Του Μιχάλη Κωτσάκου
Στις 3 Φεβρουαρίου διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο του Αθανάσιου Παπανδρόπουλου στην ιστοσελίδα «euro2day.gr» με το οποίο συμφωνώ απολύτως. Ο κ. Παπανδρόπουλος- επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, πρόεδρος του ελληνικού της τμήματος και μέλος της ΔΣ της Ένωσης Συντακτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου- είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα ευρωπαϊκά θέματα. Πιθανότατα ακόμη και από τους πολιτικούς.
Στο συγκεκριμένο άρθρο, που συνιστώ να το αναζητήσετε και να το διαβάσετε ο κ. Παπανδρόπουλος προσπαθεί να σκιαγραφήσει την πραγματική ιδεολογία του Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ολοένα και περισσότεροι ανησυχούν σχετικά με το τι θέλει να κάνει ο επανεκλεγεί πλανητάρχης. Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας εξαιρετικά ικανός καιροσκόπος επιχειρηματίας της νέας εποχής, χωρίς καμιά απολύτως συγκεκριμένη ιδεολογία. «Σε κάθε περίπτωση, ο Τράμπ πιστεύει σε μια νέα επιχειρηματικότητα, η οποία για να εξαπλωθεί πρέπει να προστατευθεί. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί στο μέτρο που ο διεθνής ανταγωνισμός, κατά τη γνώμη του, είναι άνισος. Άρα απαιτούνται δόσεις εμποροκρατισμού, για να αποκατασταθούν ευνοϊκές συνθήκες για τις ΗΠΑ, κυρίαρχη δύναμη στη Δύση», αναφέρει μεταξύ άλλων στο εν λόγω άρθρο ο έγκριτος δημοσιογράφος. Μάλιστα ο κ. Παπανδρόπουλος στο ίδιο άρθρο χρησιμοποιεί και την άποψη του διακεκριμένου οικονομολόγου, συγγραφέα και επισκέπτη καθηγητή στο Κέντρο Μεταπτυχιακών Σπουδών του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Μπράνκο Μιλάνοβιτς. Ο Σερβοαμερικανός καθηγητής, ο οποίος θεωρείται από τους θεωρητικούς της σοσιαλδημοκρατίας, υποστηρίζει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ από ιδεολογικής πλευράς είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση.
Αναμφίβολα αρκετοί από εσάς διαβάζοντας τις παραπάνω αράδες να σκεφτούν «καλά και άγια όσα γράφεις φίλε μας, αλλά τι μας νοιάζει εμάς για τον Τραμπ, όταν δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, ή τρελαινόμαστε πως θα βγάλουμε τον μήνα». Όμως τα όσα λέει ο Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με τους δασμούς που θα επιβάλει σε όλες τις χώρες, φαίνεται ότι επηρεάζει την καθημερινότητα μας. Τι εννοώ; Ότι η κυβέρνηση και ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ανακάλυψε μία καλή δικαιολογία για να μην δώσει «ούτε του αγγέλου του νερό» που λέει και ο λαός μας.
Με κυνικό τρόπο
Επειδή περιμένει δασμούς από τις ΗΠΑ ο κ. Χατζηδάκης με ένα κυνικό τρόπο (το γράφω με διάθεση να είμαι επιεικής) απέκλεισε το ενδεχόμενο να δοθούν τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους, διότι η οικονομία θα πέσει έξω από τους ανθρώπους που στήριξαν την ελληνική κοινωνία επί δέκα και πλέον χρόνια. Κάποιοι που θα μου πουν «μα δεν αποφασίζει μόνος του ο κ. Χατζηδάκης. Από τη στιγμή που υπάρχει Επιτελικό κράτος όλες οι αποφάσεις είναι του πρωθυπουργού, ο οποίος δίνει τις εντολές και οι υπουργοί τις ακολουθούν. Οπότε το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε την εντολή στον κ. Χατζηδάκη και ο «τσάρος της οικονομίας» ακολουθεί πιστά τις εντολές». Αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι η κυνικότητα του κ. Χατζηδάκη.
Όταν μιλάμε για ανθρώπους καλό είναι οι κυβερνώντες να κατανοούν ότι όλα δεν είναι αριθμοί. Διότι μπορούν οι αριθμοί να ευημερούν, σύμφωνα με την επικοινωνία του εν λόγω υπουργείου, αλλά η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται αυτή την ευημερία. Δεν την βλέπει στην τσέπη της, δεν της κάνει πιο εύκολη την καθημερινότητα. Τουναντίον όπου σταθείς κι όπου βρεθείς το μόνο που ακούς είναι για την ακρίβεια. Οπότε προκαλεί αλγεινή εντύπωση η κυνικότητα με την οποία παρουσιάζεται σε όλες τις συνεντεύξεις του και απορρίπτει το ενδεχόμενο να δοθούν τα αναδρομικά στους συνταξιούχους, έστω και σε δόσεις. Έστω και δόσεις αλά Κωτσόβολος, που λέει και λαός μας.
