Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
Η στήλη –σχεδόν ποτέ – σπάνια (απ)ασχολείται με τα συμβαίνοντα στα κόμματα και, φυσικά, ποτέ με τις αλληλοκατηγορίες και τα υβρεολόγια. Οι πρόσφατες όμως ανεξαρτητοποιήσεις και η αλλαγή σκυτάλης: Αξιωματική Αντιπολίτευση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και (το υπόλοιπο) του ΣΥΡΙΖΑ, με υποχρεώνουν να σχολιάσω.
Όχι το γεγονός καθαυτό αλλά τον τρόπο αντιμετώπισής του από θεσμικούς παράγοντες, ΜΜΕ, Κόμματα, κ.ο.κ.
– Ο κος Πρόεδρος της Βουλής, ενώ δέχεται την κανονικότητα των ανεξαρτητοποιήσεων , οι οποίες προβλέπονται, αναφέρει ότι «ενδέχεται η χώρα να εισέρχεται σε κρίση του κομματικού συστήματος. Δεν ισχύει η ψήφος του εκλογικού σώματος».
– Άλλοι (ΜΜΕ, Κόμματα κ.ο.κ) μίλησαν ή –και – έγραψαν για:
• Κρίση του κομματικού συστήματος.
• Ανατροπή της λαϊκής ετυμηγορίας. Αλλοίωση βούλησης των εκλογέων.
• Πολιτική ανωμαλία.
• Ευτελισμός των θεσμών.
• Εκφυλισμός του κοινοβουλευτικού βίου.
• Κι άλλα ανάλογα, ή και πολύ σκληρότερα.
Τίθενται λοιπόν ερωτήματα (σ.σ. εναύσματα για να γραφεί το παρόν άρθρο).
-Πόσο θα πρέπει πράγματι να ανησυχούμε για κλυδωνισμό του Κ.Σ(=Κομματικό Σύστημα), το πάλαι ποτέ αείμνηστο Π.Σ(=Πολιτικό Σύστημα); Καθόλου. Ουδέν το περίεργο η πρωτόγνωρο, για όσους τουλάχιστον παροικούμε την Ιερουσαλήμ του ΚΔΠ/Δημοκρατίας –Κομματοκρατίας μας. Φαίνεται πως έσταξε (αγωνία /ανησυχία) η ουρά του ποντικού και του γαιδάρου (κατ’ άλλη εκδοχή) με αποτέλεσμα να θορυβηθούν εκείνοι (οι αφελείς ή υποκριτές;) που θεωρούν πως κυβερνώνται από κόμματα αρχών, καθαρότητας, «συγκεκριμένης ταυτότητας (αταυτοποίητης βέβαια) και δημοκρατικών προδιαγραφών. Τόσες δεκαετίες «Κοινοβουλευτισμού»/ Κομματισμού δεν αρκούν άραγε ώστε να πειστούν οι ιδεολόγοι, οι αιθεροβάμονες, οι θιασώτες του δημοκρατικού κακέκτυπου, καθώς και οι «Αναστενάρηδες δημοκράτες» και οι αφελείς, πως δεν κινδυνεύει να εκφυλιστεί οι Κοινοβουλευτισμός, δεν αλλοιώνεται η βούληση του εκλογικού σώματος, δεν ευτελίζονται οι θεσμοί, δεν ανατρέπεται η λαϊκή ετυμηγορία, δεν βρίσκεται σε κρίση το κομματικό μας σύστημα;.
Προδήλως αγνοούν ότι: εκ του μη έχοντος /υπάρχοντος ουκ αν λάβεις. Τα απωλεσθέντα, το συνηθίζουν άλλωστε, δεν …ξαναχάνονται.
Αλήθεια πιστεύει κανείς –από τους όψιμα αγωνιούντες –ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυαν;
Μπλακ χιούμορ
Πως οι θεσμοί, τα κόμματα, ο Κοινοβουλευτισμός, λειτουργούσαν άψογα και σύμφωνα με την λαϊκή βούληση του εκλογικού σώματος;
Αν ναι, τότε (εκτός και αν εκληφθεί ως black humor), θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά και ειδικότερα τα περί σοβαρότητάς μας. Αν συνεπώς δεν θέλουμε να είμαστε φαιδροί, ευήθεις, υποκριτές, πονηροί ή παρασυρμένοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι:
1. Ποτέ δεν είχαμε αξιόπιστο, πραγματικό ΚΔΠολίτευμα /Δημοκρατία.
