- Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ίσως χρειαστεί να μας αποδείξουν ότι έχουν και ικανότητες ακροβάτη και μπορούν να συναγωνιστούν τους μάγους που βγάζουν λαγούς από τα καπέλα
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Εννέα περίπου μήνες πριν από τις επόμενες εθνικές εκλογές του 2023-οι οποίες σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Μάιο- και η κυβέρνηση καλείται να αναδείξει τις ικανότητες ενός ακροβάτη. Διότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί διαφορετικά η προσπάθεια του πρωθυπουργού (και των άμεσων συνεργατών του) έχοντας να αντιμετωπίσει αλλεπάλληλες κρίσεις, αλλά και την οξεία κριτική από την αντιπολίτευση. Και συνάμα να οδηγήσει το κομματικό καράβι σε επικράτηση στις επόμενες εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτοχαρακτηριστεί φιλελεύθερος κεντροδεξιός, αν και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας τον θεωρούν περισσότερο κεντρώο, παρά δεξιό. Γι’ αυτό και όταν τέθηκε θέμα ηγεσίας το 2015 ελάχιστοι του έδιναν ελπίδες ότι θα κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές. Κι όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης-γιατί πρέπει να του αναγνωριστεί- σε μία δύσκολη ομολογουμένως εποχή εξωράισε την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας, την έκανε ελκυστική και την οδήγησε στην εξουσία.
Όμως τα παραδοσιακά τζάκια της δεξιάς ουδέποτε του συγχώρησαν ότι δίπλα του στην στενή ηγετική ομάδα, στο λεγόμενο Επιτελικό Κράτος χρησιμοποίησε περισσότερους κεντρώους και «παιδιά» του Κώστα Σημίτη, παρά στελέχη από τον κομματικό σωλήνα της Ν.Δ. Παρά τις συνεχόμενες κρίσεις (υβριδική επίθεση των Τούρκων μέσω μεταναστών στον Έβρο-πανδημία- ακριβεια-ενεργειακή κρίση από τον πόλεμο στην Ουκρανία) ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί σε υψηλά επίπεδα την δημοφιλία του ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων των αντίπαλων προς τη Ν.Δ. κομμάτων. Ακόμη και κάποιες σημαντικές αστοχίες με την αργοπορία σε μέτρα στην δεύτερη φάση της πανδημίας, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2021 έδειξαν ότι δεν τον ακούμπησαν. Ακόμη και η έκρηξη των τιμών.
Το εσωκομματικό ακροατήριο
Όμως η αποκάλυψη για την νόμιμη παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, έχει αλλάξει το σκηνικό και πλέον μιλάμε για ένα τοξικό κλίμα, το οποίο ουδείς μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσει μέχρι να στηθούν οι κάλπες. Βέβαια κάποιος θα το θεωρήσει λογικό, καθώς τα κόμματα συχνά-πυκνά ανεβάζουν τους τόνους για να αναδείξουν την ύπαρξη τους. Το μεγάλο πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτή την εποχή είναι το γεγονός ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το εσωκομματικό ακροατήριο. Κάποιοι ξαφνικά θυμήθηκαν διάφορα πράγματα κι αντιδρούν. Ακόμη και τις προσωπικές του πικρίες. Έτσι ξαφνικά βλέπουμε υπουργούς να βρίσκονται σε λευκή απεργία και να αρνούνται να μιλήσουν για το ζήτημα των υποκλοπών. Επί της ουσίας κρύβονται. Και μάλιστα σε μία δύσκολη περίοδο, για την κυβέρνηση.
Διότι μπορεί οι υποκλοπές να μην αγγίζουν-όπως περίμεναν στην αντιπολίτευση- τον απλό κόσμο που αγωνιά για την ακρίβεια και την καθημερινότητα, αλλά επιβαρύνει την κατάσταση. Και στο τέλος της ημέρας ουδείς μπορεί να προβλέψει εάν οι ψηφοφόροι πιεσμένοι από την ακρίβεια όταν προσέλθουν στις κάλπες θυμηθούν και το θέμα των υποκλοπών.
Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει και μία ενεργειακή κρίση, στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να την παρακολουθεί αποσβολωμένη. Απλά παρακολουθεί, ενώ με τα μέτρα που λαμβάνει μοιάζει σα να πυροβολεί τα πόδια της. Κι όπως ανέφερε κάποιος από τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας στην Ελλάδα «εάν ο Πούτιν έχανε χρήματα με τον πόλεμο, τότε θα τον σταματούσε το επόμενο 48ωρο». Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν έχει άδικο.
Τερματοφύλακας πριν από το πέναλτι
Οπότε δεν μας προκαλεί ουδεμία εντύπωση εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή την εποχή νιώθει σαν τον τερματοφύλακα λίγο πριν ο επιθετικός εκτελέσει το πέναλτι. Και το χειρότερο είναι ότι ενώ προσπαθεί να «ψαρέψει» τον επιθετικό γνωρίζει πως από τον πάγκο (δηλαδή το κόμμα) θα του ζητήσουν και τα ρέστα. Ο κ. Μητσοτάκης έχει απέναντί του ένα δύσπιστο κοινό. Έχει βέβαια ένα βασικό «όπλο», το γεγονός πως κανένας παραδοσιακός δεξιός ψηφοφόρος δεν θέλει την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Επίσης ποντάρει και στο γεγονός ότι οι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν έχουν πολλές επιλογές. Όμως θα ήταν λάθος να τους θεωρήσει δεδομένους.
Αρκετοί φίλοι θα αναρωτηθούν για ποιο λόγο αποφάσισα στο σημερινό μου σημείωμα να ασχοληθώ με τον πρωθυπουργό και το κοινό στο οποίο δίνει τη δέουσα προσοχή από την εποχή που ξεκίνησε την κούρσα για να φτάσει ως το Μαξίμου καταθέτοντας υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Απλά διότι σήμερα οι πολίτες αναμένουν την ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όπως τα παιδιά περιμένουν τα Χριστούγεννα τον Άγιο Βασίλη.
Όμως η αλήθεια είναι ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από θαυματοποιούς, ή μάγους που να βγάζουν λαγούς από τα καπέλα. Και σε αυτή την συνδυαστική κρίση ακρίβειας-ενεργειακής ένδειας- και θεσμών (λόγω υποκλοπών) θα αποδείξει ο κ. Μητσοτάκης και τις ικανότητες του να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, αλλά και το εάν τελικά έχει την ικανότητα να βγάλει λαγούς από το καπέλο. Διότι και ο ίδιος γνωρίζει ότι εάν σπάσει ένας κρίκος της αλυσίδας, τότε όλο το οικοδόμημα θα σείεται επικίνδυνα. Γι’ αυτό θεωρώ ότι στο διάστημα μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αναδείξει και τις ικανότητες ακροβάτη. Εάν φυσικά τις διαθέτει… Όντως μιλάμε για εξίσωση για δυνατούς λύτες…
