Του Μιχάλη Κωτσάκου
Η έκφραση «Μία εικόνα, χίλιες λέξεις» χρησιμοποιείται για να διατυπώσει την υπεροχή της εικόνας στην απεικόνιση σύνθετων εννοιών ή συναισθημάτων σε σχέση με την λεκτική περιγραφή. Η εν λόγω έκφραση χρησιμοποιήθηκε στον τομέα της διαφήμισης και του μάρκετινγκ ήδη από τη δεκαετία του 1910. Ωστόσο η ακριβής σημερινή φράση «One Look Is Worth a Thousand Words» αποδίδεται στον Φρεντ Μπάρναρντ, ο οποίο την χρησιμοποίησε στο διαφημιστικό περιοδικό «Printers’ Ink», του 1911 ως σλόγκαν με σκοπό την προώθηση της διαφημίσεων στα τραμ.
Στο βιβλίο «The Home Book of Proverbs, Maxims, and Familiar Phrases» του 1949 αναφέρεται ότι ο Μπάρναρντ βεβαίωσε ότι επρόκειτο για κινέζικη παροιμία, προκειμένου να της προσδώσει αίγλη και εγκυρότητα. Οι δε Κινέζοι χρησιμοποιούν την φράση: «Το να ακούσεις κάτι 100 φορές δεν είναι καλύτερο από το να το δεις μια».
Για ποιο λόγο γράφω όλα τα παραπάνω για την εικόνα και τις 1.000 λέξεις. Απλά για να δικαιολογήσω την εικόνα που αλίευσα στο διαδίκτυο και δημοσιεύω στο άρθρο μου. Η εικόνα είναι προϊόν φωτομοντάζ στο πλαίσιο του χιούμορ, όμως αποδίδει στο 100% το τι ακριβώς συμβαίνει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ΣΥΡΙΖΑ, που την τετραετία 2015-2019 κυβέρνηση τη χώρα. Ο τρόπος που διαλύεται θα μείνει στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.
Το να διαλύεται ένα κυβερνητικό κόμμα δεν είναι ότι καλύτερο συνολικά για το πολιτικό σύστημα. Διότι όταν ένα κόμμα διαλύεται με αυτό τον τρόπο όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να δημιουργεί κλίμα απαξίωσης από την πλευρά των πιεσμένων πολιτών.
Όμως για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν μπορώ να ψέξω και όλους αυτούς που με την φράση «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα» αποτυπώνουν την δραματική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, που λογικά τα επόμενα 24ωρα θα χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ. Ήδη από τις εκλογές του Ιουνίου του 2023 μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε 16 βουλευτές. Εισήλθε στην Βουλή με 47 βουλευτές τον Ιούνιο του 2023 και αυτή τη στιγμή διαθέτει 31 βουλευτές.
Το κύμα αγανάκτησης
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώθηκε εκμεταλλευόμενος το κύμα αγανάκτησης την ώρα που η χώρα έπλεε προς τα βράχια της χρεοκοπίας, υποσχόμενος ευρω-μαγκιές, νταούλια και βιολιά, χαϊδεύοντας τα αυτιά κάθε πικραμένου και αδικημένου, χτυπώντας την πλάτη κάθε βολεμένου και «πουλώντας» φάρμακα για κάθε ασθένεια του κράτους και των θεσμών του. Η πολυγλωσσία δεν έλειψε ποτέ από κανένα κόμμα. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ η πολυγλωσσία ξεπέρασε τον… εαυτό της, αφού με ένα συνονθύλευμα φληναφημάτων, ψεμάτων και ψευδο-ηρωικών κορωνών, ικανοποιούσε ένα ευρύ φάσμα ψηφοφόρων από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά. Έτσι, κατάφερε σε γρήγορο χρόνο να μηδενίσει όλα τα ιδεολογικά πλεονεκτήματα της αριστεράς. Αυτά κατά τη γνώμη μου εξαφανίστηκαν από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας το όχι και τόσο πολύ μακρινό 2012, όταν αποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες τους αποχωρήσαντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για να ενισχύσει την κοινοβουλευτική του δύναμη. Τότε δεν ήταν αποστάτες, ήταν αγωνιστές. Τώρα όσοι φεύγουν δεν είναι απλά αποστάτες, αλλά εξελίχθησαν σε… προδότες της αριστεράς.
Και πλέον τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση αναδεικνύονται και οι ευθύνες του ιδρυτή του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός για να κάνει άλματα προς την εξουσία έχτισε παλάτια στην άμμο, τα οποία τα πήρε το κύμα. Ποτέ δεν προσπάθησε να μετατρέψει το κόμμα σε μία οργανωμένη πολιτική δομή. Και φυσικά τώρα οι απόγονοι του μοιάζουν σαν να βρίσκονται με μία βάρκα σε ένα αγριεμένο πέλαγος. Και πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ απογοητεύτηκαν από αυτόν, μόνο όσοι γοητεύτηκαν.
Λίγο-πολύ η μοίρα του ήταν ιστορικά προδιαγεγγραμένη. Κι αν σήμερα υπάρχουν ακόμα ορισμένοι που βλέπουν στο πρόσωπο του Κασσελάκη ηγέτη, είναι οι ίδιοι που είδαν ηγέτη στο πρόσωπο του Τσίπρα. Έναν άφθαρτο νέο, που δεν έχει σχέση με τους παραδοσιακούς κομματικούς σωλήνες. Ασχέτως εάν είναι ανήμπορος, ανίκανος ή κενός περιεχομένου. Εδώ για να μην αδικήσω τον κ. Τσίπρα, ναι μεν ήταν νέος και ωραίος, αλλά ήταν ένα πολιτικό ον από τα μαθητικά του χρόνια. Τουναντίον ο κ. Κασσελάκης είναι άσχετος.
Πολλοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο δεν διαλύθηκε κατά τέτοιο τρόπο το ΠΑΣΟΚ, που λόγω του πρώτου μνημονίου κατρακύλησε από το 43% στο 13% κι εν συνεχεία στο 4,5%; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα οργανωμένο κόμμα, όπως και η Νέα Δημοκρατία. Ακόμη καις το 4,5% λειτουργούσαν τα όργανα και οι δομές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις εκλογές του 2014 (ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές) είδαμε το παράδοξο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτο κόμμα, όμως στην αυτοδιοίκηση ήταν μακρά κάτω από το ΠΑΣΟΚ που διατήρησε την 2η θέση.
Το 2019 το ΠΑΣΟΚ ήταν στο 8,1%, όμως ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην ΓΣΕΕ. Την ίδια περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 32% στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου του 2019, αλλά ήταν ανύπαρκτος στην τοπική αυτοδιοίκηση κι εξαφανισμένος στα συνδικάτα καις τα πανεπιστήμια. Επί της ουσίας όλοι βλέπαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται στην διάλυση. Κάποιοι την ανέμεναν νωρίτερα, κάποιοι αργότερα.
Πλέον μετά τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και το ΠΑΣΟΚ οφείλουν να κατανοήσουν τις ανάγκες της εποχής και δώσουν και πειστικές απαντήσεις, αλλά το κυριότερο ρεαλιστικές προτάσεις. Διαφορετικά εάν συνεχίσουν με την ίδια τακτική θα ξεπροβάλλουν από κάθε γωνιά κόμματα και κομματίδια. Και να έχουν κάποια πρόταση να πούμε καλά κάνουν. Διαφορετικά θα εξελιχθεί το πολιτικό μας σύστημα κάτι σαν πολιτική πασαρέλα, όπου ο καθένας να κάνει την βόλτα του.