Απλώς κατά καιρούς, όπως πχ τώρα, τα πράγματα επιδεινώνονται.
2. Ανεξαρτητοποιήσεις, μετακινήσεις κ. α ανάλογα Βουλευτών συνέβαιναν και θα συνεχίσουν. Όπως και οι κυβερνητικές πτώσεις (σ.σ. εκτός και αν γίνουν ριζικές συνταγματικές και πολιτικές αλλαγές).
3. Ο λαός /εκλογείς/ λαϊκή ετυμηγορία, δεν υπέστησαν ποτέ αλλοίωση της βούλησής τους.
Επειδή, απλούστατα, οι εκλεκτοί εκλεγμένοι τους, συνηθίζουν να μην τους λαμβάνουν υπόψιν τους (σ.σ. εξαιρείται η προεκλογική περίοδος. Μετεκλογικά ουδέποτε ζητούν την γνώμη τους!….).
• Εκείνα τα κλαυσιγελαστικά (προξενούν κλαυσίγελο) περί του:
«Ο λαός στην εξουσία, το κόμμα στην κυβέρνηση» μόνον ως θλιβερός εμπαιγμός, κακόγουστο ανέκδοτο ακούγονται.
• Πόσο αλλοιώθηκε άραγε η λαϊκή βούληση (σ.σ. που περιέργως όμως δεν ενόχλησε, αλλά και –υμνήθηκε- από τους τότε βουλευτές, επειδή τους εξυπηρετούσε να κυβερνήσουν) όταν ένα «τυπικά αριστερό κόμμα», ο ΣΥΡΙΖΑ, (κατά) δέχτηκε(;) να συγκυβερνήσει με ένα Ακροδεξιό (σ.σ. έτσι το αποκαλούσε) κόμμα, τους ΑΝΕΛ; Δεν προδόθηκε, ευρύτερα, και η δεξιά και η αριστερή λαϊκή βούληση; Αυτό ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και οι ΑΝΕΛΑΙΟΙ; Όχι βέβαια. Και μιλάμε για παράταιρη συγκυβέρνηση της χώρας.
• Τώρα κάποιοι ανεξαρτητοποιήθηκαν στην Αντιπολίτευση. Ε, και; Τι έγινε; Τόσο σοβαρό είναι (συγκριτικά πάντοτε);
• Όντως θα ήταν αν συνέβαιναν σε ένα αξιόλογο /αξιόπιστο πράγματι ΚΔ Πολίτευμα. Όταν όμως αυτά συμβαίνουν, σε δημοκρατικά κακέκτυπα /καρικατούρες, γιατί προξενούν τριγμούς και αγωνίες; Μήπως και …. αλλοιωθούν ανεπιστρεπτί (παρά το ότι είναι … υψηλών προδιαγραφών και κύρους);
Φρονώ πως είναι καιρός να συνέλθουμε. Να μην ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα, να μην παίζουμε εν ου παικτοίς και να μην ονοσκιαμαχούμε (=ερίζουμε περί όνου σκιάς).
Προτεραιότητα μας πρέπει να είναι ο σεβασμός και –κυρίως – η αναβάθμιση των παραπάνω. Οι σχοινοτενείς συζητήσεις και οι ανούσιες αναζητήσεις υπευθύνων μέσα σε ένα γενικότερο (ανεπίτρεπτο) μπάχαλο, δεν μας συνιστούν, ούτε μας εξυπηρετούν.
ΥΓ: Επιβάλλεται άμεση Συνταγματική Αναθεώρηση με συγκεκριμένες τροποποιήσεις και δημιουργία κομμάτων αρχών με σαφή προσανατολισμό, ταυτότητα και κομματική ένταξη άξιων Βουλευτών /πολιτευτών με ήθος.
Ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος είναι Ιατρός Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Υγειονομικών
