Του Μιχάλη Κωτσάκου
Τα τελευταία τρία χρόνια σε όλες μα όλες ανακοινώσεις των συνταξιουχικών οργανώσεων επισημαίνεται με έμφαση ότι στις 15 του κάθε μήνα τελειώνουν τα χρήματα από την σύνταξη, με συνέπεια οι συνταξιούχοι να δυσκολεύονται ακόμη και να βγάλουν τον μήνα. Την συγκεκριμένη επισήμανση την αναφέρουν οι συνταξιούχοι όπου και εάν ανήκουν πολιτικά και ιδεολογικά. Διότι η τσέπη και η καθημερινή επιβίωση είναι πάνω από την ιδεολογία και τα πολιτικά πιστεύω.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες δεν είχε υπάρξει απόφαση από την κυβέρνηση να πληρωθούν οι συντάξεις, ή μέρος αυτών πριν από το Πάσχα. Και όπως διαπιστώνω δεν υπάρχει η διάθεση. Έτσι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου οι συνταξιούχοι τις ημέρες του Πάσχα θα τις περάσουν με τις οικονομίες και τον προγραμματισμό που έκαναν στα τέλη του Μαρτίου όταν και πληρώθηκαν τις συντάξεις Απριλίου.
Αναμφίβολα αυτή η εξέλιξη είναι ότι χειρότερο για τα 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους, για τους οποίους η καθημερινότητα έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη από ότι πριν από τρία χρόνια, λόγω της ακρίβειας σε όλα τα επίπεδα. Και στις αγορές στο σούπερ μάρκετ και στα φάρμακα και στην ενέργεια και φυσικά στην στέγαση. Δηλαδή παντού.
Τώρα πλέον πρέπει να βιώσουν κι ένα Πάσχα στην κυριολεξία λιτοδίαιτο. Λες και η κυβέρνηση φοβάται μην λιγδώσει το αντεράκι τους και έχουν πρόβλημα με την αύξηση της χοληστερίνης. Διότι ναι μεν το αρνάκι και το κατσικάκι είναι νοστιμότατα, αλλά επιβαρύνουν την χοληστερίνη. Βέβαια η χοληστερίνη ανεβαίνει πριν καν το γευτείς ψημένο, ή μαγειρεμένο. Μόνο που θα πας να το προμηθευτείς από τον κρεοπώλη και διαπιστώσεις ότι η τιμή του θυμίζει περισσότερο τον αστακό. Αναρωτιέσαι εάν έχεις επισκεφθείς κρεοπώλη, ή ιχθυοπώλη.
Το αρνί που πετάει
Ήδη η «60+» εδώ κι ένα μήνα έχει επισημάνει σε ρεπορτάζ της ότι η τιμή του οβελία θα είναι το λιγότερο ένα ευρώ πιο ακριβό σε σύγκριση με πέρυσι. Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι όσο πλησιάζουμε προς το Πάσχα, τόσο οι τιμές αρνιών και κατσικιών παίρνουν την ανηφόρα. Κι όπως κατανοεί και ο πλέον αδαής το σούβλισμα του οβελία εξελίσσεται σε ακριβό σπορ.
Για παράδειγμα εάν προμηθευθείς ένα αρνάκι 10 κιλών για να το σουβλίσεις χρειάζεται να πληρώσεις 160 ευρώ στον κρεοπώλη. Και ρωτάμε: Ποιος συνταξιούχος των 800-1.000 ευρώ έχει την δυνατότητα να αγοράσει ένα αρνί και να καλέσει παιδιά και εγγόνια σε ένα πασχαλινό τραπέζι. Και φυσικά εάν καλέσεις την οικογένεια σου σε ένα τραπέζι πρέπει να έχεις κάνει κουμάντο και για δώρα στα εγγόνια σου.
Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι η χαρά ενός συνταξιούχου είναι στις γιορτές να έχει δίπλα του την οικογένεια του, να μπορεί να κάνει δώρα στα εγγόνια του, να νιώθει ότι δεν επιβαρύνει τους δικούς του ανθρώπους. Κι όμως αυτές τις χαρούμενες ημέρες η αβλεψία κάποιων ιθυνόντων την καταστρέφει.
