• Όταν οι πολιτικοί αναλαμβάνοντας την ευθύνη αποσύρονται, τότε η πολιτική θα αρχίσει να ενδιαφέρει ολοένα και περισσότερο κόσμο
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το σημείωμα ήταν μεσημέρι Μεγάλης Τρίτης. Στο μυαλό μου ήταν οι άγιες ημέρες, το Θείο δράμα, η σταύρωση, η ανάσταση και φυσικά η χαρά του Πάσχα με τον οβελία, την παρέα, τους ανθρώπους μας.
Και ξαφνικά μαθαίνω ότι το δικαστήριο έβγαλε λάδι όλους τους ενόχους για την τραγωδία στο Μάτι. Και αυτούς που αθώωσε, αλλά και σε αυτούς που επέβαλλε ποινές. Και λέω τους έβγαλε λάδι, διότι ουδείς εκ των καταδικασθέντων δεν πρόκειται να μείνει ούτε μία ημέρα μέσα. Τουναντίον είναι ελεύθεροι να περάσουν όμορφα τις ημέρες του Πάσχα με τις οικογένειες τους, απολαμβάνοντας τον οβελία και την ελευθερία τους.
Την ίδια ώρα δεκάδες επιζήσαντες από την τραγωδία στο Μάτι, οι οποίοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους θα συνεχίσουν να ζουν το δικό τους δράμα. Κάποιοι επιζήσαντες δεν έχουν μόνο ψυχικά σημάδια, αλλά και σημάδια από εγκαύματα, τα οποία ποτέ δεν επουλώνονται και πάντα πονούν, όσο καλή δουλειά και εάν έχουν κάνει οι γιατροί. Τώρα μάλιστα μετά την δικαστική απόφαση οι πόνοι είναι αφόρητοι.
Δεν πρόκειται να μπω στον πειρασμό να κρίνω τους δικαστές, ούτε να τους καταραστώ, ούτε φυσικά να στήσω λαϊκά δικαστήρια. Όμως σίγουρα θύμωσα όπως όλος ο ελληνικός λαός με την απόφαση. Αλλά περισσότερο οργιστήκαμε όταν κάποιοι άναψαν κόκκινο στο να μετατραπούν οι κατηγορίες από πλημμέλημα σε κακούργημα, όταν το πρότεινε ο ανακριτής στην προδικαστική διαδικασία. Δηλαδή ο τραγικός θάνατος 104 ανθρώπων ήταν ένα πλημμέλημα. Πώς να το χωνέψει ο ανθρώπινος νους; Δεν μπορεί πολύ απλά.
Αυτό, όμως που με ενόχλησε περισσότερο και από την απόφαση ήταν η δήλωση της κ. Ρένας Δούρου, της τότε επικεφαλής της περιφέρειας Αττικής. Η κ. Δούρου προέβη σε μία δήλωση που εγώ προσωπικά την κρίνω ως απαράδεκτη. Η κ. Δούρου, λοιπόν, μεταξύ άλλων τόνισε στην δήλωση της: «Υπήρξα ο κύριος στόχος από τους πολιτικούς μου αντιπάλους σε μία τεραστίων διαστάσεων εθνική τραγωδία, οι οποίοι επιχείρησαν την πολιτική, ηθική και φυσική μου εξόντωση. Κατασυκοφαντήθηκα και λοιδορήθηκα όσο κανείς άλλος. Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι ουδέποτε μπόρεσαν να αποδεχθούν ότι μία νέα, αριστερή, γυναίκα επιτέλεσε, στη διάρκεια της θητείας της, με πρωτοφανή διαφάνεια ένα τεράστιο έργο σε όλους τους τομείς».
