του Άκη Λιάντζουρα της AWGMeta
Υπάρχουν στιγμές που μια είδηση δεν είναι είδηση. Είναι σημάδι. Οδοδείκτης. Σφύριγμα απ’ το σύμπαν.
Και όταν διάβασα πως η Δήμητρα Κατσαφάδου έκανε τάμα να ιδρύσει ένα δεύτερο «Λαϊκό Νοσοκομείο» μέσα στην επόμενη τριετία, δεν σκέφτηκα τίποτα στρατηγικό, δεν πήγε ο νους μου σε PR stunt ή σε lifestyle καθαγιασμούς.
Όχι. Σκέφτηκα:
Επιτέλους. Μια που το εννοεί.
Γιατί αυτό το τάμα δεν είναι επιχειρηματική πράξη. Είναι πολιτική δήλωση με θρησκευτικά μέσα.
Και αυτό, φίλοι μου, είναι επικοινωνία-φωτιά.
Δεν το είπε. Το ορκίστηκε.
Στην εκπομπή Buongiorno, η Κατσαφάδου μίλησε για τη ζωή της, τις δωρεές της, την εταιρεία της.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε skincare και κάμερες, άφησε να πέσει μια βόμβα καλοσύνης:
«Έχω κάνει τάμα. Θα φτιάξω ένα δεύτερο Λαϊκό Νοσοκομείο. Ό,τι και να γίνει.»
Και εγώ το διάβασα με το φρύδι σηκωμένο και το μυαλό να γυρίζει σαν μίξερ.
Γιατί δεν είπε: «Έχω σχέδιο για μια ΜΚΟ.»
Δεν είπε: «Συζητάμε με φορείς για κάποια προσφορά στον χώρο της υγείας.»
Δεν είπε: «Θέλω να συμβάλω στην κοινωνία.»
Είπε τάμα.
Με το θεό παρόντα. Με το κράτος απόντα. Με το μάρκετινγκ να τρίβει τα μάτια του.
Επανάσταση μέσω skincare; Ναι, αρκεί να καίει η ψυχή.
Πόσοι επιχειρηματίες τολμούν σήμερα να μιλήσουν δημόσια για πίστη και αποστολή;
Πόσοι βλέπουν τον πλούτο όχι ως τρόπαιο, αλλά ως εργαλείο δημόσιας ωφέλειας;
Η Κατσαφάδου, που πούλησε σε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες το «θαύμα σε βαζάκι», τώρα πουλάει ελπίδα σε τούβλα και τσιμέντο.
Και αν το κάνει — πραγματικά το κάνει — τότε δεν μιλάμε για φιλανθρωπία. Μιλάμε για επαναστατικό μοντέλο επιχειρηματικότητας, για λαϊκή επανανοηματοδότηση της επιτυχίας.
Το τάμα ως πολιτική πράξη
Ας το πούμε ξεκάθαρα:
Η κίνηση αυτή δεν είναι «φιλανθρωπία influencer».
Είναι αντιστροφή ιεραρχίας αξιών.
Είναι το success story που επιστρέφει στο χωριό του, που αντί να χτίσει ένα ακόμα κέντρο αισθητικής στην Κηφισιά, χτίζει νοσοκομείο για τον άρρωστο που δεν έχει μπάρμπα στην Κολωνού.
Αν ήταν πολιτικός, θα λέγαμε ότι ετοιμάζει κόμμα.
Αλλά είναι επιχειρηματίας – κι αυτό είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Γιατί δεν ζητάει ψήφους. Ζητάει τη συνείδησή μας.
Ποιος είπε ότι το brand πρέπει να είναι μόνο προϊόν;
Η Δήμητρα δεν είναι απλώς beauty brand. Είναι πλέον brand αξιών.
Μέχρι τώρα, το λέγαμε σε powerpoint: “Να κάνουμε purpose-driven branding”.
Να βρούμε το why μας, να γίνουμε Simon Sinek.
Και μετά παίζαμε με slogans, με CSR, με ESG.
Η Δήμητρα δεν έπαιξε.
Το έκανε τάμα.
Και τώρα που το είπε, δεν μπορεί να το πάρει πίσω.
Εκεί κρύβεται η δύναμη της κίνησης.
Γιατί σε έναν κόσμο όπου οι CEO κάνουν διακοπές με jet και μιλάνε για ενσυναίσθηση, η Δήμητρα μιλάει για υποχρέωση.
Γιατί το στηρίζω;
Ως επικοινωνιολόγος, έχω δει πολλούς να κάνουν καμπάνιες.
Λίγοι όμως κάνουν πιστεύω.
Ακόμα λιγότεροι κάνουν υποσχέσεις χωρίς αντάλλαγμα.
Και σχεδόν κανείς δεν κάνει τάματα.
Στηρίζω αυτή τη στάση όχι επειδή είναι PR move (δεν είναι).
Ούτε επειδή είναι εμπορικά αποδοτική (ίσως να μην είναι).
Στηρίζω γιατί φέρνει πίσω μια λέξη που εξαφανίστηκε απ’ το λεξιλόγιό μας:
Φιλότιμο.
Επίλογος:
Αν αύριο χτίσει αυτό το δεύτερο «Λαϊκό Νοσοκομείο», θα έχει γράψει ιστορία.
Αν όχι, τότε τουλάχιστον τόλμησε να το υποσχεθεί μπροστά σε θεούς, ανθρώπους και τηλεθεατές.
Και αυτό, στη σημερινή Ελλάδα,
δεν είναι λίγο.
Είναι επικοινωνιακή επανάσταση.
ΥΓ:
Δήμητρα, αν το εννοείς, εμείς είμαστε εδώ. Όχι για να σε χειροκροτήσουμε. Αλλά για να χτίσουμε μαζί.
Με τσιμέντο και όραμα.
Με θεμέλια από πίστη και απόφαση.
Γιατί το τάμα σου, μας αφορά όλους.
