Του Παντελή Σταυρινού
Η σπονδυλική στένωση είναι μια εκφυλιστική νόσος, κατά την οποία παρατηρείται περιορισμός του σπονδυλικού σωλήνα, με επακόλουθη πίεση στον νωτιαίο μυελό ή στα νωτιαία νεύρα. Επηρεάζει συνήθως την οσφυϊκή (μέση) ή αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, εμφανίζοντας διαφορετικά συμπτώματα. Εμφανίζεται το ίδιο συχνά σε άνδρες και γυναίκες, ιδιαίτερα μετά την ηλικία των 50 ετών.
Εμφανίζεται κυρίως στην οσφυϊκή μοίρα, λιγότερο στην αυχενική και πολύ σπάνια στη θωρακική μοίρα. Αυτό συμβαίνει γιατί η μέση και ο αυχένας μας είναι τα σημεία που η σπονδυλική στήλη δέχεται τις μεγαλύτερες καταπονήσεις, σε αντίθεση με τη θωρακική μοίρα όπου η κινητικότητα είναι πιο περιορισμένη λόγω του θώρακα.
Τα αίτια ποικίλλουν και προκύπτουν από συνδυασμό διαφόρων παραγόντων που στενεύουν τη διάμετρο του σπονδυλικού σωλήνα. Ανάμεσά τους είναι η εκφύλιση μεσοσπονδυλίων δίσκων (οι λεγόμενες δισκοκήλες ή οι προβολές των δίσκων), η υπερτροφία συνδέσμων και η σπονδυλολίσθηση. Σε περίπτωση προχωρημένης εκφύλισης του μεσοσπονδυλίου δίσκου, η βασικότερη αιτία είναι η οπίσθια μετατόπιση του υλικού του δίσκου προς το σπονδυλικό κανάλι και η δημιουργία οστεόφυτων σε συνδυασμό με την πάχυνση των αρθρώσεων και των συνδέσμων της περιοχής.
Το κυρίαρχο σύμπτωμα της οσφυϊκής σπονδυλικής στένωσης είναι η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα, με τον ασθενή να δυσκολεύεται να βαδίσει μεγάλη απόσταση χωρίς να κάνει κάποιο διάλειμμα για να ξεκουραστεί και όσο περνάει ο καιρός, να μην μπορεί να κινηθεί λόγω πόνου, ο οποίος επιδεινώνεται με την ορθοστασία και τη βάδιση, ενώ σταματάει με το κάθισμα ή το σκύψιμο του ασθενούς προς τα μπροστά. Επιπλέον, άλλα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς περιλαμβάνουν μουδιάσματα και μυρμηγκιάσματα στα πόδια, αλλά και κράμπες που εμφανίζονται στη διάρκεια του βραδινού ύπνου.
Η διάγνωση της σπονδυλικής στένωσης γίνεται με βάση το ιστορικό του ασθενούς, τον κλινικό και τον ακτινολογικό έλεγχο. Ο γιατρός ζητά από τον ασθενή να κάνει μαγνητική, η οποία δείχνει με ακρίβεια το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των τρημάτων, την ύπαρξη προβολής ή κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου, την πίεση στις νευρικές ρίζες και την υπερτροφία των συνδέσμων. Σε περιπτώσεις που δεν είναι δυνατό να γίνει μαγνητική, η διάγνωση μπορεί να τεθεί και με αξονική τομογραφία.
Η αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως για παράδειγμα την ποιότητα των συμπτωμάτων (π.χ. υπάρχει μόνο μούδιασμα ή και πόνος;), την ένταση των συμπτωμάτων (πόσο δυνατός είναι ο πόνος;), τη διάρκεια του προβλήματος, αν ο ασθενής έχει εξαντλήσει τις συντηρητικές μεθόδους αντιμετώπισης και φυσικά, από τη σοβαρότητα της στένωσης έτσι όπως αυτή φαίνεται στη μαγνητική. Σε γενικές γραμμές, τον πρώτο λόγο έχει η συντηρητική αγωγή με φάρμακα και φυσικοθεραπεία. Στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η ενδυνάμωση των μυών γύρω από τη σπονδυλική στήλη και η αποσυμφόρηση των νεύρων μέσω ασκήσεων και διατάσεων.
Ένα επόμενο στάδιο στη συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει εγχύσεις στεροειδών στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης. Αυτή η διαδικασία γίνεται με ένεση κοντά στα ερεθισμένα ή πιεσμένα νεύρα, με σκοπό να περιοριστεί η φλεγμονή. Τα αποτελέσματα των εγχύσεων είναι συνήθως καλά σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων. Ωστόσο, η διάρκεια της ανακούφισης ποικίλλει από δύο εβδομάδες έως έξι μήνες.
Η μόνη μέθοδος η οποία αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην αιτία του είναι το χειρουργείο, στο οποίο διευρύνεται ο στενωμένος σπονδυλικός σωλήνας.
ΠΗΓΗ https://www.ygeiamou.gr/
- Ο Παντελής Σταυρινός είναι Διευθυντής Νευροχειρουργός στο Metropolitan Hospital και Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κολωνίας
