Μια νέα ελπιδοφόρος μελέτη υποδεικνύει ότι το περπάτημα θα μπορούσε να απομακρύνει τον πόνο στα γόνατα για τα άτομα με οστεοαρθρίτιδα. Οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερα από 1.000 άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, τον πιο κοινό τύπο αρθρίτιδας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορισμένοι υπέφεραν από επίμονο πόνο στην αρχή, ενώ άλλοι όχι.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια, όσοι ξεκίνησαν χωρίς συχνό πόνο στα γόνατα και έκαναν σωματική άσκηση, περπατώντας τουλάχιστον 10 φορές, είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν νέες, τακτικές κρίσεις δυσκαμψίας ή πόνου και είχαν λιγότερες φθορές στα γόνατά τους. Η μελέτη υπέδειξε ότι τα άτομα με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, τα οποία έχουν στραβά πόδια, θα μπορούσαν να επωφεληθούν ιδιαίτερα από το περπάτημα.
Τα ευρήματα αποτελούν «μια αλλαγή μοντέλου», δήλωσε η δρ Γκρέις Χσιάο-Γουέι Λο, επίκουρη καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Μπέιλορ στο Χιούστον και υπεύθυνη για τη διεξαγωγή της μελέτης. «Όλοι ψάχνουν πάντα για κάποιο φάρμακο. Αυτό αναδεικνύει τη σημασία και την πιθανότητα οι παρεμβάσεις για την οστεοαρθρίτιδα να είναι κάτι διαφορετικό, συμπεριλαμβανομένης της παλιάς καλής άσκησης». Η έρευνα υποστηρίζει ότι η άσκηση θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαχείριση της οστεοαρθρίτιδας σε άλλες αρθρώσεις, πρόσθεσε, συμπεριλαμβανομένων των ισχίων, των χεριών και των ποδιών.
Η οστεοαρθρίτιδα, που μερικές φορές αναφέρεται ως αρθρίτιδα «φθοράς», επηρεάζει περισσότερους από 32,5 εκατομμύρια ενηλίκους στις ΗΠΑ και εμφανίζεται όταν ο χόνδρος των αρθρώσεων διασπάται και το υποκείμενο οστό αρχίζει να υφίσταται αλλαγές, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Ο κίνδυνος εμφάνισης της πάθησης αυξάνεται με την ηλικία και περίπου το ένα τρίτο των ατόμων άνω των 60 ετών έχει οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο, σχολίασε η δρ Λο.
Πολλοί ασθενείς λαμβάνουν φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη ή η ναπροξένη για την αντιμετώπιση του πόνου, πρόσθεσε, τα οποία σε μεγάλες δόσεις μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα με τα νεφρά και σε έλκος.
Αντ’ αυτού, μπορούν να καταφύγουν στην άσκηση. Για δεκαετίες, οι ειδικοί σε θέματα υγείας έβλεπαν το περπάτημα κυρίως ως έναν τρόπο ενίσχυσης της καρδιαγγειακής υγείας, επισήμανε η δόκτωρ Ελέιν Χούσνι, ρευματολόγος στην Cleveland Clinic. Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι γιατροί έχουν στραφεί στην ήπια άσκηση για τη θεραπεία καταστάσεων όπως η κατάθλιψη, η γνωστική εξασθένηση και η ήπια οστεοαρθρίτιδα. Όμως η νέα μελέτη δείχνει ότι το περπάτημα μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως προληπτικό μέτρο, τόνισε η δρ Λο.
Ωστόσο, όσοι ήδη υποφέρουν από πόνους θα πρέπει να προσέχουν να μην υπερβάλλουν στην άσκηση, αναφέρει ο δόκτωρ Τζάστιν Ελμπαγιάρ, ειδικός στην αθλητιατρική στο τμήμα ορθοπεδικής χειρουργικής στο NYU Langone Health. Το περπάτημα μεγάλων αποστάσεων μπορεί να επιδεινώσει τους πόνους σε ορισμένους ασθενείς με σοβαρή αρθρίτιδα, είπε – αλλά για όσους έχουν ηπιότερη αρθρίτιδα, «είναι μία από τις καλύτερες ασκήσεις που μπορεί να κάνει».
Σταδιακά
Συνιστά στους ανθρώπους να ξεκινούν με ένα μικρό, σύντομο περίπατο, αυξάνοντας σταδιακά την απόσταση σε βάθος χρόνου. Ο στόχος της άσκησης είναι να παρέχει μυϊκή υποστήριξη στο γόνατο και να επιτρέψει στις αρθρώσεις, στους τένοντες και στους ιστούς να εγκλιματιστούν στο περπάτημα.
Πρότεινε επίσης τη χρήση υποστηρικτικών παπουτσιών, την κατανάλωση άφθονου νερού κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου και τη συχνή ξεκούραση εάν είναι κάποιος κουρασμένος ή αρχάριος. Μετά έναν μακρύ περίπατο, ο πάγος στο γόνατο μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανακούφιση από τη δυσφορία, πρόσθεσε.
Αν και ένας περίπατος δεν μπορεί να επιδιορθώσει τον χόνδρο ή να θεραπεύσει τον υπάρχοντα πόνο, η άσκηση προσφέρει μια ελκυστική και προσιτή επιλογή για την αποτροπή των πιο ενοχλητικών πτυχών της οστεοαρθρίτιδας, εξήγησε η δρ Λο. Εξάλλου, συμπλήρωσε, «το περπάτημα δεν κοστίζει ούτε σεντ».
