Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
Δεν διαψεύστηκαν μόνον πλήρως τα Αμερικανικά και Ευρωπαϊκά ΜΜΕ, οι αναλυτές, οι αρθρογράφοι, οι ενασχολούμενοι με τα κοινά γενικώς και παγκοσμίως.
Αλλά και όλοι εμείς (σ.σ. συμπεριλαμβάνεται και ο εαυτός μου) που θεωρήσαμε πως η κα Χάρις θα κέρδιζε μάλλον εύκολα.
Οι βασικοί λόγοι της αποτυχίας των προβλέψεών μας ήταν:
• Η κακή εικόνα συμπεριφοράς και η αλαζονεία του κου Τράμπ.
• Η αδιαφορία του για τις δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις λόγω της εμμονής του στις παραδοσιακές πηγές ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας).
• Η οικονομική επιβάρυνση των χωρών της Ε.Ε, τόσο από την επιβολή δασμών, όσο και για τον περιορισμό της οικονομικής συμμετοχής στις δαπάνες του ΝΑΤΟ.
• Αρκετοί (εντονότερα συναισθηματικά ευαίσθητοι), ενοχλήθηκαν με την σκληρή στάση του στο μεταναστευτικό.
• Ακόμη η –δεδομένη – άγνοιά μας για το πώς σκέπτονται άλλοι λαοί και εν προκειμένω, οι Αμερικανοί.
• Παρασύρθηκαν και από τα διεθνή και δικά μας ΜΜΕ τα οποία από κοινού με δημοσκοπήσεις που έγιναν, έδιναν προβάδισμα στην κα Χάρις.
Η πλάνη
Τα παραπάνω –όχι ως δικαιολογία, αλλά ως γεγονότα- συνέβαλαν στην πλάνη όλων ημών που πέσαμε, πανηγυρικά, έξω.
Ας έρθουμε τώρα στα κύρια ζητήματα που προέβαλε ο κος Τράμπ, και που συνετέλεσαν στο να συγκινήσουν και να πείσουν τους εκλογείς του.
1. «Να ξανακερδίσουμε τη χώρα μας. Να κάνουμε την Αμερική μεγάλη. Ποιος άραγε πατριώτης –ανεξάρτητα ποιού λαού – δεν θα ριγούσε και δεν θα ενθουσιαζόταν από ένα τέτοια κάλεσμα, όποιος ηγέτης και αν το έλεγε;
2. «Να φύγουν οι μετανάστες». Αυτό μπορεί να ακούγεται σκληρό ως σύνθημα και πρακτική, αλλά έπιασε το σφυγμό της ιδιοτέλειας (και του βολέματος) όλων των γηγενών (σ.σ πρώην μεταναστών!….) ακόμη και των Ισπανόφωνων /Λατίνων, οι οποίοι – έχοντας οι ίδιοι και οι οικογένειές τους τακτοποιηθεί /ενσωματωθεί, δεν επιθυμούσαν την αθρόα προσέλευση νέων … ξένων στις ΗΠΑ. Προφανώς για λόγους θέσεων εργασίας, υγειονομικής κάλυψης κ.ο.κ. Η ξενοφοβία επηρέασε πολλούς.
3. Επειδή υπάρχουν και οικονομικά προβλήματα στις ΗΠΑ η πρόθεση –πρόταση για μεγάλη αύξηση δασμών στα εισαγόμενα –από την Ε.Ε και την Ασία προϊόντα – ήχησε ευχάριστα στους Αμερικανούς. (Σ.Σ Οι παρενέργειες –λόγω αντιδράσεων – από τους ανταγωνιστές – είναι υπαρκτές, αλλά πέραν των ορίων του παρόντος άρθρου). Άνεργοι πολίτες πίστεψαν πως ο περιορισμός των εισαγωγών (λόγω δασμών) θα συντελέσει αυτομάτως στην ζήτηση εγχώριων αμερικανικών προϊόντων με συνέπεια την αύξηση θέσεων εργασίας.
4. Περιορισμός δραστικός της οικονομικής συμμετοχής των ΗΠΑ στις δαπάνες που απαιτούνται για το ΝΑΤΟ. Κάτι που σημαίνει: οικονομική ανακούφιση των Αμερικανών και επιβάρυνση (απρόσμενη και δυσάρεστη) των ευρωπαϊκών συμμάχων τους.
5. Ουκρανία: Δεν πρόκειται να συνεχιστεί –εκτός απροόπτου – η πολυσχιδής βοήθεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
6. Πλήρης στήριξη του Ισραήλ στο Μεσανατολικό. Δεν στέργει να αποδεχτεί τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων Κρατών εκεί.
7. Φαίνεται πως σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εντύπωση που έδωσε ο κος Τράμπ, πως μπορεί να παίρνει γενναίες αποφάσεις (σ.σ Τώρα μάλιστα που έγινε –με Βουλή και Γερουσία δική του – απόλυτος κυρίαρχος, θα μπορεί ανεμπόδιστα να δράσει).
8. Έδωσε έμφαση στα παραδοσιακά ερείσματα (πατρίδα, οικογένεια). Φρονώ πως θα επηρεαστούν οι συσχετισμοί και συμμαχίες που ίσχυαν μέχρι εχθές. Ως προς την Ελλάδα, δεν νομίζω πως θα υπάρξουν επιπτώσεις αρνητικές (σ.σ που θα ήταν … «δικαιολογημένες» εξαιτίας του ότι κόμματα ΜΜΕ, πολίτες, έδειξαν ότι επιθυμούσαν την επάνοδο των Δημοκρατικών
στην εξουσία των ΗΠΑ. Μέχρι και περί … «Αριστερού Τραμπισμού» μίλησαν, ανεπίτρεπτα, αντιδημοκρατικά και αντιδεοντολογικά, ορισμένοι πολιτικοί μας προκειμένου να χαρακτηρίσουν ντόπιους κομματικούς τους αντιπάλους !…..)
Αντίθετα αν τοποθετηθούν σε καίριες θέσεις /αξιώματα άτομα κατάλληλα, οι δεσμοί των δύο χωρών θα ισχυροποιηθούν περαιτέρω.
9. Η Κίνα θα αντιμετωπιστεί δυναμικά, (ιδίως ως προς το οικονομικό).
10. Υποθέτω πως θα υπάρξει προσέγγιση των ΗΠΑ με την Ρωσία.
Υ.Γ. Έχω την αίσθηση ότι οι ΗΠΑ ακολουθούν τον σύγχρονο ρου των εξελίξεων που θέλει την (αυτό) περιχαράκωση – πλήρη ή σχετική αδιάφορο – των Κρατών εντός των συνόρων τους. Πολλοί – βιαστικοί, επιπόλαιοι, ή «προοδευτικοί Αριστεροί .. Δημοκράτες» ομιλούν για ακροδεξιά ή –και – φασιστική παρέκκλιση. Δεν πρόκειται περί αυτού (δυστυχώς για την προπαγάνδα τους). Η αποτυχία της αλληλεγγύης, της παγκοσμιοποίησης, των συμμαχιών, η έλλειψη εμπιστοσύνης, ακόμη και μεταξύ «φίλων και εταίρων», καθώς και η ιδιοτέλεια /αδηφαγία/ αρπακτική διάθεση των ισχυρών, οδηγούν μοιραία, σε εσωστρέφεια , αναδίπλωση αυτοάμυνα/αυτοπροστασία.
Ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος είναι Ιατρός Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Υγειονομικών