Κάποιοι ίσως γελάσουν με την είδηση ότι ο διαλογισμός έχει εξελιχθεί σε ένα αποτελεσματικό παυσίπονο. Όμως οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι έλυσαν το μυστήριο κι έχουν την εξήγηση.
Νεότερη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο «PAIN» έρχεται να λύσει τον γρίφο εξετάζοντας τα αποτελέσματα της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου σε ασθενείς που πονούσαν και είτε διαλογίζονταν, είτε όχι. Μέσω των μαγνητικών τομογραφιών κατέστη δυνατό να φανεί ο τρόπος με τον οποίο η αρχαία πρακτική του διαλογισμού τροποποιεί τη λειτουργία του εγκεφάλου και δρα ως παυσίπονο.
Ο Φαντέλ Ζεϊντάν αναπληρωτής καθηγητής αναισθησιολογίας στην Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και κύριος συγγραφέας της μελέτης επιχειρεί να εξηγήσει τη δράση του διαλογισμού ως αναλγητικό: «Το ερέθισμα του πόνου παραμένει και είναι επώδυνο. Ωστόσο [με τον διαλογισμό] δεν θα σας ενοχλεί το ίδιο».
Με άλλα λόγια τα νευρικά σήματα του πόνου εξακολουθούν να κυκλοφορούν στο σώμα και τον εγκέφαλο, αλλά ο άνθρωπος που διαλογίζεται αποστασιοποιείται από αυτά. Κατά συνέπεια μειώνεται η αίσθηση του πόνου και η ταλαιπωρία που βιώνει.
Στη μελέτη, ο Δρ Ζεϊντάν και οι συνεργάτες του εκπαίδευσαν 20 άτομα σε τεχνικές διαλογισμού μέσω τεσσάρων ξεχωριστών εικοσάλεπτων συνεδριών ενσυνειδητότητας. Άλλα 20 άτομα (ομάδα ελέγχου) άκουσαν ένα βιβλίο σε κασέτα το ίδιο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν σε αυξανόμενα ερεθίσματα πόνου (μια πλακέτα «έκαιγε» το πόδι τους ανά 12” για 12”, χωρίς ωστόσο να προκαλεί έγκαυμα στο δέρμα). Ενόσω «βασανίζονταν» υποβάλλονταν και σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου (MRI).
Τα επίπεδα πόνου
Οι συμμετέχοντες ανέφεραν τα επίπεδα πόνου κατά τη διάρκεια της μαγνητικής με τα άτομα που διδάχτηκαν διαλογισμό να χρησιμοποιούν την πρακτική για να ελέγχουν τον πόνο τους. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν μείωση του πόνου κατά 33% όταν χρησιμοποιούσαν διαλογισμό, είπε ο Δρ Ζεϊντάν.
Όσο για τα άτομα της ομάδας ελέγχου που δεν ήξεραν πώς να διαλογίζονται παρουσίασαν αύξηση του πόνου κατά 20% από την αρχή έως το τέλος της συνεδρίας μαγνητικής τομογραφίας, καθώς αυξήθηκε η ευαισθησία τους στον πόνο.
Αυτά τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα. Πιο ενδιαφέρον είναι αυτό που αποκάλυψαν οι μαγνητικές τομογραφίες.
Ουσιαστικά έδειξαν ότι ο διαλογισμός προκαλεί «παρεμβολές» στα σήματα μετάδοσης του πόνου. Ενώ μεν τα σήματα λαμβάνονται από τον θάλαμο του εγκεφάλου, δεν αποστέλλονταν ως συνήθως στο προσφηνοειδές λόβιο, με αποτέλεσμα να χάνεται η αίσθηση της ταυτότητας του πόνου. Όσο μεγαλύτερη αποσύνδεση ανάμεσα στις δυο αυτές περιοχές του εγκεφάλου τόσο μικρότερη έως απούσα η αίσθηση του πόνου.
Η έρευνα ίσως φέρει την ιατρική κοινότητα ένα βήμα πιο κοντά στην εκμάθηση τεχνικών διαλογισμού σε ασθενείς π.χ. με μυοσκελετικούς πόνους, με σκοπό την αναλγησία χωρίς παρενέργειες.
