Συνέχεια από σελ. 5
2) Το «πάγωμα» των τριετιών 2012-2023-Το «νόθο» «ξεπάγωμα» των τριετιών 2024-2027(άρθρο 33 ν. 5053/2023)
Με το άρθρο 33 του πρόσφατου ν. 5053/2023 (ΦΕΚ Α 158) με τίτλο «Για την ενίσχυση της εργασίας-Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019-Απλοποίηση ψηφιακών διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας…» ρυθμίστηκε εκ νέου το θεσμικό πλαίσιο για τις τριετίες και επαναδιατυπώθηκε -και μάλιστα κατά πιο απόλυτο τρόπο-, το άρθρο 4 της υπ’ αριθ. 6/28-2-2012 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α 38), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της παρ.6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012 (ΦΕΚ Α 28).
Πιο συγκεκριμένα στις παραγράφους 1-3 του άρθρου 33 ορίζεται ότι: «1.Από την 1η.1.2024 αίρεται η αναστολή της ισχύος διατάξεων νόμων, κανονιστικών πράξεων, συλλογικών συμβάσεων ή διαιτητικών αποφάσεων, οι οποίες προβλέπουν αυξήσεις μισθών ή ημερομισθίων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων περί υπηρεσιακών ωριμάνσεων, με μόνη προϋπόθεση την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου εργασίας, όπως το επίδομα πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, το επίδομα τριετίας και το επίδομα πενταετίας, η οποία επιβλήθηκε με το άρθρο 4 της υπ’ αρ. 6/28.2.2012 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (Α’ 38), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της παρ.6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012 (Α’ 28).
2. Για την εφαρμογή των διατάξεων της παρ.1, των οποίων η αναστολή αίρεται, ισχύουν τα εξής:
α) Η προϋπηρεσία κάθε εργαζομένου, που είχε προσληφθεί πριν από την 14η.2.2012, όπως η προϋπηρεσία αυτή είχε διαμορφωθεί την 14η.2.2012 οπότε και ανεστάλη η συμπλήρωσή της, συνεχίζει να συμπληρώνεται μετά από την 1η.1.2024.
β) Η προϋπηρεσία κάθε εργαζομένου, που προσλήφθηκε μετά από την 14η.2.2012, ξεκινά να συμπληρώνεται μετά από την 1η.1.2024.
3. Ειδικώς για την προσαύξηση λόγω προϋπηρεσίας σε όσους εργαζόμενους αμείβονται με τον κατώτατο νομοθετημένο μισθό ή ημερομίσθιο, ως χρόνος προϋπηρεσίας αναγνωρίζεται ο χρόνος εξαρτημένης σύμβασης ή σχέσης εργασίας, που έχει διανυθεί σε οποιοδήποτε εργοδότη και σε οποιαδήποτε ειδικότητα πριν από την 14η.2.2012 και μετά από την 1η.1.2024. Η κατά τα ανωτέρω προσαύξηση λόγω προϋπηρεσίας καθορίζεται ως εξής:
α) Για τους υπαλλήλους με εξαρτημένη σχέση εργασίας, σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) για κάθε τριετία προϋπηρεσίας και έως τρεις (3) τριετίες και συνολικά σε ποσοστό τριάντα τοις εκατό (30%) για προϋπηρεσία εννέα (9) ετών και άνω.
β) Για τους εργατοτεχνίτες, με εξαρτημένη σχέση εργασίας σε ποσοστό πέντε τοις εκατό (5%) για κάθε τριετία προϋπηρεσίας και έως έξι (6) τριετίες και συνολικά τριάντα τοις εκατό (30%) για προϋπηρεσία δεκαοκτώ (18) ετών και άνω.».
