- Κάπως έτσι πορεύεται η κυβέρνηση συσσωρεύοντας λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία φάνηκε και από την συγκέντρωση 1.300.000 υπογραφών που ζητούν Δικαιοσύνη για τα Τέμπη
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Παραδοσιακά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης οι κυβέρνησης που διάγουν δεύτερη θητεία συνήθως χάνουν και καταλήγουν να είναι χειρότερες από την δεύτερη θητεία. Το έχουμε δει στο παρελθόν και με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του ανιψιού Κώστα Καραμανλή. Το έχουμε δει και με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και με την οκταετία του Κώστα Σημίτη.
Ποτέ, όμως, ένα κόμμα κι ένας πρωθυπουργός που κέρδισε δεύτερη στη σειρά εκλογική αναμέτρηση δεν επικράτησε με αυτή την κολοσσιαία διαφορά των 20 και πλέον ποσοστιαίων μονάδων. Κι όμως πριν ακόμη συμπληρώσει το πρώτο έτος της δεύτερης θητείας η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσιάζει τα ίδια ακριβώς συμπτώματα της επανεκλογής. Ήδη στις δημοσκοπήσεις φαίνεται η οπισθοχώρηση των ποσοστών της, ενώ για τις αρρυθμίες της δεν γίνεται λόγος. Όπως λένε και στα γήπεδα «έχει χαθεί η μπάλα».
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα σφάλματα των υπουργών έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Αλλά πάλι λες «άνθρωποι είναι και κάνουν λάθη». Αυτό όμως που πραγματικά ενοχλεί ακόμη και τους φανατικούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας είναι πρωτίστως είναι η αλαζονεία που δείχνουν πολλά από τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και κάποιοι από τους «γαλάζιους» βουλευτές, που έχουν ως μόνιμη επωδό όταν πιεστούν το 41% των εκλογών του Ιουνίου.
Ανοικτά μέτωπα
Και φυσικά η κυβέρνηση δεν μπορεί να κλείσει κανένα απολύτως μέτωπο. Όλα μένουν ανοικτά και πάνω στο τραπέζι. Πρώτος αντίπαλος είναι η ακρίβεια. Πολλάκις έχω πει ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι αποσπασματικά και δεν έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία. Οι πιεσμένοι οικογενειακοί προϋπολογισμοί είναι αιτία και η αφορμή για γκρίνια εντός του κάθε σπιτιού, γιγαντώνοντας έτσι την δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης. Και όπως λέει και μία γνωστή παροιμία «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει».
Αλλά δεν είναι μόνο η ακρίβεια που πληγώνει την κυβέρνηση. Είναι μία σειρά από μέτωπα που παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης παραμένουν ανοικτά. Η υπόθεση των Τεμπών, που έχει ιδιαίτερη σημασία για την κοινή γνώμη, εξελίσσεται σε νάρκη πρώτου μεγέθους. Το 77% των πολιτών πιστεύει ότι γίνεται προσπάθεια συγκάλυψης πολιτικών ευθυνών, ποσοστό που εξηγεί και τις περισσότερες από 1.300.000 υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί για το ίδιο θέμα. Ασφαλώς η συμπεριφορά της πλειοψηφίας στην Εξεταστική Επιτροπή έχει συμβάλει σε αυτά. Τι πιο απλό από το να στηριχθεί από την κυβέρνηση το πόρισμα του Ευρωπαίου Εισαγγελέα για την σύμβαση 727 και την τηλεδιοίκηση, η οποία ξεκίνησε το 2014 και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί; Ο Ευρωπαίος Εισαγγελέας αφού άσκησε διώξεις σε μία σειρά από αξιωματούχους ζήτησε να διερευνηθούν οι ευθύνες των κ.κ. Σπίρτζη και Καραμανλή, οι οποίοι θεωρούνται συνυπεύθυνοι που δεν ολοκληρώθηκε το έργο, για το οποίο όλο το ποσό πληρώθηκε από την Κομισιόν. Και όπως παραδέχεται και ο Έλληνας εισαγγελέας που διερευνά την υπόθεση «εάν υπήρχε τηλεδιοίκηση θα είχε αποφευχθεί το δυστύχημα και φυσικά θα ζούσαν οι 57 άνθρωποι που έφυγαν στα Τέμπη». Κι όμως η κυβέρνηση, αντί να ζητήσει η ίδια προανακριτική για τους δύο πρώην υπουργούς Υποδομών και Μεταφορών συναίνεσε σε μία ανούσια εξεταστική όπου έφτασε μέχρι το 1995. Και φυσικά κλήθηκαν υπουργοί της τότε εποχής, που και λόγω ηλικίας δεν θυμούνται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα.
