• Η ακρίβεια εξακολουθεί να ταλανίζει τους πολίτες, που μειώνουν τις διακοπές και τα μπάνια του λαού
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Αυτό το καλοκαίρι ίσως είναι το πιο καυτό από τις προηγούμενες πέντε χρονιές. Και δεν μιλάμε μόνο για τις ημέρες του καύσωνα, όπου το θερμόμετρο σκαρφαλώνει σε ολοένα και περισσότερες περιοχές της χώρας άνω των 40 βαθμών Κελσίου. Είναι και το ότι ακόμη και όταν δεν υπάρχει καύσωνας οι υψηλές θερμοκρασίες επιμένουν. Κι επιμένουν όχι μόνο το πρωί, αλλά και το βράδυ, όπως και το ότι τα επίπεδα υγρασίας είναι πολύ υψηλά. Έτσι η αίσθηση για ένα νορμάλ άνθρωπο είναι σαφώς δυσάρεστη.
Όμως οι ίδιες καυτές συνθήκες παραμένουν και στην καθημερινότητα των πολιτών. Οι τιμές, παρά τα όσα αναφέρουν τα στοιχεία δεν λένε να πέσουν. Οι ολιγοήμερες διακοπές των πολιτών αδειάζουν το πορτοφόλι σε χρόνο ρεκόρ, καθώς σε όλα τα θέρετρα (όχι μόνο τα δημοφιλή) παρατηρείται ότι οι τιμές είναι σαφώς πιο τσιμπημένες από ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα. Βέβαια αυτό δεν είναι πρωτοφανές, αλλά συμβαίνει εδώ και χρόνια. Απλά φέτος ενοχλεί περισσότερο τους πολίτες, καθώς γενικά η ακρίβεια δεν έχει επιτρέψει στο να υπάρξει κομπόδεμα για ανέφελες διακοπές.
Όμως και στο πολιτικό σκηνικό παρατηρείται καύσωνας. Οι αντιπαραθέσεις έχουν οξυνθεί και θυμίζουν προεκλογική περίοδο και όχι το μέσο μίας κυβερνητικής θητείας. Και μιλάμε για καύσωνα και στην Βουλή, αλλά και στα εσωτερικά των κομμάτων. Στα τρία μεγαλύτερα κόμματα η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ως περίεργη. Και εάν στο ΠΑΣΟΚ βρισκόμαστε εν μέσω προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη νέου αρχηγού στις 6 Οκτωβρίου και στον ΣΥΡΙΖΑ με τις προετοιμασίες για καταστατικό συνέδριο και στο κυβερνητικό στρατόπεδο τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Σχεδόν δύο μήνες από το αναιμικό 28,3% της ευρωκάλπης και την απόκλιση από τον πήχη του 33%, όπως αυτός είχε τεθεί πολλάκις από την Ηρώδου Αττικού 19, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης παραμένει σταθερά προσανατολισμένος στη ρότα της καθημερινότητας. Η βελτίωση της ζωής των πολιτών, που εξέπεμψαν τα δικά τους ηχηρά μηνύματα στις 9 Ιουνίου, πρωτοστατεί στην ατζέντα του Μεγάρου Μαξίμου. Το μεταρρυθμιστικό αφήγημα, διά στόματος πρωθυπουργού, έχει επανέλθει στις προτεραιότητες και τη στρατηγική της επόμενης ημέρας, με κοινωνικό αποτύπωμα, και θα βρεθεί ψηλά στην ομιλία του κ. Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τον Σεπτέμβριο.
Πού πέφτει το βάρος
Το πολιτικό και οικονομικό ορόσημο της ΔΕΘ θα αποτελέσει το σκηνικό ανάλυσης του γαλάζιου οδικού χάρτη μέχρι το καλοκαίρι του 2025. «Στόχος μας είναι τα μετρήσιμα αποτελέσματα για όλους. Στόχος μας είναι μια διατηρήσιμη ανάπτυξη, το μέρισμα της οποίας θα επιστρέφει στους πολίτες. Κυρίως, στις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού», επισημαίνουν συνεργάτες του πρωθυπουργού. Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η ανάταξη του εθνικού συστήματος υγείας, το στεγαστικό, το εργασιακό, η παιδεία, οι υποδομές και η οικογένεια είναι οι τομείς στους οποίους ρίχνει το μεγαλύτερο βάρος το Μαξίμου. Κατά τα λοιπά, το περιβόητο καλάθι που θα κομίσει ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ δεν θα περιλαμβάνει κινήσεις που, όπως αναφέρουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, θα έθεταν σε δοκιμασία τη δημοσιονομική ισορροπία.
