Η Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός υπέπεσαν σε φάουλ

Μετά από μία εβδομάδα απουσίας επανέρχομαι αυτή την εβδομάδα σε αυτή την φιλόξενη γωνιά. Όχι δεν ζητήθηκε η απομάκρυνση μου από υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, λόγω της αυστηρής κριτικής που άσκησα στον Λευτέρη Αυγενάκη, ή και συνολικά στο κυβερνητικό έργο. Αλλά ακόμη και εάν ζητούσαν είμαι βέβαιος ότι ο φίλος Γιάννης Παπαγεωργίου δεν θα ενέδιδε.

Λόγω του ότι την τελευταία ημέρα πριν πάει η εφημερίδα στο πιεστήριο προέκυψε διαφήμιση, προσφέρθηκα να πάρω ρεπό, προκειμένου να μην δημιουργηθεί πρόβλημα αργοπορίας στην έκδοση της εφημερίδας. Διότι πέραν όλων των άλλων, το σημαντικό για μία εφημερίδα είναι να βρίσκεται στα περίπτερα. Αυτή είναι πρωτίστως η ζωή της, αυτή είναι η ανάσα όλων των δημοσιογράφων. Να βλέπουν το μέσο στο οποίο εργάζονται να τυπώνεται και οι ιδέες, οι απόψεις, η κριτική, οι αποκαλύψεις να παίρνουν σάρκα και οστά μέσω της διαδικασίας της εκτύπωσης.

Οπότε αφού εξήγησα τον λόγο της απουσίας μου, της πρώτης από τότε που εκδόθηκε αυτή εδώ η εφημερίδα κι αισίως έφτασε με το σημερινό τα 111 φύλλα πάμε με τα σημερινά. Τα οποία δεν είναι ακριβώς σημερινά. Είναι δύο πράγματα που με ενόχλησαν κι όπως έχετε καταλάβει καθότι ξεροκέφαλος δεν μπόρεσα να τα προσπεράσω.

Οι αγρότες και ο πρωθυπουργός

Αυτή την εβδομάδα όλοι παρακολουθήσαμε την  κάθοδο των τρακτέρ στην Αθήνα και την μεγάλη συμμετοχή στο συλλαλητήριο και φοιτητών κι εργαζόμενων και συνολικά του κόσμου που στενάζει από την ακρίβεια. Πολύ καλά έκαναν οι αγρότες και πολύ σωστά οι πολίτες στηρίζουν τις κινητοποιήσεις τους. Και αυτό επειδή ελπίζουν πως εάν μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων θα πέσουν και οι τιμές στο ράφι.

Εγώ θα σταθώ στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους εκπρόσωπους των αγροτών πριν αποφασίσουν οι παραγωγοί να κατέβουν στην Αθήνα. Σε αυτή τη συνάντηση ο κ. Μητσοτάκης είπε στους εκπροσώπους των αγροτών για τα μέτρα για το ηλεκτρικό ρεύμα, όπως και για το αγροτικό πετρέλαιο. Δεν στέκομαι σε αυτά, παρά το γεγονός ότι θα θεωρώ λίγα. Νομίζω ότι οι αγρότες έχουν δίκιο. Και το δίκιο γίνεται οργή από την κυβερνητική προπαγάνδα περί ξύσιμο στον πάτο του βαρελιού.

Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση είναι τα όσα είπε ο εκπρόσωπος των αγροτών από τον Έβρο, ο κ. Κώστας Καναβίδης. Ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος είχε κι ένα δεκάλεπτο (περίπου) τετ-α-τετ με τον πρωθυπουργό, προκειμένου να τον ενημερώσει για το δράμα των αγροτών στον Έβρο, εκεί που κατακάηκε η περιοχή το περασμένο καλοκαίρι. Σύμφωνα με τα όσα είπε ο αγρότης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν ήταν ενήμερος τόσο για τη μη καταβολή αποζημιώσεων στους κτηνοτρόφους του Έβρου για τα ζώα που κάηκαν, όσο και για τις αρδεύσεις που δεν έγιναν εξ αιτίας της πυρκαγιάς. Ο Κώστας Καναβίδης, μάλιστα, εξέφρασε την προβληματισμό του για την έναρξη υλοποίησης του προγράμματος δασώσεων στην περιοχή και πρότεινε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, την εισαγωγή στο πρόγραμμα των ελαιοδέντρων με εγκατάσταση μάλιστα επιδότησης φυτείας και 20ετή χρηματοδότηση.

