- Ξέρουμε πως φτάσαμε στην χρεοκοπία, μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη, αρκετά θα πληρώνουν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα μας μέχρι το 2070
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Στο σημερινό μου σημείωμα λέω να πάω και πάλι κόντρα στο ρεύμα. Όπως είχα κάνει και το 2010, όταν η χώρα υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία.
Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Τις τελευταίες ημέρες ακούω τους υπουργούς-για να αλλάξουν κουβέντα και να αποφύγουν να μιλήσουν για την παρακολούθηση από την ΕΥΠ του Νίκου Ανδρουλάκη– να πανηγυρίζουν για την έξοδο της χώρα από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Και το τι «λέει ο στόμας τους» (κατά τους Κρήτες) δείχνουν το μέγεθος της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Το ότι βγήκαμε από το καθεστώς της ενισχυμένης εποπτείας είναι σημαντικό, διότι ως χώρα αναζητούμε να κερδίσουμε μία υψηλότερη επενδυτική βαθμίδα στις αγορές και πλέον το μήνυμα είναι ξεκάθαρο ότι η ελληνική οικονομία είναι σε καλύτερη κατάσταση. Από εκεί και πέρα οι εκπρόσωποι των δανειστών, αντί να μας ελέγχουν κάθε τρεις μήνες θα μας εξετάζουν ανά εξάμηνο και δίχως να έρχονται στην Ελλάδα. Όσο για την περιβόητη απελευθέρωση της οικονομίας αυτή θα έλθει πολύ αργότερα, γύρω στο 2065-2070, όταν θα έχουμε ξεχρεώσει τις οφειλές μας στο ESM για τον πακτωλό δανείων που λάβαμε κατά την περίοδο των μνημονίων. Αν μέχρι τότε δεν κάνουμε κάποιο swap, δηλαδή να μεταθέσουμε πιο αργότερα την αποπληρωμή κάποιων δανείων. Ζωή να έχουν τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τα δισέγγονα μας να δουλέψουν και να πληρώνουν το δικό μας «κανόνι».
Δεν είμαστε λωτοφάγοι
Οπότε όλη την κυβερνητική προπαγάνδα περί απελευθέρωσης την ακούω βερεσέ, που μου έλεγε ένας αείμνηστος σοφός γέροντας που είχαν γνωρίσει πριν από κάποιες δεκαετίες. Όπως επίσης ακούω βερεσέ και τα λογύδρια διαφόρων υπουργών της Ν.Δ. που μας πέρασαν για λωτοφάγους και νομίζουν ότι ξεχάσαμε τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή στην χρεοκοπία της χώρας. Διότι εάν δεν είχε χαθεί η μπάλα στο ασφαλιστικό την πενταετία 2004-2009 θα είχαμε γλιτώσει τα μνημόνια. Το τεράστιο έλλειμμα προέρχεται από την άστοχη 100% πολιτική στο ασφαλιστικό και από τις απίθανες προσλήψεις του Προκόπη Παυλόπουλου ως υπουργός Εσωτερικών που κόντεψε να προσλάβει ακόμη και τα δέντρα. Ο «Mr Pakis» την τίναξε την μπάνκα στον αέρα. Και για επιβράβευση οι εκπρόσωποι μας στην Βουλή τον εξέλεξαν και Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τρομάρα μας…
Οφείλουμε φυσικά να αναζητήσουμε ευθύνες και στον Γιώργο Παπανδρέου, που αντί με το καλημέρα να πάρει μέτρα άργησε έξι μήνες κι εν τέλει το μνημόνιο ήταν ο μόνος τρόπος για να μην βαρέσουμε κανόνι ως χώρα. Και τότε πήγα κόντρα στο ρεύμα, υποστηρίζοντας την σωστή επιλογή να υπογράψουμε το πρώτο μνημόνιο. Προτίμησα την δύσκολη, αλλά ρεαλιστική επιλογή-έστω και με βάρβαρη δημοσιονομική προσαρμογή- από όλα τα υπόλοιπα που είχαν κυκλοφορήσει την τότε εποχή. Ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια της εποχής των «αγανακτισμένων» ήταν όταν αποκαλούσαν «τοκογλύφους» τους δανειστές, δηλαδή τις χώρες που μας βοήθησαν. Κι όμως δώδεκα χρόνια μετά λόγω πανδημίας και ενεργειακής κρίσης πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, αντιμετωπίζουν κρίση χρέους. Κι όμως η Ελλάδα είναι εξασφαλισμένη, διότι μέχρι να ξεχρεώσει το 2070 έχει σταθερό επιτόκιο που κυμαίνεται λίγο πιο κάτω από 1%. Δώδεκα χρόνια μετά κατάλαβε ο απλός πολίτης ότι τα περί τοκογλύφων ήταν ένα παραμύθι, μία δημαγωγία. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πιο αυστηροί από τους δανειστές δεν ήταν οι εύπορες χώρες, δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία, η Ολλανδία. Αυτές δανείζονταν από τις αγορές με πολύ μικρό επιτόκιο και από την μεταφορά δεν έβγαιναν χαμένοι. Τουναντίον οι μικρομεσαίες χώρες, όπως η Σλοβακία, η Σλοβενία, οι χώρες της Βαλτικής από τη συμμετοχή τους στον μηχανισμό στήριξης βγήκαν και χαμένες. Δανείζονταν από τις αγορές με μεγαλύτερο επιτόκιο και μας δάνειζαν με το ελάχιστο. Είχαν προσωρινή χασούρα, αλλά με την αποπληρωμή θα ισοσκελίσουν. Όμως σε αυτή την περίπτωση ισχύει το «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι», που λέει και η παροιμία. Γι’ αυτό και η συνεισφορά τους ήταν μικρή. Όμως ήταν φωνακλάδες για να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Όχι τα ίδια λάθη
Και φτάνουμε στο σήμερα. Μετά την έξοδο από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας πάλι θα πάω κόντρα στο ρεύμα, καθώς διαπιστώνω ένα πλειστηριασμό από κυβερνητικά στελέχη, που υπόσχονται ένθεν κακείθεν παροχές, λεφτά, στηρίξεις. Ακούγοντας τους σου έρχεται στο μυαλό το «δώσε και σε μένα μπάρμπα». Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα είπε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος σε συνέντευξη του τόνισε πως ανησυχεί μήπως η πίεση που ασκείται προς την κυβέρνηση αναγκάσει τον πρωθυπουργό να ξεφύγει και οι παροχές να είναι έξω από κάθε λογική.
Συμφωνώ ότι η κοινωνία είναι πολύ πιεσμένη. Κάποιοι είναι σε οριακή θέση και λειτουργούν με την τακτική «μεροδούλι-μεροφάι». Κάποιοι άλλοι υποφέρουν. Αυτούς πρέπει να στηρίξει η κυβέρνηση με όλες τις δυνάμεις της και να είναι φειδωλή στις όποιες παροχές στους υπόλοιπους. Ας κοιτάξει το δάσος και όχι το δέντρο. Και το δάσος είναι να επιστρέψει η ελληνική οικονομία στον λεγόμενο ενάρετο κύκλο, δίχως υποχρεώσεις και προαπαιτούμενα. Να μπορεί να χρηματοδοτεί το χρέος της, να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει χωρίς εκπτώσεις στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας που έχουν υπογράψει όλες οι χώρες της Ε.Ε. Αυτή θα είναι η μεγάλη εθνική επιτυχία.
Όπως το 2010 έλεγα ότι είναι προτιμότερη η ελεγχόμενη χρεοκοπία από το «κανόνι» που λέει και η αγορά, έτσι και τώρα συμφωνώ με τον Γιάννη Στουρνάρα που ζητά οι εξαγγελίες να γίνουν με σύνεση και με στόχο να μην διακινδυνεύσει η αναβάθμιση της επενδυτικής βαθμίδας της χώρας την ερχόμενη άνοιξη.
Επιτέλους πρέπει τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα. Επιτέλους αρκετά θα πληρώσουν οι νέοι για τα δικά μας λάθη. Δεν πρέπει να τους προσθέσουμε και νέα βάρη.
ΥΓ.: Μου προκάλεσε άθλια εντύπωση η προσπάθεια του Ευκλείδη Τσακαλώτου να ειρωνευτεί την έξοδο από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Αλήθεια έχει το ηθικό δικαίωμα δια να ομιλεί ο άνθρωπος όπου ως υπουργός Οικονομικών και ως βασικός διαπραγματευτής με τους δανειστές αποδέχθηκε την εξαΰλωση του αφορολόγητου, την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα από το 13% στα 24%, την πώληση του ΑΔΜΗΕ, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια; Ας μάθουν λοιπόν οι πολίτες ότι κάτω από όλα αυτά τα… φιλολαϊκά μέτρα υπάρχει μία υπογραφή. Του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