Αυτό που θα ικανοποιούσε την κοινή γνώμη ήταν να αρθεί η ασυλία στον Κώστα Καραμανλή και να βρεθεί ενώπιος ενώπιων με την Δικαιοσύνη. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Βέβαια το σωστό θα ήταν να μην είχε συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια στις εκλογές Μαΐου και Ιουνίου. Την έννοια της πολιτικής ευθύνης οι απλοί πολίτες την κατανοούν ως φευγιό από την πολιτική. Όχι «παραιτήθηκα σήμερα από υπουργός και περιμένω κάνα δύο με τρία χρόνια για να επανέλθω».
Υποκλοπές-αγρότες
Ομοίως συμβαίνει και με το ακανθώδες θέμα των υποκλοπών. Όχι μόνο δεν έχει πεθάνει το θέμα, αλλά η Ελλάδα φορτώθηκε κι ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το κράτος δικαίου. Κι εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η Δικαιοσύνη στην υπόθεση των υποκλοπών πηγαίνει σαν τον κάβουρα. Και δεν έχει ασκήσει ούτε μία δίωξη σχεδόν δύο χρόνια από την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Και βέβαια ποιος ξεχνά την -με άκομψο τρόπο- αλλαγή της διοίκησης της ανεξάρτητης αρχής για τις τηλεπικοινωνίες.
Και στο θέμα των αγροτών έγιναν ουκ ολίγα λάθη. Το πρώτο ήταν του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Λευτέρης Αυγενάκης και παραγωγή έργου είναι δύο έννοιες μη συμβατές στο σύμπαν. Δεν πήρε χαμπάρι τα προβλήματα των αγροτών, ήταν φρου φρου και αρώματα και στο τέλος τους κατηγόρησε κιόλας ότι είναι υποκινούμενοι από πολιτικά κόμματα. Με συνέπεια να φτάσουμε να κατέλθουν τα τρακτέρ στο Σύνταγμα, αλλά και η πλειοψηφία των Αθηναίων να τους υποδεχθούν ως απελευθερωτές.
Και το τελευταίο… χτύπημα ήρθε την Τρίτη το πρωί, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδόν με κυνικό τρόπο, ανακοίνωσε μέσω συνέντευξης που παραχώρησε, ότι δεν θα δοθεί επίδομα Πάσχα στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.
Αυτοθαυμασμός και κολακεία
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η κυβέρνηση αυτοθαυμάζεται με την κολακευτική εικόνα από τα πρωτοσέλιδα πολλών ΜΜΕ, που κινούνται γύρω από τον άξονά της, καθώς και στην ανυπαρξία ισχυρού αντιπάλου. Μετά το σχεδόν 41% του Ιουνίου και τη μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, δείχνει να διακατέχεται από μία υπερβολική αυτοπεποίθηση, με συνέπεια να μην σκέφτεται τις διορθωτικές κινήσεις, αλλά να κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο.
Οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι δεδομένη η εξουσία. Προφανώς τα κυβερνητικά στελέχη λησμονούν κάτι που λέει ο λαός μας. Ότι «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους».
