- Ο πρωθυπουργός ηγείται ενός σχήματος που διακρίνεται για τις αστοχίες του και η αντιπολίτευση αδυνατεί να μας πείσει
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις-σχεδόν με μονότονο τρόπο- όσοι ρωτούνται εκφράζουν την δυσαρέσκεια του σε όλο το φάσμα των κυβερνητικών αποφάσεων. Είτε μιλάμε για την ακρίβεια, είτε για την δημόσια υγεία, είτε για την ασφάλεια, είτε ακόμη και για μικρότερης σημασίας ζητήματα που απασχολούν σχεδόν το σύνολο των νοικοκυριών.
Και στο τέλος όλοι αυτοί, όταν ρωτούνται ποιον θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, που είναι σε λιγότερο από τρεις μήνες, στην πλειοψηφία τους λένε τον νυν πρωθυπουργό. Και αυτό είναι το οξύμωρο. Οι ίδιοι λίγα λεπτά νωρίτερα εξέφραζαν την δυσαρέσκεια τους σε ποσοστό που ξεπερνά το 70%.
Οπότε πολύ λογικά τίθεται το ερώτημα για ποιον λόγο όλοι αυτοί που είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στο τέλος ψηφίζουν το κυβερνών κόμμα; Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω κάτι. Θεωρώ πολύ λογική την δυσαρέσκεια. Η κυβέρνηση πέρα και πάνω από την εξαιρετική της επικοινωνιακά τακτική έχει χάσει τη μπάλα. Πίσω από την βιτρίνα που προσπαθεί να περάσει όλα τα έχει κάνει μαντάρα.
Σε ό,τι αφορά την ακρίβεια μόνιμη η δικαιολογία ότι είναι εισαγωγής και πως για όλα ευθύνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και τώρα προστέθηκε και ο πόλεμος στην Γάζα. Συμφωνώ, ότι όλα αυτά ισχύουν. Όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη μετά το ξάφνιασμα οι κυβερνήσεις, δεξιές, αριστερές και κεντρώες το παλεύουν. Ναι μεν υπάρχει γκρίνια, αλλά στην Ελλάδα τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι επιεικώς για γέλια. Επί της ουσίας οι οικογένειες έχουν αφεθεί στο έλεος. Απλά του χτυπούν την πλάτη κι έξω από την πόρτα, που έλεγε και η συγχωρεμένη η μάνα μου.
Η υγεία
Στην υγεία οι μόνοι που δεν βλέπουν το χάλι είναι οι κυβερνητικοί. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται μαγκιά τα απογευματινά χειρουργεία στο δημόσιο, όπου θα πληρώνεις. Δηλαδή οι συνταξιούχοι έχουν πληρώσει μία ζωή εισφορές και όταν χρειάζονται ένα χειρουργείο, σχετικά απλό, όπως είναι η εξαγωγή μίας χολής πρέπει να πληρώνουν ένα χιλιαρικάκι για απογευματινό χειρουργείο. Και για ποιο λόγο να μην το πάνε σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό. Και ας με συγχωρήσει ο αρμόδιος υπουργός, που επαίρεται ότι λύνει το πρόβλημα. Αξιότιμε κύριε Γεωργιάδη αντί η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης για λίφτινγκ στα κτίρια των νοσοκομείων, έπρεπε πρώτα να προχωρήσει σε προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτών. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σχέση με το ΕΣΥ. Τελεία και παύλα.
Για την ασφάλεια αφήστε το καλύτερα. Εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Κάθε φορά που ακούω είτε τον κ. Χρυσοχοΐδη, είτε κάποιον άλλο υπουργό να μιλάει ότι στόχος είναι να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα, ειλικρινά σας το λέω οργίζομαι. Αφήνεις το αμάξι σου έξω από το σπίτι σου και δεν ξέρεις εάν θα το βρεις. Είτε από του ληστές, είτε από τους κουκουλοφόρους, που τα πυρπολούν. Σε όλα τα επίπεδα οι πολίτες νιώθουν ανασφαλείς.
