Συν. από σελ. 5
VIII. Η πληθυσμιακή κατάρρευση και οι μνημονιακές πολιτικές θα οδηγήσουν άμεσα σε μείωση συντάξεων και αύξηση ορίων ηλικίας
Είναι προφανές πως η μνημονιακή καταστροφή τού εργατικού δυναμικού συνεχίζεται και πως οι αξιοπρεπείς εργασίες, αντίστοιχες των προσόντων των νέων μας, σπανίζουν με την αποξένωση της ελληνικής κοινωνίας από τον υλικό και άυλο πλούτο της πατρίδας μας. Με τις επιταχυνόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τις πωλήσεις κυρίως στο αλλοδαπό νομαδικό κεφάλαιο, οι ξένοι επιχειρηματίες φέρνουν μαζί το δικό τους στελεχιακό δυναμικό αλλά και τις συμπληρωματικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ώστε να δημιουργούν οικονομίες κλίμακας, στις οποίες συνήθως δεν χωρούν πολλοί Έλληνες εργαζόμενοι. Έτσι ΚΑΙ λόγω των ρυθμίσεων του νέου Ασφαλιστικού ΚΑΙ λόγω της αλλοτρίωσης του υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας, επέρχεται η ταχεία καταστροφή τού εργατικού δυναμικού με τις εντεύθεν αυτονόητες κοινωνικές και εθνικές συνέπειες.
Και οι αρμόδιοι δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος…
Μόλις στις 18-5-2024 ο Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μετά από ερώτηση δημοσιογράφου για τη συνέχιση της επιβολής της περιβόητης «προσωπικής διαφοράς», απάντησε ότι οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να παραπονούνται διότι οι συντάξεις τους είναι υψηλές και επιβάλλεται να προσεγγίσουν τις χαμηλές συντάξεις των άλλων! Είναι δηλαδή προφανές ότι αναπτύσσεται από τους αρμόδιους μία αντίθετη προς τις προηγούμενες ασφαλιστικές ρυθμίσεις πολιτική, η οποία σιγά-σιγά αποβάλλει από το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, όχι μόνο την αλληλεγγύη των γενεών, αλλά και την ανταποδοτικότητα των καταβληθεισών ασφαλιστικών εισφορών.
Η εξίσωση όλων προς τα κάτω γίνεται πλέον κυβερνητικό δόγμα. Αυτό αποτελεί προαναγγελία της σταδιακής κατάργησης του αναδιανεμητικού και ανταποδοτικού συστήματος ώστε να εξοικονομούνται πόροι που διατίθενται προς αλλότριες κατευθύνσεις. Οντολογικά σημαίνει ότι επιχειρείται μια ετεροχρησιμοποίηση των εισφορών των εργαζομένων, δηλαδή για σκοπούς ξένους προς το ασφαλιστικό σύστημα ώστε το κράτος να απαλλαγεί -προϊόντος τού νεοφιλελεύθερου χρόνου- από τη βασική συνταγματική του υποχρέωση της αιμοδότησης του Ασφαλιστικού Συστήματος.
Πολλαπλάσιοι
Αυτό με τη σειρά του μάς φέρνει στην πηγή του κακού του Ελληνικού Ασφαλιστικού Συστήματος. Γιατί είναι γνωστό ότι καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο και για πολλές δεκαετίες οι εργαζόμενοι ήταν πολλαπλάσιοι των συνταξιούχων και τα κλαδικά Ταμεία ασφάλισης συγκέντρωναν πολύ μεγαλύτερα τού κόστους των προηγουμένων συντάξεων ποσά. Σε ορισμένα Ταμεία η αναλογία έφτανε τις 16 εισφορές προς 1 ή 2 παροχές. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις της πατρίδας μας όμως τα δέσμευαν στην Τράπεζα της Ελλάδας και τα ετεροχρησιμοποιούσαν προς χρηματοδότηση της βιομηχανίας, της ναυτιλίας, της γεωργίας και άλλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ποτέ δεν εφαρμόστηκε μια πολιτική επαναρτίωσης των αποθεματικών των Ταμείων, ένα μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο επιστροφής με τον νόμιμο τόκο τους, κάτι που θα προσέδιδε στα Ταμεία μεγάλη οικονομική δύναμη όπως συμβαίνει σε άλλα κράτη τής γηραιάς ηπείρου. Το αίτημα άλλωστε της επαναρτίωσης των αποθεματικών των Ταμείων δεν τέθηκε ποτέ ως κεντρική πολιτική πλατφόρμα οποιουδήποτε επίδοξου κυβερνητικού κόμματος. Εκεί βρίσκεται η ρίζα τού κακού τού Ελληνικού Ασφαλιστικού Συστήματος και γι’ αυτό η περί δήθεν υψηλών συντάξεων φιλολογία αποτελεί την πεμπτουσία της υποκρισίας, της ανευθυνότητας και της νεοφιλελεύθερης αλλοτρίωσης.
Αν σ’ αυτά προστεθεί και το μεγάλης οικονομικής σημασίας γεγονός της πώλησης-εκχώρησης σπουδαίων περιουσιακών στοιχείων των Ασφαλιστικών Ταμείων ή Εταιριών (που είχαν κατασχεθεί λόγω οφειλής μεγάλων ποσών εισφορών των προηγούμενων ιδιοκτητών τους) προς ξένους επενδυτές σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του γ’ γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου, τότε μπορεί να σχηματίσει κάποιος μελετητής μια πληρέστερη εικόνα για την ανεπίτρεπτη και αντικοινωνική αιμορραγία πόρων του Ασφαλιστικού Συστήματος ασύλληπτης σήμερα αγοραίας αξίας…
Το δυσάρεστο όμως είναι ότι όλα αυτά, έστω και ως ιστορικός απολογισμός, δεν αποτελούν αντικείμενο διαλόγου ούτε των κομμάτων εξουσίας ούτε και των κομμάτων διαμαρτυρίας ενόψει των επερχόμενων Εκλογών για την Ευρωβουλή.
• Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Καθηγητής ΕΚΠΑ-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