Όσο τα κόμματα θέτουν… τρελές προϋποθέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης, τόσο οι πολίτες θα περιμένουν στις 2 Ιουλίου
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Απομένουν 40 ημέρες για την Κυριακή 21 Μαΐου, όπου θα κληθούμε να επιλέξουμε τους εκπροσώπους μας στην Βουλή και την κυβέρνηση για την επόμενη τετραετία. Όπως είναι γνωστό οι εκλογές της 21η Μαΐου θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, οπότε οι συζητήσεις περί αυτοδυναμιών είναι απλά αυτό που λέει ο λαός μας «να ‘χαμε να λέγαμε».
Ουκ ολίγες φορές έχουμε ως πολίτες ακούσει ότι το σύστημα της απλής αναλογικής επιβάλλει συνεργασίες και συνεννοήσεις. Πρέπει να βάλεις νερό στο κρασί σου, να κάνεις ένα βήμα πίσω για να βρεθεί λύση. Κι ενώ ακούς αυτά τα πράγματα από την άλλη τα κόμματα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να απαξιώσουν την εκλογική διαδικασία.
Λένε, λοιπόν, ότι η εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου είναι κρίσιμη, αλλά από την άλλη τονίζουν με έμφαση πως τα πάντα θα ξεκαθαρίσουν στην επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση στις 2 Ιουλίου. Πολύ λογικά υποθέτουν από αυτά τα λεγόμενα οι πολίτες πως «δεν βαριέσαι δεν πάω να ψηφίσω στις 21 Μαΐου. Θα πάω μία και καλή τον Ιούλιο». Και μπορεί να ακούγεται παράξενα, αλλά αυτό τείνει να γίνει καθεστώς στις περισσότερες συζητήσεις που κάνω με τον απλό κόσμο.
Οι γονείς που τα παιδιά τους δίνουν πανελλαδικές έχουν στο κεφάλι τους πολλές έννοιες. Πρώτον πως θα τα πάνε τα παιδιά τους στις εξετάσεις. Θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το άγχος των εξετάσεων; Θα καταφέρουν να περάσουν σε κάποιο ανώτερο ή ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα; Κι εάν τα καταφέρουν θα έχουν πετύχει αυτή η σχολή να είναι κοντά στο πατρικό σπίτι; Και εάν όχι πόσα χρήματα θα χρειαστούν για ενοικίαση σπιτιού και έξοδα διαβίωσης; Κι όταν έχεις στο μυαλό σου όλα αυτά και ταυτόχρονα ακούς τους πολιτικούς να σου λένε πως στις δεύτερες εκλογές θα κριθεί η κυβέρνηση, γράφεις στα παλαιότερα υποδήματα σου την διαδικασία, έχοντας ως προτεραιότητα-απόλυτα λογικό- το παιδία σου που σε λίγες ημέρες θα δώσει εξετάσεις. Ούτε που σε νοιάζουν ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης και οι λοιποί πολιτικοί.
Κάποιοι θα πουν, «σωστά τα λες αλλά δεν έχουν όλοι παιδιά που δίνουν εξετάσεις». Βεβαίως έτσι είναι. Όμως όταν μία σημαντική ομάδα ανθρώπων δεν έχει ως προτεραιότητα την υπέρτατη στιγμή της δημοκρατίας για τον λεγόμενο κυρίαρχο λαό, δηλαδή τις εκλογές, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και βέβαια γι’ αυτή την απαξίωση έχουν ευθύνες οι ηγέτες μας.
Όλοι υπεύθυνοι
Όλοι, μα όλοι, κι εννοώ αυτούς που τα κόμματα τους έχουν κυβερνήσει έχουν κάνει την πατατιά τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει λόγο ότι εάν συμφωνήσουν τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης από όμορους πολιτικούς χώρους (κέντρο- κεντροαριστερά- αριστερά) τότε θα είναι κυβέρνηση τερατογέννεση. Όταν την ίδια ώρα σε πολλές χώρες υπάρχουν τέτοιες κυβερνήσεις. Ακόμη και στην πατρίδα μας το 2012 συνεργάστηκαν Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. κι υπήρξε τρικομματική κυβέρνηση. Και εάν δεν είχαν εμμονή με την ΕΡΤ κάποιοι σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά που τον επηρέασαν και της έβαλαν λουκέτο είναι πολύ πιθανό το 2015 η τρικομματική κυβέρνηση να εξέλεγε Πρόεδρο Δημοκρατίας και να μην είχε ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε η λέξη τερατογέννεση, λόγω απλής αναλογικής είναι κάτι που αποτρέπει τους πολίτες για να πάνε μία κι έξω να ψηφίσουν τον Ιούλιο.
Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας, παρά το γεγονός ότι ψήφισε την απλή αναλογική, αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία εάν το κόμμα του βγει και δεύτερο. Διότι όπως έχει πει από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (τον περασμένο Σεπτέμβριο) δεν επιθυμεί να ηγηθεί κυβέρνησης χαμένων. Κι όμως στην Πορτογαλία εξακολουθεί να κυβερνά μία κυβέρνηση των υποτιθέμενων χαμένων. Εξάλλου το αφήγημα Τσίπρα το γκρέμισε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Σωτηρέλης, πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν δήλωσε ότι «στις εκλογές με απλή αναλογική δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι, αλλά κατανομή κομμάτων με βάση τα ποσοστά τους».
Στρίβουν δια του αρραβώνα
Ο ένας (Μητσοτάκης) σου λέει δεν πιστεύω την απλή αναλογική, ο άλλος (Τσίπρας) δεν θέλει εάν είναι δεύτερος. Έρχεται και ο τρίτος (Ανδρουλάκης) με την απαίτηση για άλλο πρωθυπουργό και στην κυριολεξία δένει το γλυκό. Επί της ουσίας η λεγόμενη συναίνεση για το πολιτικό προσωπικό της χώρας θυμίζει περισσότερο την ατάκα από μία παλιά ελληνική ταινία το «στρίβειν δια του αρραβώνος»
Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η πιθανότητα σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Μαΐου μοιάζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στις 9 Απριλίου, ως όνειρο θερινής νυκτός. Και επειδή οι «πρωταγωνιστές» δείχνουν αρνητικοί, αλλά και διότι τα κουκιά δεν βγαίνουν με βάση τις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις. Οπότε ακόμη κι αυτή η βεβαιότητα για τον μη σχηματισμό κυβέρνησης αποτρέπει τους πολίτες από το να συμμετάσχουν στις πρώτες κάλπες, περιμένοντας μία και καλή τις δεύτερες του Ιουλίου.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι οι πολιτικοί αρχηγοί λένε πως μην συμμετάσχετε στις κάλπες. Τουναντίον κάνουν λόγο για κρισιμότητα. Όμως την ίδια ώρα απαξιώνουν τα ίδια τους τα λόγια, όταν βρίσκουν χίλιες δύο δικαιολογίες για να ισχυριστούν πως δεν μπορεί να επιτευχθεί συνεργασία.
Οπότε δεν πρέπει να πέσουν από τα σύννεφα εάν στις 21 Μαΐου διαπιστώσουν ότι η αποχή ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Διότι ναι μεν θα μου πείτε ότι παγκοσμίως είναι μόδα η μεγάλη αποχή από τις εκλογές, όμως στην Ελλάδα το φαινόμενο ακόμη δεν το έχουμε ζήσει. Κι ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να το αποφύγουμε. Διότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία είναι νίκη της Δημοκρατίας. Τελεία και παύλα.