Αντί η κυβέρνηση να καταργήσει τη μνημονιακή ρύθμιση του 2012 που, κατά την περίοδο 2012-2023, στοίχισε 12 δις ευρώ στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και 2 δις ευρώ στον ΕΦΚΑ, επαναθέσπισε το πάγωμα των τριετιών και μάλιστα κατά σκληρότερο θεσμικά τρόπο, αφού:
α) δεν καταργεί οριστικά και αναδρομικά τη μνημονιακή ρύθμιση της ΠΥΣ 6/2012 και του ν. 4093/2012 παρότι, όπως υποστηρίζεται, έχουμε δήθεν εξέλθει από τα Μνημόνια,
β) διαγράφει την προϋπηρεσία από 14-2-2012 έως 31-12-2023 (για παλαιούς και νέους) ως μη διανυθείσα για τη χορήγηση της προσαύξησης λόγω προϋπηρεσίας,
γ) αναγνωρίζει μόνο την προϋπηρεσία κατ’ ανώτατο εννέα ετών (τρεις τριετίες Χ 10% για τους υπαλλήλους και έξι τριετίες Χ 5%), διατηρώντας την αναχρονιστική στις μέρες μας διάκριση μεταξύ εργατών και υπαλλήλων και
δ) αναγνωρίζει ότι από 1-1-2024 ξεκινά η προσμέτρηση του χρόνου για το «χτίσιμο» των επιδομάτων λόγω προϋπηρεσίας τόσο για παλαιούς όσο και για νέους εργαζόμενους.
Το «πάγωμα» των τριετιών, δηλαδή των προσαυξήσεων λόγω προϋπηρεσίας, αυτή η αυθαίρετη και αντισυνταγματική διαγραφή της προϋπηρεσίας για όλους και για τα έτη 2012-2023, όχι μόνο προκάλεσε τη σωρευτική απώλεια εισοδήματος ύψους 12 δις ευρώ από τους εργαζόμενους και 2 δις ευρώ από τον ΕΦΚΑ, αλλά στέρησε από τους ασφαλισμένους και μεγάλο τμήμα των συνταξίμων αποδοχών, αφού και επί των τριετιών καταβάλλονται εισφορές που καθορίζουν και το ύψος των νέων συντάξεων.
3) Το «πάγωμα» των οικογενειακών επιδομάτων στον ιδιωτικό τομέα την περίοδο από το 2012 μέχρι σήμερα
Μια απαράδεκτη και αντίθετη στο Σύνταγμα κατάσταση σε βάρος των εργαζομένων με τέκνα στον ιδιωτικό τομέα διαιωνίζεται από το 2012 μέχρι και σήμερα, με συνέπεια εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι γονείς, κυρίως οι αμειβόμενοι με κατώτατο μισθό, να έχουν μεγάλες απώλειες στα εισοδήματά τους.
Η θεσμική αυτή ανισότητα σε βάρος των χαμηλόμισθων του ιδιωτικού τομέα επιτάθηκε μετά και την τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία τις σημερινής κυβέρνησης για σημαντική αύξηση της οικογενειακής παροχής στους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν τέκνακαι αριθμούν πάνω από το 50% του συνόλου (άρθρο 21 ν. 5045/2023).
Αντίθετα, η οικογενειακή παροχή στον ιδιωτικό τομέα, για τους αμειβόμενους με τον κατώτατο μισθό, αλλά και για άλλες κατηγορίες εργατών και υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα που οι αποδοχές τους δεν ρυθμίζονται με ισχύουσες ΣΣΕ, έχει καταργηθεί από το 2012 και δεν χορηγείται μέχρι και σήμερα. Σημειωτέον ότι στην υπ’ αριθ. 25058/29-3-2024 (ΦΕΚ Β 1974) απόφαση της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, με την οποία καθορίστηκε το νέο ύψος του κατώτατου μισθού-ημερομισθίου από 1-4-2024, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 26 του ν. 5085/2024 (ΦΕΚ Α 203), ουδεμία αναφορά γίνεται στην οικογενειακή παροχή των αμειβομένων με τον νέο νομοθετημένο κατώτατο μισθό.
