Η καταγγελία για βιασμό από τον Γεωργούλη της Ελένης Χρονοπούλου αναδεικνύει τα λάθος επιλογές των κομμάτων και το πόσο αφελείς είναι οι έλληνες ψηφοφόροι
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Το τελευταίο διάστημα στην κυριολεξία έχουμε πέσει από τα σύννεφα με την παραβατικότητα των Ελλήνων Ευρωβουλευτών. Εάν εξαιρέσουμε τον Γιάννη Λαγό που εκτίει πολυετή ποινή κάθειρξης ως εκ των εγκεφάλων της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στον Δομοκό καταδικασμένος από την ελληνική δικαιοσύνη και με τους υπόλοιπους δεν πάνε καλύτερα τα πράγματα.
Η καταγγελία για τον Αλέξη Γεωργούλη, τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι στην κυριολεξία συγκλονιστική. Ο κ. Γεωργούλης, ένας δημοφιλής στο γυναικείο φύλλο ηθοποιός και προηγουμένως μοντέλο με βάση τις καταγγελίες, πίσω από το γοητευτικό του στυλ κρύβει ένα ελεεινό και τρισάθλιο χαρακτήρα.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν θέλω να κάνω τον δικαστή. Εξάλλου αυτός δεν είναι ο ρόλος μου. Όμως η καταγγελία του θύματος είναι δεμένη από όλες τις πλευρές. Στον φάκελο του Γεωργούλη υπάρχουν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, όπως εξετάσεις από ιατροδικαστή, μάρτυρες που περισυνέλεξαν την παθούσα, κάτι που σημαίνει ότι ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει να ανέβει ένα Γολγοθά. Διότι στο Βέλγιο ο ποινικός κώδικας αναφέρει ότι οι υποθέσεις κακοποίησης και βιασμού τιμωρούνται από ένα μήνα έως 10 χρόνια, αλλά οι καταδικασθέντες εκτίουν όλη την ποινή στις φυλακές, δίχως αναγνωρίζονται μπόνους για αγροτικές φυλακές, ή καλή συμπεριφορά. Και φυσικά η ποινή- ακόμη και μικρή- δεν είναι εξαγοράσιμη.
Το θύμα, η Ελένη Χρονοπούλου, δεν είναι μία απλή υπάλληλος, μία συνεργάτης του Νίκου Ανδρουλάκη και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ανήκει στη νομική ομάδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και όπως δήλωσε και ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος «περνάει ο λόγος της στην Κομισιόν και θεωρείται ένα ισχυρό πρόσωπο». Και όταν, λοιπόν, ένα ισχυρό πρόσωπο αποφασίζει να μιλήσει- αδιαφορώντας για το τι θα συμβεί- μπορεί να απελευθερώσει και τα στόματα κι άλλων, διότι στις Βρυξέλλες βοούν οι φήμες ότι ο Έλληνας εραστής ευρωβουλευτής κόρταρε ακόμη και τις θηλυκές γάτες στο ευρωκοινοβούλιο. Είτε στην Βελγική πρωτεύουσα, είτε στο Στρασβούργο.
Έχουν στεγανά
Το πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση είναι θέμα των Βελγικών αρχών, οι οποίες αν μη τι άλλο με βάση και τα όσα έγιναν και στην υπόθεση του Qatar gate δείχνουν ότι έχουν και τον τρόπο να εξιχνιάσουν ένα ζήτημα, αλλά και τα στεγανά. Όμως και με αφορμή και την περίπτωση Γεωργούλη και την κατηγορία για χρηματισμό της Καϊλη, αλλά και το ότι η Μαρία Σπυράκη εισέπραττε χρήματα από το ευρωκοινοβούλιο και πλήρωνε συνεργάτη της που δεν πάταγε καν στις Βρυξέλλες αναδεικνύει την ανάγκη τα κόμματα να ξανασκεφτούν το ποιους επιλέγουν για να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο ευρωκοινοβούλιο.
Αυτά παθαίνεις όταν συμπεριλαμβάνεις στο ψηφοδέλτιο για τις ευρωπαϊκές εκλογές διάσημα πρόσωπα. Διότι και η κ. Καϊλή και η κ. Σπυράκη ήταν επί πολλά χρόνια στην πρώτη γραμμή της προβολής μέσω τηλεόρασης, ενώ ο κ. Γεωργούλης συμμετείχε σε πολλά σίριαλ, ενώ ας μην λησμονούμε ότι είχε πρωταγωνιστήσει και στο «εραστής δυτικών προαστίων», όπου έκανε θραύση στον γυναικείο φύλλο. Μιλάμε, λοιπόν, για τρία πρόσωπα που ψηφίστηκαν όχι για τις γνώσεις τους, αλλά επειδή ήταν celebrities. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τον Θοδωρή Ζαγοράκη έδεσε το γλυκό.
