- Μιλάμε για χαμηλοσυνταξιούχους που είναι η μεγάλη πλειοψηφία, οι οποίοι ως εργαζόμενοι μέχρι και το 2016 δεν είχαν καμιά μείωση στη σύνταξή τους
Του Γεώργιου Σπ. Κουτρουμάνη*
Η εργασία, όπως είναι γνωστό, αποτελεί δικαίωμα του κάθε πολίτη, συνταγματικά κατοχυρωμένο. Ακόμη και για ένα συνταξιούχο η εργασία αποτελεί δικαίωμα , έστω και αν υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί σε ότι αφορά το ποσό της καταβαλλόμενης σύνταξης.
Δεδομένο είναι ότι οι μεγάλες μειώσεις που έχουν επέλθει στις συντάξεις, οδηγούν όλο και περισσότερους συνταξιούχους στην αναζήτηση εργασίας, προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Πολλοί από αυτούς με σκοπό να βοηθήσουν τα παιδιά τους που είτε είναι άνεργα ή εργάζονται με πολύ χαμηλές αποδοχές.
Κάποιες από τις περικοπές έχουν νόημα, με στόχο να καθιστούν ευκολότερη την πρόσβαση των νέων στην αγορά εργασίας. Ωστόσο και αυτές θα πρέπει να έχουν μια λογική και να μη λειτουργούν ενισχυτικά στην μαύρη ανασφάλιστη εργασία.
Ας δούμε όμως πως έχουν διαμορφωθεί και εφαρμοστεί τις τελευταίες δεκαετίες οι περικοπές στις συντάξεις των εργαζόμενων συνταξιούχων.
- Με τους νόμους 2676/1999 και 3863/2010 για τους συνταξιούχους που αναλάμβαναν εργασία ως μισθωτοί, η περικοπή της σύνταξης αφορούσε το ποσό που υπερέβαινε τα 30 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη ( Η.Α.Ε.) προσααυξανόμενο για κάθε προστατευόμενο μέλος , για πολύτεκνους κ.λ.π.
- Για συνταξιούχο που συνέχιζε εργαζόμενος ως ελεύθερος επαγγελματίας η περικοπή της σύνταξης αφορούσε το ποσό της σύνταξης που υπερέβαινε τα 60 Η.Α.Ε.
- Πρακτικά αυτό σήμαινε ότι για την πρώτη κατηγορία δεν υπήρχε καμιά μείωση για σύνταξη μικρότερη των 1007 ευρώ , ενώ για τη δεύτερη κατηγορία καμιά μείωση για σύνταξη μικρότερη των 2014 ευρώ .
Οι αλλαγές
Όλα αυτά για παλαιούς συνταξιούχους εργαζόμενους μέχρι την ψήφιση του νόμου 4387/2016 , του γνωστού ως νόμου Κατρούγκαλου. Με τον ανωτέρω νόμο ο νέος συνταξιούχος , με αίτηση μετά τις 12/5/2016 που συνέχιζε την εργασία του ή αναλάμβανε εργασία μετά τη συνταξιοδότησή του είχε περικοπή 60% στη σύνταξή του ανεξαρτήτως ποσού σύνταξης.
Και έρχεται ο νόμος 4670/2020 , ο γνωστός ως νόμος Βρούτση από τον οποίο προβλέπεται περικοπή 30% για κάθε εργαζόμενο συνταξιούχο, παλαιό ή νέο, ανεξαρτήτως ποσού σύνταξης, αλλά και ανεξαρτήτως ημερών εργασίας.
Ας δούμε όμως τι σημαίνουν όλα αυτά με ένα παράδειγμα για ένα συνταξιούχο των 700, έστω, ευρώ. Για ένα λοιπόν συνταξιούχο των 700 ευρώ που θα εργαστεί, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις για 5-6 ημέρες το μήνα, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχει ένα εισόδημα από την εργασία του στην καλύτερη περίπτωση 250-300 ευρώ , ενώ την ίδια στιγμή θα χάσει 210 ευρώ από τη σύνταξή του. Επομένως καθίσταται απαγορευτική η εργασία. Δεν μιλάμε για ένα στέλεχος που μπορεί να έχει ως εργαζόμενος συνταξιούχος ένα μισθό 3 ή 4 χιλιάδες μισθό ο οποίος δεν θα «πονέσει» ακόμη και αν μειωθεί η σύνταξή του κατά 500 ή και 600 ευρώ.
Μιλάμε για χαμηλοσυνταξιούχους που είναι η μεγάλη πλειοψηφία, οι οποίοι ως εργαζόμενοι μέχρι και το 2016 δεν είχαν καμιά μείωση στη σύνταξή τους, ενώ με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ακόμη και με ένα χαμηλό εισόδημα από την εργασία τους, υφίστανται μια σημαντική μείωση στη σύνταξή τους.
Αυτό είναι άδικο και παράλογο.
Σε όλα τα περιοριστικά μέτρα θα πρέπει να εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας και στο θέμα αυτό καμιά τέτοια αρχή δεν εφαρμόζεται σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
* Ο Γεώργιος Σπ. Κουτρουμάνης είναι τέως Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