Συγκεκριμένα η ανωτέρω ΥΑ αναφέρει: «… αποφασίζουμε: Τον καθορισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του ν. 4172/2013 (Α’ 167), του νόμιμου κατώτατου μισθού και του νόμιμου κατώτατου ημερομισθίου, για πλήρη απασχόληση, για τους υπαλλήλους και τους εργατοτεχνίτες όλης της χώρας, χωρίς ηλικιακή διάκριση, ως εξής: α) Για τους υπαλλήλους ο κατώτατος μισθός ορίζεται στα οκτακόσια τριάντα ευρώ (830,00 €). β) Για τους εργατοτεχνίτες το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται σε τριάντα επτά ευρώ και επτά λεπτά (37,07 €). Η απόφαση αυτή ισχύει από 1 Απριλίου 2024.».
Συνεπώς, γίνεται κατανοητό πως το ύψος των απωλειών για εργάτες-υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, που είναι γονείς, είναι πολύ μεγάλο. Έτσι, καθίσταται άμεση ανάγκη να χορηγηθεί η οικογενειακή παροχή σε όλους τους εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και στερούνται της οικογενειακής παροχής ήδη για πολλά χρόνια, καθώς και σε όσους άλλους δεν καταβάλλεται λόγω του ότι δεν προβλέπεται από ατομικές ή συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Γι’ αυτό επιβάλλεται να χορηγηθεί η οικογενειακή παροχή σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, άμεσα και αναδρομικά.
Η ανισότητα αυτή μεταξύ υπαλλήλων στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, που δεν είναι συμβατή με το Σύνταγμα και τους διεθνείς κανόνες, πρέπει άμεσα να αρθεί. Η λεηλασία τού εισοδήματος φτωχών ανθρώπων «του μεροκάματου», αλλά και των συντάξεών τους στο μέλλον δεν έχει καμιά απολύτως νομική και ηθική αιτιολογία. Όπως δεν έχει κανένα λογικό έρεισμα σήμερα, εν έτει 2024, και η συνέχιση τις εφαρμογής τού σκληρού μνημονιακού ν. 4093/2012.Η ισότητα στις παροχές εξ εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι συνταγματική αναγκαιότητα και η μη εφαρμογή της δεν συνάδει με σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Άλλωστε, στη χώρα μας η κατάρρευση των γεννήσεων κατά την περίοδο 2010-2023 και η έκρηξη του δημογραφικού προβλήματος (βλ. το βιβλίο μας «Αγορά εργασίας και συντάξεις. Η χρονοβόμβα τού Δημογραφικού», Εκδόσεις 60+) απαιτούν γενναία στήριξη των χαμηλόμισθων ιδιαίτερα στρωμάτων τού πληθυσμού για την ενίσχυση του εισοδήματος των ιδίων και την ενθάρρυνσή τους στη δημιουργία οικογένειας.
4) Μη τιμαριθμοποίηση των μισθών. Αγοραστική δύναμη στο ναδίρ της ΕΕ. Έκρηξη τής μερικής απασχόλησης
Το Υπουργείο Εργασίας και ο e-ΕΦΚΑ ανακοίνωσαν το επίπεδο των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για το 2023. Βεβαίως είχε προηγηθεί πέρυσι και ο ΟΟΣΑ που στην Ετήσια Έκθεσή του («Taxing Wages 2022») για τους μισθούς το 2022 στα κράτη-μέλη του, δυσαρεστώντας την κυβέρνηση της ΝΔ, είχε καταγράψει αδιάσειστα στοιχεία και κατέληγε ότι: «Στην Ελλάδα ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5% αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4% λόγω πληθωρισμού 9,7%».
Εντελώς πρόσφατα το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ)διαπίστωσε ότι «στη διάρκεια των δεκαπέντε ετών που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα εμφανίζεται πλέον ως η δεύτερη πιο φτωχή χώρα της ΕΕ27, μετά τη Βουλγαρία, με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, μετρούμενο σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης (purchase power parity, PPP).» (Έρευνα Βλάση Μισσού στην ενότητα «Οικονομικές Εξελίξεις», τεύχος 54/2024 σελ. 55-59).