Η αβλεψία
«Η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέπεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνιση του». Αυτό είχε πει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Ταλεϋράνδος (1754-1838) και προφανώς δεν το έχουν διαβάσει οι αρμόδιοι-αναρμόδιοι του υπουργείου Εργασίας. Διότι δεν έχει καμία απολύτως λογική όχι μόνο οι δικαιολογίες τους, οι οποίες είναι αστείες, αλλά και το ότι δεν το σκέφτηκαν ότι τις ημέρες του Πάσχα οι τσέπες των συνταξιούχων θα έχουν αδειάσει. Και ένα είναι μειωμένης αντίληψης (πράγμα που δεν το πιστεύω) θα έπρεπε να το γνωρίζουν εάν διάβαζαν μόνο τις ανακοινώσεις των συνταξιουχικών οργανώσεων. Έτσι θα κατανοούσαν ότι λίγες ημέρες πληρωθούν οι συντάξεις οι συνταξιούχοι αναμένουν πως και πως την πληρωμή. Κι εντάξει τους άλλους μήνες δεν μίλαγε κανένας. Όμως τώρα πέφτει Πάσχα.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που χαρακτηρίζουν όλους τους αρμόδιους-αναρμόδιους ως αναίσθητους. Ούτε αυτό το θεωρώ αληθινό.
Το πιο ενοχλητικό είναι ότι αντί να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα και να δουν το πώς θα δοθεί μία ρεαλιστική λύση κρύβονται πίσω από δικαιολογίες που προκαλούν περισσότερο το κοινό αίσθημα. Διότι όταν ακούς τον διοικητή του ΕΦΚΑ να μιλάει ότι αδυνατεί το λογισμικό να αλλάξει την ημερομηνία πληρωμής, τότε πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι «σε τι κράτος ζω;»
Δεν μπορεί ένα κράτος να είναι όμηρος του λογισμικού. Τελεία, Παύλα. Όταν υπάρχει η βούληση όλα ξεπερνιούνται. Όπως και η δικαιολογία ότι εάν πληρωθούν νωρίτερα οι συντάξεις εν συνεχεία θα υπάρχει μεγάλο χρονικό διάστημα έως την επόμενη πληρωμή που θα είναι στο τέλος Μαΐου. Λες και δεν θα μπορούσε να πάει λίγο νωρίτερα και η καταβολή των συντάξεων του Ιουνίου, ώστε να μοιραστεί η διαφορά.
Ο πρώην γερμανός Καγκελάριο Ότο φον Μπίσμαρκ, τον οποίο συχνά επικαλείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Κάτι που σημαίνει ότι εάν υπήρχε βούληση θα είχε βρεθεί μία λύση. Δηλαδή να λάμβαναν για παράδειγμα οι συνταξιούχοι πριν από το Πάσχα ένα ποσοστό της σύνταξης (30% ή 50%) και στην προκαθορισμένη ημερομηνία να πληρώνονταν το υπόλοιπο ποσό. Μία λύση στην οποία θα συμφωνούσαν και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Και φυσικά οι συνταξιούχοι θα περνούσαν καλύτερο Πάσχα. Εξάλλου και ο εμπορικός κόσμος είχε ταχθεί υπέρ της πρόωρης καταβολής των συντάξεων, διότι οι μικρομεσαίοι γνωρίζουν πως οι συνταξιούχοι είναι οι καλύτεροι καταναλωτές πριν από τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές (Χριστούγεννα-Πάσχα), αφού δεν φείδονται και των λίγων χρημάτων που έχουν, προκειμένου να κάνουν δώρα στα εγγόνια και να βλέπουν τα αθώα παιδικά χαμόγελα, που θα λάμπουν από χαρά.
Ο Πλάτων έχει γράψει σε ένα από τα συγγράμματα του «ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι αλλά το τω αρχομένω». Που σημαίνει «ο αληθινός άρχοντας δεν πρέπει να κοιτάζει το δικό του συμφέρον αλλά των υπηκόων του».
ΥΓ.: Αυτήν την αστοχία οι κυβερνώντες να την θυμούνται. Απλά να υπενθυμίσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παραμονές των ευρωεκλογών του 2019 είχε μοιράσει από 300-400 ευρώ στους συνταξιούχους ως 13η σύνταξη, με στόχο να υποκλέψει τις ψήφους τους. Οι συνταξιούχοι πήραν τα χρήματα, αλλά στην κάλπη έδωσαν τη νίκη στη Νέα Δημοκρατία.