Ακόμη χειρότερα
Ως φαίνεται η κ. Δούρου μπορεί να τα κάνει ακόμη χειρότερα. Χειρότερα και από την περιβόητη δήλωση της την εποχή της τραγωδίας ότι «έτυχε η στραβή στην βάρδια μου». Κι αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι ότι αντί να λουφάξει και να μην μιλήσει, εν τούτοις ασχολήθηκε με το πολιτικό της μέλλον. Κι όμως οι παραλείψεις της την εποχή εκείνη εγώ τις κρίνω ως εγκληματικές. Για παράδειγμα απουσίαζε εκείνες τις ημέρες στο εξωτερικό ο αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής, ο Πέτρος Φιλίππου, ένας έμπειρος και άριστος γνώστης της αυτοδιοίκησης και της περιοχής. Και αντί η κ. Δούρου σε μία τόσο δύσκολη στιγμή για την περιοχή να αναλάβει πρωτοβουλία άφησε μία άπειρη ως υπεύθυνη, η οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Και τι έκανε η ίδια η κ. Δούρου τις κρίσιμες ώρες που καιγόταν το σύμπαν στο Μάτι. Τίποτα απολύτως. Τουναντίον μετείχε με άνεση το ίδιο βράδυ στο σώου που στήθηκε στην Πολιτική Προστασία παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Εκεί όπου ακούστηκε η απίστευτη ατάκα από τον κ. Τσίπρα «τι ώρα αύριο θα ξεκινήσουν την κατάσβεση τα πτητικά μέσα». Κι όμως την ώρα που οι υπουργοί και η κ. Δούρου εξηγούσαν στον κ. Τσίπρα την ώρα που θα σηκωθούν τα πτητικά μέσα, το Μάτι δεν υπήρχε. Είχε γίνει όλο κάρβουνο.
Θυμάμαι εκείνη την τραγική ημέρα. Ήμουν στο γραφείο. Είχε σχεδόν βραδιάσει, όταν πήραμε χαμπάρι τι ακριβώς συμβαίνει και σοκαριστήκαμε, όταν έφτασαν οι πληροφορίες από τα νοσοκομεία της Αττικής ότι υπάρχουν νεκροί. Το σοκ μεγάλωσε όταν μάθαμε ότι οι νεκρόσακκοι που ήταν διαθέσιμοι στα νοσηλευτικά ιδρύματα δεν επαρκούσαν. Κι ενώ είχαν φτάσει μεσάνυχτα και ήδη όλοι γνωρίζαμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 60-70 νεκροί στην κυβερνητική σύσκεψη ο κ. Πολάκης έλεγε ότι ακόμη δεν έχει επιβεβαιωθεί κάποιος θάνατος. Μιλάμε για το δούλεμα της αρκούδας, που λέει και η νεολαία. Την επομένη ημέρα μάθαμε και για τους δεκάδες ανθρώπους που είχαν ξεχαστεί από το κράτος στο λιμανάκι στο Μάτι, οι οποίοι διασώθηκαν χάρη στον ηρωισμό των ψαράδων που έσπευσαν από το λιμάνι της Ραφήνας.
Και λίγες ημέρες μετά ακούσαμε την κ. Δούρου να δηλώνει για τη στραβή στην βάρδια της. Και τώρα μετά την δικαστική απόφαση θυμάται την πολιτική της καριέρα, αποφεύγοντας φυσικά να κάνει αυτοκριτική.
Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το ξαναγράψω. Για μένα η κ. Δούρου έπρεπε να παραιτηθεί την επομένη το πρωί. Και να αποχωρούσε από την πολιτική. Όπως το ίδιο έπρεπε να είχε κάνει και ο Κώστας Καραμανλής μετά την τραγωδία στα Τέμπη. Μάλιστα ο κ. Καραμανλής είχε διαβεβαιώσει με οργίλο τρόπο στην Βουλή ότι τα ελληνικά τρένα ήταν ασφαλή. Όπως το ίδιο έπρεπε να είχε κάνει και με το ναυάγιο του Σάμινα πριν από πολλά χρόνια και ο Χρήστος Παπουτσής.
Δεν είναι γενναίοι
Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν γενναιότητα και θεωρούν τις ψήφους του κόσμου ως την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Φυσικά δεν ευθύνονται μόνο αυτοί. Σοβαρές ευθύνες έχουμε κι εμείς ο απλός λαός, που όταν έρχεται η ώρα της κάλπης αντί να μαυρίσουμε την Δούρου, τον Καραμανλή και τον Παπουτσή τους εκλέγουμε και αυτοί νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα.
Όταν υπάρξουν πραγματικές αποχωρήσεις, τότε όντως θα έχει γίνει ένα μικρό βήμα ώστε να επανακτήσει την αξιοπιστία του το πολιτικό σύστημα. Κάποιους μπορεί να τους στενοχώρησα με τα όσα διαβάσατε. Δεν αλλάζω άποψη.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία, χαμόγελα και πολλές χαρούμενες στιγμές.