Ειδικότερα, ο e-ΕΦΚΑ έδωσε στη δημοσιότητα στις 29-3-2024 τα «Μηνιαία στοιχεία απασχόλησης μισθωτών ασφαλισμένων ιδιωτικού δικαίου e-ΕΦΚΑ» για τους μήνες μέχρι και τον Αύγουστο 2023, τα οποία συνεχίζουν να είναι άκρως ανησυχητικά για το μέλλον των μισθών, των εργατικών εισοδημάτων, αλλά και των συντάξεων, στη χώρα μας. Γιατί, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, το Ασφαλιστικό είναι συνάρτηση του Εργασιακού και η αγορά εργασίας, που κυριαρχείται τα τελευταία χρόνια από μεγάλη ανεργία, τους απαράδεκτα χαμηλούς μισθούς, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, καθώς επίσης και από τη «μαύρη», την υποδηλωμένη και την άτυπη απασχόληση, επηρεάζει δραστικά τις εισφορές στα Ταμεία και το μέλλον των συντάξεων.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία ΕΦΚΑ-Υπουργείου Εργασίας, τον Αύγουστο 2023:
● 1.296,34 € ήταν ο μέσος μεικτός μισθός πλήρους απασχόλησης (1.118,74 € καθαρά)
● 514,87 € ήταν ο μέσος μεικτός μισθός μερικής απασχόλησης (444,33 € καθαρά)
Εξάλλου, οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα ήταν καθηλωμένοι όλο το έτος 2023, όπως αναδείξαμε και παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα στα 1.114,71€ ανήλθε ο μέσος μεικτός μισθός συνολικής απασχόλησης (962€ καθαρά) και στα 514,87€ ανήλθε ο μέσος μεικτός μισθός μερικής απασχόλησης (444,33€ καθαρά).
Επιπροσθέτως, από τον Πίνακα 2 (σελ. 3) με τίτλο «Κοινές Επιχειρήσεις: Κατανομή της απασχόλησης, του ημερομισθίου και του μέσου μισθού των ασφαλισμένων ανά τύπο απασχόλησης» που παραθέσαμε, καταδεικνύεται ότι σχεδόν 1 στους 4 εργαζόμενους σε όλο τον ιδιωτικό τομέα, 642.103 (το 23,3% του συνόλου των εργαζομένων) λαμβάνει μηνιαίο μέσο μισθό ΜΟΝΟ 444,33 ευρώ καθαρά (514,87 ευρώ μεικτά).
Ειδικότερα, για τον Αύγουστο του 2023 προκύπτουν και τα εξής στοιχεία:
-1.118,74 ευρώ καθαρά (1.296,34 ευρώ μεικτά) ήταν ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης για 2.104.086 εργαζομένους (76,7% του συνόλου),
-962 ευρώ καθαρά (1.114,71 ευρώ μεικτά) ήταν ο μέσος μισθός για το σύνολο των ασφαλισμένων (2.743.516) και
-444,33 ευρώ καθαρά (514,87 ευρώ μεικτά) ήταν ο μέσος μισθός μερικής απασχόλησης για 642.103 εργαζομένους (23,3% του συνόλου).
Εξάλλου, ως προς το είδος τής απασχόλησης, όπως προκύπτει από τον ανωτέρω Πίνακα 2 (σελίδα 3) τής Έκθεσης του ΕΦΚΑ, εξάγονται τα εξής στοιχεία για τον Αύγουστο 2023:
-2.743.516 ήταν το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,
-2.104.086 ήταν το σύνολο των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση (76,7%),
-642.103 ήταν το σύνολο των εργαζομένων με μερική απασχόληση (23,3%).
Επιπροσθέτως, ως προς το ύψος των αποδοχών όσων έχουν μερική απασχόληση, συνάγονται τα εξής αποτελέσματα:
-Από τους 642.103 ασφαλισμένους με μερική απασχόληση οι 290.536 είναι άντρες και οι 351.267 είναι γυναίκες.
-Η μέση συνολική απασχόληση είναι 17,75 ημέρες (16,61 ημέρες για τους άντρες και 18,70 ημέρες για τις γυναίκες).
-Το μέσο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 29 € μεικτά (25 € καθαρά). Πιο συγκεκριμένα, το μέσο ημερομίσθιο για τους άντρες ανέρχεται σε 29,43 € μεικτά (25,40 € καθαρά) και για τις γυναίκες σε 28,68 € μεικτά (24,75 € καθαρά).