Ήδη ενόψει του δύσκολου χειμώνα παρατηρείται μία στροφή του κ. Μητσοτάκη προς την «γαλάζια βάση». Ο ανασχηματισμός που επιχείρησε στους γενικούς γραμματείς των υπουργείων θύμισε τις παλιές κακές ημέρες του κομματικού κράτους. Οι γαλάζιοι πολιτευτές που απέτυχαν στις εκλογές βρήκαν μία θεσούλα στην κρατική μηχανή. Οπότε όλα αυτά περί αξιοκρατίας να μου επιτρέψετε να τα ακούω βερεσέ. Και για ποιον λόγο ο κ. Μητσοτάκης έδιωξε τους «αλλόθρησκους»; Μα γιατί ένιωσε ότι η λαϊκή δεξιά μέσω της Κοινοβουλευτικής Ομάδας δείχνει τα δόντια της.
Και βέβαια όλοι οι άνθρωποι με κοινή λογική κατανοούν ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ πιο δύσκολα από τα προηγούμενα. Η δημοσιονομική ελευθερία-λόγω της πανδημίας- τελείωσε και οι αυστηροί κανόνες επανήλθαν. Κανόνες που ζητούν πρωτογενή πλεονάσματα και λιγότερες παροχές. Και καλά είναι τα αφηγήματα για δημοσιονομική τάξη, αλλά πλέον δεν μπορεί η κυβέρνηση με το παραμικρό να μοιράζει χρήμα. Οπότε όλοι κατανοούμε ότι θα ακούσουμε ουκ ολίγα επιχειρήματα για το πόσο σημαντική είναι η δημοσιονομική ευταξία.
Το κόστος ζωής αποτελεί πεδίο άσκησης αυστηρής κριτικής στο Μέγαρο Μαξίμου από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ το ράλι στις τιμές της ενέργειας αποτελεί ακόμη ένα δυνητικό κομμάτι έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας, μαζί με τις τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων που, σε πολλές περιπτώσεις, καθιστούν απαγορευτικές τις θερινές διακοπές για τη μέση ελληνική οικογένεια. Αν σε αυτά προσθέσουμε και την πληγή των υποκλοπών, καθώς ουδείς Έλληνας, ακόμη και εάν είναι φανατικός υποστηρικτής της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει για ποιον λόγο η ΕΥΠ παρακολουθούσε ένα σωρό υπουργούς, τον πρόεδρο ενός κόμματος της αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων. Η λογική λέει ότι εάν όλοι αυτοί αποτελούσαν κίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας για ποιον λόγο έμειναν στις θέσεις τους μετά την παρακολούθηση από την ΕΥΠ; Και το κυριότερο έπρεπε η κοινή γνώμη για ποιο λόγο οι «κοριοί» της ΕΥΠ κρυφάκουγαν τον κ. Ανδρουλάκη. Εάν υπήρχαν υποψίες κανονικά δεν έπρεπε να ήταν σε μία σημαντική θέση όπως αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Η αντιπολίτευση
Αλλά και στην αντιπολίτευση η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Στον ΣΥΡΙΖΑ ουδείς γνωρίζει εάν μετά το καταστατικό συνέδριο της 6ης Οκτωβρίου είναι όλοι μαζί. Το πιθανότερο είναι όχι. Ενώ και στο ΠΑΣΟΚ ναι μεν οι υποψήφιοι αρχηγοί διεξάγουν ένα πολιτισμένο προεκλογικό αγώνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και από τον Σεπτέμβριο που θα έχουν επιστρέψει όλοι από τις διακοπές θα συνεχιστεί η ήρεμη κατάσταση. Τουναντίον αναμένεται να υψωθούν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, καθώς από τους επτά υποψήφιους αρχηγούς ένας θα είναι ο νικητής. Και ο καθένας καταλαβαίνει ότι η μάχη για την πρόκριση της δεύτερης Κυριακής θα είναι πολύ πιο σκληρή από την μονομαχία των δύο πρώτων.
Αλλά και στα διεθνή ζητήματα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στην Ουκρανία, η Ρωσία συνεχίζει το καταστροφικό της έργο και αργά ή γρήγορα μπορεί να βρεθεί όλη η Ευρώπη ενώπιων μίας νέας ενεργειακής κρίσης. Ενώ στην Μέση Ανατολή το Ισραήλ τα έχει βάλει με όλα σχεδόν τα κράτη της περιοχής. Πάλι καλά που Αίγυπτος και Ιορδανία διατηρούν την ψυχραιμία τους και προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρξει γενική ανάφλεξη, κάτι που δεν θέλω ειλικρινά ούτε να το σκέφτομαι.
Υ.Γ. Για λίγες ημέρες θα φύγω από την Αθήνα για τις καλοκαιρινές διακοπές. Έτσι τα επόμενα σημειώματα θα έχουν την αύρα από την Σέριφο. Να ευχηθώ σε όλους καλή ξεκούραση και προσοχή στην υγεία σας. Είναι το μόνο που δεν επιστρέφει στην πρότερα κατάσταση.