Τι έλεγαν
Κι όμως ακόμη ηχούν στα αυτιά των συνταξιούχων οι δηλώσεις των τότε υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα και του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση, όπως και πλειάδας άλλων κυβερνητικών στελεχών που έλεγαν «μην προσφύγετε στην δικαιοσύνη. Μόλις βγει η απόφαση του ΣτΕ, όλοι θα λάβουν τα αναδρομικά». Και φυσικά οι πολίτες άκουσαν τους αρμόδιους υπουργούς και δεν προσέφυγαν. Και μόλις βγήκε η απόφαση του ΣτΕ που ανέφερε ότι πρέπει να λάβουν τα αναδρομικά μόνο όσοι προσέφυγαν η κυβέρνηση άρχισαν τα… κορδελάκια. Λες και έφαγαν λωτούς και ξέχασαν τι έλεγαν.
Και φτάνουμε στην τελευταία τραγική για τους συνταξιούχους απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου. Και πλέον το μόνο που ακούσαμε από τα κυβερνητικά χείλη ήταν ότι «το κόστος είναι μεγάλο, θα διαταραχθεί η δημοσιονομική ισορροπία» και φυσικά την κυνική επαναλαμβάνω άρνηση του κ. Χατζηδάκη, ότι «αποκλείεται να δοθούν τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους. Αποκλείεται να επιστρέψει η 13η και 14η σύνταξη. Αποκλείεται να επιστρέψουν τα δώρα στον δημόσιο τομέα».
Ειλικρινά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι η άρνηση του Χατζηδάκη, διότι απλά ήμουν πεπεισμένος ότι έλεγαν ψέματα οι Πέτσας, Βρούτσης και σία όταν προέτρεπαν τους συνταξιούχους να μην προσφύγουν στην δικαιοσύνη. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα, με εξοργίζει, με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ο κυνισμός με τον οποίο αρνείται ο Χατζηδάκης ακόμη και να συζητήσει το θέμα. Να σκεφθεί εάν υπάρχουν λύσεις, να δώσει μία ελπίδα στον απλό κόσμο που με αυτά τα αναδρομικά δεν θα σωνόταν, αλλά θα έκλεινε κάποια τρύπα. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι ο κ. Χατζηδάκης δεν έχει προφανώς ανάγκη τα 800, τα 1.000 ή τα 1.500 ευρώ και αδυνατεί να καταλάβει τις ανάγκες των συνταξιούχων.
Οι αμυντικές δαπάνες
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι όπως λένε από τις Βρυξέλλες οι αμυντικές δαπάνες θα βγουν εκτός από την υποχρέωση του 3% πρωτογενούς πλεονάσματος της κάθε χώρας. Κάτι που σημαίνει ότι μόλις οριστικοποιηθεί η απόφαση από την Κομισιόν, τότε η χώρα μας θα βγάλει εκτός προϋπολογισμού περίπου 900 εκατομμύρια που είναι να πληρωθούν για την αγορά μία φρεγάτας. Άρα δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος. Αλλά προφανώς οι συνταξιούχοι είναι αναλώσιμοι κατά τον υπουργό Οικονομικών.
Κι εντάξει να πιστέψουμε (που δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο) την δικαιολογία Χατζηδάκη, ότι θα διαταραχθεί η δημοσιονομική ισορροπία, όμως υπάρχουν κι άλλα μέτρα για να ικανοποιήσουν ένα σωρό κόσμο. Όπως για παράδειγμα να ληφθεί μία απόφαση για εξαφάνιση της προσωπικής διαφοράς. Και μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης. «Μούγκα στην στρούγκα» που λένε στα καφενεία.
Οπότε οι αξιότιμοι υπουργοί να μην παραξενευτούν εάν την ερχόμενη Παρασκευή που συμπληρώνονται δύο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών ξαφνικά βρεθούν στους δρόμους και τις πλατείες τριπλάσιοι πολίτες που θα διαμαρτυρηθούν όχι μόνο επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, την οποία θεωρούν ότι την ποδηγετεί η κυβέρνηση. Θα είναι στους δρόμους επειδή δεν πάει άλλο με την ακρίβεια.