-Ο μέσος μηνιαίος μισθός ανέρχεται σε 514,87 € μεικτά (444,33 € καθαρά).
-Ο μέσος μηνιαίος μισθός των γυναικών ανέρχεται σε 536,26 € μεικτά (462,80 € καθαρά) με 18,7 ημέρες εργασίας τον μήνα ενώ των αντρών σε 489 € (422 € καθαρά) με 16,61 ημέρες εργασίας τον μήνα.
5) Η ρήτρα υπολογισμού τής σύνταξης με βάση ολόκληρο τον εργασιακό βίο σύμφωνα με τους ν. 4387/2016 και 4670/2020
Ο ν. 4670/2020 διατήρησε και ενίσχυσε τον θεσμό της ανταποδοτικής σύνταξης με βάση τις αποδοχές τού συνόλου του εργασιακού βίου, όπως πρωτοθεσπίστηκε με τον ν. 4387/2016.Αυτός ο θεσμός είναι η εφαρμογή τού απόλυτου νεοφιλελευθερισμού στο Ελληνικό Σύστημα Συντάξεων. Πρόκειται περί μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης αρχής-«θεσμού» που οδηγεί σε δραστική μείωση τις συντάξεις.
Σύμφωνα με υπολογισμούς της ΕΝΥΠΕΚΚ, μετά το 2028, ο μέσος όρος ειδικά των νέων κύριων συντάξεων θα ανέρχεται σε 700-800€. Καταλυτικά θα επηρεαστούν οι μελλοντικές συντάξεις λόγω των χαμηλών μισθών, κυρίως του 1/3 του εργατικού δυναμικού που σήμερα ασχολείται στις ποικιλώνυμες μορφές εργασιακής ευελιξίας.
Αυτή την αρχή προσπάθησε να επιβάλλει η Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά εν τέλει υποχώρησε υπό την πίεση των γενικευμένων απεργιών και της μεγάλης κοινωνικής αναταραχής που δημιουργήθηκε, κάτι που επαναλήφθηκε και πέρυσι, για την ίδια αιτία, με τον ασφαλιστικό νόμο Μακρόν (βλέπε την ανάλυσή μας «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία», φύλλο 66 στις 15-16/4/2023, εφημερίδα «60+»).Αυτή την ακραία νεοφιλελεύθερη ασφαλιστική αρχή συμφώνησε με τους δανειστές, δυστυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Η αρχή αυτή ουσιαστικά ακυρώνει όλα τα συστήματα που ισχύουν στις ευρωπαϊκές χώρες και ίσχυαν και στη χώρα μας πριν το γ’ Μνημόνιο (ν. 4336/2015) και τον ν. 4387/2016. Δηλαδή, αντί του «μισθού αναφοράς» τού τελευταίου μήνα ή χρόνου ή, εν πάση περιπτώσει, της καλύτερης πενταετίας, ο ν. 4387/2016 και τώρα το γνήσιο «τέκνο» του, ο ν. 4670/2020, επιμένει ως βάση υπολογισμού της σύνταξης να λαμβάνεται ο μέσος μισθός τού συνόλου του εργασιακού βίου από το 2002 μέχρι το έτος υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης.
Με αυτό το νεοφιλελεύθερο και ετεροχρονισμένο τέχνασμα, οι συντάξεις μειώνονται δραστικά αφού, στα κύρια ευρωπαϊκά συστήματα μισθοδοσίας και ασφάλισης, οι καταληκτικοί μισθοί είναι πάντα οι πιο ώριμοι, οι πιο υψηλοί κι επομένως αποδίδουν μεγαλύτερη σύνταξη.