Τα κόμματα επιτέλους πρέπει να σταματήσουν να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους. Ναι μεν οι celebrities φέρνουν ψηφαλάκια, αλλά η εκπροσώπηση που πρέπει να έχει η Ελλάδα είναι μία αστειότητα.
Διότι μην μου πείτε ότι οι συγκεκριμένοι και πολλοί άλλοι στο παρελθόν που ήταν στις Βρυξέλλες, γνώριζαν τα ευρωπαϊκά θέματα, αλλά και το ποιες ήταν οι λεγόμενες ευκαιρίες από την Κομισιόν για προγράμματα υπέρ των πολιτών. Αυτή την εποχή αρκετοί δήμοι της χώρας μετέχουν σε διάφορα πιλοτικά προγράμματα, λαμβάνοντας σημαντικούς πόρους. Αναμφίβολα πολύ σημαντική πρωτοβουλία για τους δημάρχους. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Έλληνες ευρωβουλευτές διακρίνονται για την απουσία τους. Οι δε δήμαρχοι που υποβάλλουν υποψηφιότητα για τους δήμους τους αποφεύγουν να τους ενημερώσουν για να μην τους κάνουν χαλάστρα.
Δεν γνωρίζουν
Φανταστείτε σε τι υπόληψη τους έχουν. Και δεν μιλάμε μόνο για τους διάσημους, αλλά και για τους υπόλοιπους, που υποτίθενται είναι και πολιτικά όντα κι έχουν χρόνια ενασχόληση με τα κοινά. Άραγε ο κ. Παπαδημούλης που είναι ο αρχαιότερος Έλληνας ευρωβουλευτής έκανε ίσως μία πρόταση προς τον δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού που είναι δημότης για κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ή επειδή ήταν δεξιοί δήμαρχοι ποιούσε τη νήσσα;
Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάσταση σε αυτό που λέμε ελληνική αντιπροσώπευση στην Ευρώπη. Οπότε τα κόμματα ίσως θα πρέπει να αντιληφθούν πως θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος επιλογής των προσώπων για το ευρωψηφοδέλτιο. Τέλος ο κάθε ανεγκέφαλος διάσημος που αντιλαμβάνεται το ευρωκοινοβούλιο ως πέντε χρόνια πλουσιοπάροχων διακοπών σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο. Θα πρέπει να επανέλθει η λίστα και στο ψηφοδέλτιο να συμπεριλαμβάνονται πρόσωπα, που είναι πραγματικά γνώστες του ευρωπαϊκού γίγνεσθε, ή επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας, όπως ήταν την πενταετία 2014-2019 ο αστροφυσικός Γιώργος Γραμματικάκης που είχε εκλεγεί με το Ποτάμι.
Και τέλος δεν είναι δυνατόν εμείς ο κυρίαρχος λαός να επιλέγουμε την Καϊλή αντί του Γιώργου Καμίνη, που ως δήμαρχος Αθηναίων για δύο θητείες γνώριζε τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης των δήμων. Ή στη Νέα Δημοκρατία να εκλέγονται η Σπυράκη και ο Ζαγοράκης και όχι άνθρωποι με πείρα στην Ευρώπη και την διεθνή πολιτική σκακιέρα, όπως ο πρέσβης Αλέξανδρος Μάλλιας. Τα ίδια ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για όλα τα κόμματα.
Ναι μεν ευθύνονται τα κόμματα, αλλά από την άλλη κι εμείς πάμε σαν πρόβατα και ψηφίζουμε «ότι φανεί του Λωλοστεφανή». Και μετά πέφτουμε από τα σύννεφα με τα κόλπα της Σπυράκη, με το ξέπλυμα της Καϊλή στα εγκλήματα του Κατάρ κατά των ανθρωπίνων και εργατικών δικαιωμάτων και με τον εραστή Αλέξανδρο Γεωργούλη να διακρίνεται όχι μόνο στο greek καμάκι, αλλά και σε κακοποιήσεις γυναικών.