Ειλικρινά αρνούμαι να πιστέψω τα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στον αγρότη για το δράμα των πληγέντων στον Έβρο, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ίδια ακριβώς κατάσταση με τους πληγέντες στην Θεσσαλία. Και λέω ότι αρνούμαι να το πιστέψω ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν γνωρίζει ότι δεν έχουν πάρει οι αγρότες τις αποζημιώσεις, επειδή μιλάμε για ένα πανέξυπνο άνθρωπο που ξέρει να χειρίζεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το κυριότερο λόγω του Επιτελικού Κράτους που έχει δίπλα του μπορεί ανά πάσα στιγμή να μαθαίνει τα πάντα από όλα τα υπουργεία. Άρα ακόμη και εάν οι αρμόδιοι υπουργοί του το απέκρυψαν, αρκούσε ένα μικρό ζάπινγκ στα δελτία ειδήσεων για να ακούσει τις δεκάδες καταγγελίες από όλες τις πληγείσες περιοχές. Και ακούγοντας τις καταγγελίες  με ένα αυστηρό τηλεφώνημα θα μπορούσε αν όχι να λύσει το πρόβλημα, τουλάχιστον να ενημερωθεί.

Κι αυτό είναι ενοχλητικό. Ότι ο πρωθυπουργός προτίμησε να κάνει τον ανήξερο, αντί να ζητήσει πρωτίστως συγνώμη από τους πληγέντες και να αναζητήσει ένα τρόπο για να λυθεί αυτός ο γόρδιος δεσμός. Αν όντως είναι ανήξερος και δεν γνωρίζει τι πράττουν οι υπουργοί του, τότε το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και βέβαια καλό είναι οι υπουργοί που ευθύνονται από την καθυστέρηση να πάνε σπίτι τους χωρίς χρονοτριβή.

Και η Πρόεδρος

Το δεύτερο θέμα που μου προκάλεσε επίσης αλγεινή εντύπωση είναι τα δύο γλέντια που στήθηκαν στην Αθήνα για την ψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών στις 15 Φεβρουαρίου. Όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες αυτής της στήλης είχα ταχθεί από νωρίς υπέρ του γάμου, χωρίς περιστροφές. Όμως από την άλλη ποτέ δεν καταφέρθηκα σε όσους είχαν ταχθεί απέναντι σε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία, διότι έτσι έκριναν. Τουναντίον τάχθηκα σε όσους εξύβριζαν τους ομοφυλόφιλους, ή σε αυτούς που θεωρούσαν ως ψυχική νόσο την ομοφυλοφιλία. Όπως έκαναν κάποιοι φανατικοί ιεράρχες.

Ναι ήταν φάουλ οι ιεράρχες και οι φανατικοί της άλλης πλευράς, αλλά εξίσου λανθασμένοι ήταν οι πανηγυρισμοί για την ψήφιση του νόμου και από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά και από κάποιους υπουργούς, όπως ο Άκης Σκέρτσος, ή του οικονομικού σύμβουλου του πρωθυπουργού Αλέξη Πατέλη. Ή το γλέντι μετά την ψηφοφορία σε γνωστό wine bar στο Σύνταγμα. Ήταν ένα τεράστιο λάθος τα πανηγύρια. Διότι στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Τελεία και παύλα. Το συγκεκριμένο γλέντι ήταν αχρείαστο και πολιτικά και συμβολικά. Σε ένα καυτό θέμα, όπως αυτό, που ο μισός πληθυσμός δείχνει εχθρικός, ή τουλάχιστον επιφυλακτικός, είναι πιο σοφό να δείχνεις ταπεινός και μετρημένος. Διότι όταν η πολιτική ηγεμονία και η εκλογική πλειοψηφία τείνουν να επιδεικνύονται με γλέντια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρεξηγηθούν ως σημάδια αλαζονείας. Τα ίδια ισχύουν και για το ότι είδαμε εικόνες από το ξέφρενο πάρτι των γκέι με την συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη και του συζύγου του Τάιλερ Μάκμπεθ. Εικόνες που δεν συνάδουν με πολιτικό.

Ακόμη πιο ασύμβατη φάνηκε η παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στο εν λόγω δημόσιο γλέντι. Μπορεί ένας πολιτειακός παράγων να διαχωρίζει δημόσια νικητές και ηττημένους, σε ένα κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα; Και να συμμετέχει στις χαρές των μεν ή στον θρήνο των άλλων; Σεβαστή η άποψη της Προέδρου υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά τώρα πως θα συναντά του ιεράρχες (που ήταν εναντίον του νόμου) με βάση τις πολιτειακές της υποχρεώσεις; Είπαμε να είναι αντισυμβατική, να τρέχει κοντά στους άστεγους, να φέρει τον θεσμό του Προέδρου πιο κοντά στον κόσμο, αλλά σε καμία περίπτωση να παίρνει το μέρος του ενός, ή του άλλου σε κάτι που διχάζει την κοινωνία. Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας ενώνει και δεν διχάζει. Ας παραδειγματιστεί από τους αείμνηστους Κωστή Στεφανόπουλο και Κάρολο Παπούλια.