Ο θεσμός τού «μέσου μισθού» τού συνολικού εργασιακού βίου είναι αυστηρά δομική δημοσιονομική και περιοριστική παράμετρος για τις συντάξεις και τις κρατικές ασφαλιστικές δαπάνες. Το σχέδιο Βρούτση, όχι μόνο διατηρεί τον θεσμό της σύνταξης με βάση ολόκληρο τον εργασιακό (ασφαλιστικό) βίο, αλλά και τον ενισχύει θεσμικά, αφού στη διάταξη του άρθρου 24 (παρ. 2α) του σχεδίου ορίζεται ότι: «Ως συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους σύνταξης κύριας ασφάλισης εξ ιδίου δικαιώματος, ανικανότητας ή κατά μεταβίβαση λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος μηνιαίων αποδοχών του ασφαλισμένου καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού του βίου. Ο μέσος αυτός όρος υπολογίζεται ως το πηλίκο της διαίρεσης του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών δια του συνολικού χρόνου ασφάλισής του. Ως σύνολο μηνιαίων αποδοχών που έλαβε ο ασφαλισμένος νοείται το άθροισμα των μηνιαίων αποδοχών που υπόκεινται σε εισφορές, καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού του βίου.».
Ο υπολογισμός των συνταξίμων αποδοχών ολόκληρου του εργασιακού βίου (με δεδομένες τις ισχύουσες ακόμη διατάξεις του Εργατικού Δικαίου για την εξέλιξη και ωρίμανση των μισθών, για το ύψος της τελικής σύνταξης) οδηγεί ουσιαστικά στη μείωση των συντάξεων.
VI. ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝΣΥΝΤΑΞΕΩΝ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ) ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
Μετά τα όσα παραθέσαμε και αποδείξαμε παραπάνω με επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, που η κυβέρνηση και τα φίλια προς αυτήν ΜΜΕ απέφυγαν μέχρι σήμερα να αναδείξουν, μία συνολική πρόταση που θα εμπόδιζε την περαιτέρω κατάρρευση των συντάξεων από τον ιδιωτικό τομέα και τη φτωχοποίηση στο μέλλον εκατομμυρίων συνταξιούχων, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα εξής οικονομικά και θεσμικά μέτρα:
1ον) Την ενίσχυση των συντάξεων όλων των συνταξιούχων τού ιδιωτικού τομέα, που εξήλθαν στη σύνταξη με βάση τον νέο υπολογισμό των νόμων 4387/2016 και 4670/2020, κατά τουλάχιστον 30%, καταβαλλόμενη εφάπαξ ή σε 3 κατ’ ανώτατο δόσεις.
2ον) Την κατάργηση της αρχής της συνταξιοδότησης με βάση τις συντάξιμες αποδοχές ολόκληρου του εργασιακού βίου (από το 2002 έως το έτος συνταξιοδότησης) και την επαναφορά τού συστήματος συνταξιοδότησης με βάση τον μέσο μισθό της τελευταίας διετίας ή έστω της τελευταίας πενταετίας.
3ον) Την αναγνώριση των ετών 2012-2023 ως χρόνου για τη χορήγηση τριετιών και προσαύξησης λόγω προϋπηρεσίας
4ον) Το ξεπάγωμα των οικογενειακών επιδομάτων στον ιδιωτικό τομέα που δεν καταβάλλονται από το 2012 μέχρι και σήμερα.
5ον) Την τιμαριθμοποίηση των μισθών και μάλιστα αναδρομικά για την προστασία των μισθών του ιδιωτικού τομέα από τον πληθωρισμό (γενικό και τροφίμων).
6ον) Την επαναφορά τού μηχανισμού καθορισμού τού κατώτατου μισθού με διαπραγματεύσεις μέσω ΕΓΣΣΕ (ΓΣΣΕ-ΣΕΒ).
7ον) Την άμεση ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 «Για επαρκείς κατώτατους μισθούς» μέσω διαπραγματεύσεων και ΑΤΑ.
8ον)Την άμεση κύρωση της 131/1970 ΔΣΕ «Για κατώτατους μισθούς-ημερομίσθια μέσω ΣΣΕ».
Μόνο με την ανωτέρω δέσμη μέτρων θα καταστεί δυνατή η ανάταξη της κατάρρευσης των μισθών και των συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα.
• Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Καθηγητής ΕΚΠΑ-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ
• Η Αγγελική Α. Μητροπούλου είναι Διδάκτωρ-Δικηγόρος