Τα υπόλοιπα
Για τι να μιλήσουμε άλλο; Για την δύσμοιρη Θεσσαλία για την οποία δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως; Ή για τα Τέμπη, όπου η κυβερνητική πλειοψηφία δίνει αγώνα για να «κρύψει» τον πρώην υπουργό Μεταφορών και Υποδομών, Κώστα Καραμανλή. Μιλάμε ο τύπος (Καραμανλής) δεν έχει τσίπα. Ένα μήνα πριν από το δυστύχημα, οι μηχανοδηγοί του απέστειλαν έγγραφο επισημαίνοντας ότι υπάρχει τεράστιος κίνδυνος για να τρακάρουν δύο τρένα. Και τι έκανε αυτός; Στην καλύτερη περίπτωση καταχώνιασε σε κάποιο συρτάρι το έγγραφο. Και στην χειρότερη το πέταξε στον καλάθι των αχρήστων. Κανονικά όλοι πρέπει να υπογράψουμε το έγγραφο που συνέταξαν οι άμοιροι γονείς ζητώντας να καθίσει στο σκαμνί ο Καραμανλής. Δίχως καμία ασυλία.
Λογικά διαβάζοντας όλα τα παραπάνω θα αναρωτηθείτε για ποιο λόγο ρε φίλε εάν όλα είναι τόσο στραβά, στις δημοσκοπήσεις ο Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σαρώνουν; Εύκολη η απάντηση. Διότι και η αντιπολίτευση δεν πείθει και δεν δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί. Και παρακάτω θα το εξηγήσω.
Η ανυπαρξία
Στην μετά Τσίπρα εποχή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει σε φάση «σουργελοποίησης». Ουδείς ασχολείται με τις πολιτικές του προτάσεις, με τις λύσεις που προτείνει. Ο… τυφώνας Κασσελάκης τα έχει σαρώσει όλα. Όχι φυσικά για την παραγωγή πολιτικής, αλλά για μία κατάσταση life style. Για το σπίτι που αγόρασε, για τον γάμο του με τον Τάιλερ, για τις διακοπές του για όλα. Αποτελεί την χαρά του Λιάγκα και του Ευαγγελάτου, των οποίων οι εκπομπές τους τον ακολουθούν παντού. Αυτοί έχουν τροφή για τις εκπομπές τους και αυτός ως νάρκισσος απολαμβάνει την δημοσιότητα. Για να καταλάβετε το δράμα του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς. Παλιότερα έλαμψαν ο Μπάμπης Δρακόπουλος, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Γιάννης Μπανιάς, η Μαρία Δαμανάκη, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Αλέκος Αλαβάνος και φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος παρά τα λάθη του και τα ψέματα του ακόμη και σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό του λαού τον αγαπάει.
Και τώρα τι βλέπουμε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ένα κόμμα σε αφασία να παρακολουθεί τη σουργελοποίησή του. Ο αρχηγός στο γυμναστήριο, ο αρχηγός στην καφετέρια, ο αρχηγός παντρεύεται, ο αρχηγός δανείζει το κόμμα του, ο αρχηγός πάει διακοπές, ο αρχηγός πάει για κούρεμα. Και λίγο πριν καταταγεί στο στρατό πάει σε τηλεοπτικό στούντιο και δείχνει τις αστακοκοσμημένες κάλτσες του. Η επόμενη επίσκεψη μπορεί να είναι στην Αννίτα Πάνια. Γι’ αυτό και οι πολίτες σκέφτονται από το να δω τον Κασσελάκη πρωθυπουργό με υπουργούς τον Λιάγκα και τον Ευαγγελάτο λένε «δεν βαριέσαι ας έχω τον Μητσοτάκη παρά τις τεράστιες αστοχίες της κυβέρνησης του».
Αλλά και ο 3ος παίκτης του σκηνικού, το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης ακολουθούν ένα παράδοξο δρόμο. Αυτοί όπως έχω διαπιστώσει, έχουν προτάσεις, τις οποίες αδυνατούν να τις επικοινωνήσουν. Και μάλιστα ο Νίκος Ανδρουλάκης, αν και νέος ηλικιακά, προτιμά τον παραδοσιακό τρόπο το «πόρτα- πόρτα», που διακρίθηκε το ΠΑΣΟΚ από το 1974. Μόνο που τώρα μάλλον δεν πουλάει όπως παλιά.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στη χώρα μας, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
