», που ήδη ξεκίνησε, σαφώς θα επηρεάσει και το κυβερνητικό έργο το επόμενο διάστημα, με τον Νίκο Δένδια στην παρούσα φάση να θεωρείται το φαβορί.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επίσης θα δοκιμαστεί αν δεν κατορθώσει να ανεβάσει τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και μαζί του θα δοκιμαστεί και η συνοχή του κόμματός του. Εφόσον τα δημοσκοπικά ποσοστά δεν αλλάξουν η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη δεν θα μπορέσει προεκλογικά να υποστηρίξει το κεντρικό της διακύβευμα για «ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα στις εκλογές» και σε μια τέτοια περίπτωση θα κινδυνεύσει με περαιτέρω μείωση δυνάμεων.
Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν πως εάν στις επόμενες εκλογές δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία και με τη Νέα Δημοκρατία πρώτη, τότε ο πρωθυπουργός θα αναζητήσει λύση σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτήτως του τι λέγεται σήμερα και ανεξαρτήτως αν θα τεθεί όρος να μην είναι πρωθυπουργός ο κ. Μητσοτάκης, θεωρείται βέβαιον ότι αν συμμετάσχει σε κυβέρνηση με Ν.Δ. ακόμα και χωρίς τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό το ΠΑΣΟΚ θα διασπαστεί. Ο Ν. Ανδρουλάκης, πάντως, είναι κατηγορηματικός, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία.
«Άγνωστος Χ» πώς θα εξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τι δυναμική θα επικρατήσει εφόσον υπάρξει συμπαράταξη με τη Νέα Αριστερά. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται να αλλάξει εκ νέου η αξιωματική αντιπολίτευση, με το νέο σχήμα να λαμβάνει τη θέση που πήρε το ΠΑΣΟΚ όταν διασπάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα μικρότερα κόμματα
Κανείς αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, καθώς σήμερα δείχνει πως έχει τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και να ξεφουσκώσει. Είναι πολύ πιθανό δε να είναι αξιωματική αντιπολίτευση ακόμα και αν είναι τρίτο κόμμα και το ΠΑΣΟΚ δεύτερο και υπάρξει συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ.
Στο χώρο δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Βελόπουλος ηγεμονεύει ήδη, ερώτημα ωστόσο είναι σε τι ύψος θα φτάσουν τα ποσοστά του, ιδίως τώρα που η Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου χάνει τη δυναμική της, ενώ η Νίκη του Δημήτρη Νατσιού κινδυνεύει με διάσπαση.
Θετική έκπληξη το ΚΚΕ που στις δημοσκοπήσεις λαμβάνει ποσοστά που είχε πριν τη διάσπασή του μετά το 1989.
Ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει εντός των πολιτικών κομμάτων το ζητούμενο για τις οικογένειες είναι το πώς θα ενισχυθούν τα εισοδήματα και θα αντιμετωπιστεί η ακρίβεια. Όχι μόνο στις αγορές στα σούπερ μάρκετ, αλλά και στα απλησίαστα ενοίκια, ή και στους λογαριασμούς της ενέργειας. Η κοινωνία βιώνει μία σκληρή πραγματικότητα, αλλά προς ώρας τα κόμματα ασχολούνται με τον μικρόκοσμό τους και δεν προσφέρουν λύσεις. Και άμεσες και μακροπρόθεσμες. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
