• Η Άννα Βαγενά μιλάει για «Το Βεραμάν Φόρεμα», που είναι η πρώτη και άκρως επιτυχημένη συγγραφική της προσπάθεια
Το πρώτο διήγημα της Άννας Βαγενά, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΤΑΝ, «Το Βεραμάν Φόρεμα», αγαπήθηκε όχι μόνο από τους αναγνώστες αλλά και από τους θεατές. Μια τρυφερή ερωτική ιστορία, με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, για έναν έρωτα που ήρθε αργά, η οποία παρουσιάζεται ήδη σε μορφή μονολόγου από την ίδια. Στο Θέατρο Μεταξουργείο, έως τις 28 Απριλίου.
Εμείς είχαμε την χαρά και την τιμή να συνομιλήσουμε με την καλλιτέχνιδα και να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις και τα αισθήματά της για το έργο της.
-Ποια ήταν η έμπνευση για να γράψετε «Το Βεραμάν Φόρεμα»; Η ιστορία σας εκτυλίσσεται μέσα στον Κορωνοϊό. Πόσο σας επηρέασε αυτή η συνθήκη σαν άνθρωπο αλλά και ως καλλιτέχνη;
«Το βεραμάν φόρεμα το έγραψα στην περίοδο της πρώτης καραντίνας του κορωνοϊου. Έμπνευσή μου ήταν οι ειδήσεις που διάβαζα για τους πάρα πολλούς θανάτους των ηλικιωμένων ανθρώπων στους Οίκους Ευγηρίας. Αισθάνθηκα ότι οι συνθήκες του εγκλεισμού που βιώναμε όλοι τότε επώδυνα για αυτούς του ανθρώπους ήταν ακόμη πιο οδυνηρές. Θέλησα να μιλήσω λοιπόν, για τη μοναξιά τους, τη μοναξιά των γηρατειών, αλλά και για την ελπίδα ενός καινούριου έρωτα, που μπορεί να ανθίσει σε κάθε ηλικία και συνθήκη».
-Πρωταγωνιστές, η Ειρήνη και ο Φώτης που μένουν σ’ έναν Οίκο Ευγηρίας. Τι φέρνει αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά;
«Αυτούς του δύο ανθρώπους τους φέρνει κοντά το αίσθημα της μοναξιάς αλλά και ένα κοινό παρελθόν, των νεανικών τους χρόνων. Αυτό ήταν η αφορμή να βρεθούν κοντά και να αισθανθούν συντροφικά».
-Πώς αντιμετωπίζει η ηρωίδα σας την απόφαση των παιδιών της να την βάλουν σε Οίκο Ευγηρίας;
«Όσο κι αν φανεί παράξενο την αντιμετωπίζει μάλλον με ανακούφιση, γιατί όπως λέει και η ίδια στο έργο «είχε βαρεθεί να αισθάνεται ότι τους είναι βάρος και να τους ενοχλεί όσο ζούσε κοντά τους».
-Η μοναξιά είναι μια από τις μεγαλύτερες ασθένειες του δυτικού κόσμου. Γιατί, θεωρείτε, πως συμβαίνει αυτό;
«Γιατί στις μέρες μας έχει αλλάξει άρδην η δομή της οικογένειας. Δεν υπάρχουν πια οι πολυμελείς οικογένειες, που αποτελούνταν από παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, παιδιά και εγγόνια, που κατοικούσαν όλοι μαζί σε ένα σπίτι. Αυτό σήμαινε ότι οι ηλικιωμένοι όχι μόνον δεν αισθάνονταν απομονωμένοι και άχρηστοι, αλλά προσέφεραν πολλά στις ανάγκες της οικογένειας. Στις παλιότερες γενιές, όπως η δικιά μου, είναι πολύ συνηθισμένη η φράση «εμένα με μεγάλωσε η γιαγιά μου».
-Εσείς, φοβάστε τη μοναξιά;
«Τη μοναξιά τη φοβάμαι από μικρό παιδί. Ίσως επειδή έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν εννιά χρονών και έτσι μου δημιουργήθηκε από τότε ένα αίσθημα ανασφάλειας και μοναξιάς. Αυτό το αίσθημα το έχω παλέψει και το έχω αντιμετωπίσει με την οικογένειά μου, την κοινωνική μου δραστηριότητα και με την μοναδική σχέση επαφής που έχω δημιουργήσει τόσα χρόνια με το κοινό μου».
-Υπάρχει σωστή και λάθος στιγμή για έναν έρωτα;
«Φυσικά και δεν υπάρχει, γιατί ο έρωτας είναι μια ευλογία. Ακόμα και όταν έρθει σε λάθος στιγμή, λόγω κοινωνικών ή ηλικιακών συνθηκών».
-Έχετε ερμηνεύσει πολλούς μονολόγους στη διάρκεια της καριέρας σας. Και σ’ αυτή την παράσταση στέκεστε επίσης μόνη μπροστά από το κοινό. Τι σας γοητεύει περισσότερο στο συγκεκριμένο είδος;
«Σίγουρα ο μονόλογος είναι ένα δύσκολο θεατρικό είδος. Απαιτεί από τον ηθοποιό ετοιμότητα των εκφραστικών του μέσων, στοχευμένο και αποτελεσματικό παίξιμο και ικανότητα επικοινωνίας με το κοινό. Αυτό το τελευταίο είναι που με συναρπάζει».
Το βιβλίο και η παράσταση είναι αφιερωμένα στη δημοσιογράφο και συγγραφέα Σοφία Αδαμίδου και σε όλους όσους έφυγαν μόνοι στον κορωνοϊο.
Λίγα λόγια για την ιστορία
Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους, σ’ έναν Οίκο Ευγηρίας, την Ειρήνη που αν και έχει παιδιά η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο και τον κύριο Φώτη, έναν εκ πεποιθήσεως εργένη.
Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή μιας μάνας όταν τα παιδιά της τη βάζουν σε Οίκο Ευγηρίας;
Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή των παιδιών, όταν καταφεύγουν σε μια τέτοια λύση;
Και ακόμα, πώς είναι ο έρωτας όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της;
Για όλα αυτά, μιλάει το «Βεραμάν Φόρεμα», με φόντο την εποχή του Κορωνοϊού.
Συντελεστές: Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Άννα Βαγενά
Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30 έως και 28 Απριλίου
Εισιτήρια: 15 € (γενική είσοδος), 12 € (φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι άνω των 65 ετών, πολύτεκνοι).
Ειδική τιμή για Λέσχες Φιλίας, ΚΑΠΗ και Συλλόγους.
Προπώληση: https://t.ly/TyH0J
Διάρκεια: 60’ (χωρίς διάλειμμα)
