H Ντάφνι ξέρει ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Ξέρει επίσης ότι η κοινωνία δεν της δίνει πια καμία απολύτως σημασία – πράγμα που εκμεταλλεύεται ευχαρίστως για να αποκρύψει ορισμένα σκοτεινά στοιχεία της ζωής της. Όταν κλείνει τα εβδομήντα, αποφασίζει ότι χρειάζεται μερικούς φίλους γύρω της. Η προοπτική να γραφτεί σε μια κοινωνική λέσχη ηλικιωμένων την τρομοκρατεί – δεν είναι του γούστου της να παίζει χαρτιά και να ανταλλάσσει αβρότητες. Όμως τα μέλη της λέσχης δεν είναι όπως περίμενε.
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
