Γράφει η Ρομυ Βασιλειάδη
Τα τελευταία χρόνια πολλοί κάτοικοι του Παλαιού Φαλήρου εκφράζουν δυσαρέσκεια για την πορεία του δήμου και τις επιλογές της δημοτικής αρχής. Η καθημερινότητα έχει επιβαρυνθεί: δρόμοι και πεζοδρόμια σε κακή κατάσταση, ανεπαρκής καθαριότητα και ένα κυκλοφοριακό πρόβλημα που συνεχώς χειροτερεύει, χωρίς ολοκληρωμένη λύση.
Η δημοτική διοίκηση φαίνεται να δίνει προτεραιότητα σε έργα βιτρίνας, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα βασικές υποδομές και ουσιαστικές ανάγκες των κατοίκων. Παράλληλα, ο διάλογος με τη τοπική κοινωνία είναι περιορισμένος, δημιουργώντας την αίσθηση ότι η πόλη κινείται χωρίς ξεκάθαρο όραμα.
Το Παλαιό Φάληρο έχει μεγάλες δυνατότητες — αλλά χρειάζεται μια δημοτική ηγεσία πιο αποτελεσματική, πιο κοντά στον πολίτη και με πραγματικό σχέδιο για το μέλλον.Τα τελευταία χρόνια πολλοί κάτοικοι του Παλαιού Φαλήρου εκφράζουν δυσαρέσκεια για την πορεία του δήμου και τις επιλογές της δημοτικής αρχής. Η καθημερινότητα έχει επιβαρυνθεί: δρόμοι και πεζοδρόμια σε κακή κατάσταση, ανεπαρκής καθαριότητα και ένα κυκλοφοριακό πρόβλημα που συνεχώς χειροτερεύει, χωρίς ολοκληρωμένη λύση.
Η δημοτική διοίκηση φαίνεται να δίνει προτεραιότητα σε έργα βιτρίνας, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα βασικές υποδομές και ουσιαστικές ανάγκες των κατοίκων. Παράλληλα, ο διάλογος με τη τοπική κοινωνία είναι περιορισμένος, δημιουργώντας την αίσθηση ότι η πόλη κινείται χωρίς ξεκάθαρο όραμα.
Το Παλαιό Φάληρο έχει μεγάλες δυνατότητες — αλλά χρειάζεται μια δημοτική ηγεσία πιο αποτελεσματική, πιο κοντά στον πολίτη και με πραγματικό σχέδιο για το μέλλον.
Το Φάληρο θα μπορούσε να είναι πρότυπο. Προς το παρόν, όμως, παραμένει μια χαμένη ευκαιρία που απλώς κοιτάζει τη θάλασσα χωρίς να προχωρά μπροστά.
ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ: Η ΠΟΛΗ–ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ
Το Παλαιό Φάληρο κάποτε φιλοδοξούσε να γίνει “πρότυπο παραλιακό προάστιο”. Σήμερα, μοιάζει περισσότερο με μουσειακό έκθεμα εγκατάλειψης. Μια περιοχή που έχει παραδοθεί στη μοίρα της, λες και κάποιο αόρατο χέρι αποφάσισε ότι «εδώ δεν θα γίνει τίποτα πια» — και κανείς δεν αντέδρασε.
Δρόμοι – Ημερολόγιο ενός Επιζώντα
Η κυκλοφορία στο Φάληρο δεν είναι απλώς πρόβλημα· είναι καθημερινή δοκιμασία αντοχής, ένας λαβύρινθος που θυμίζει αστικό reality επιβίωσης. Λακκούβες, μισές ασφαλτοστρώσεις, έργα που ξεκινούν, σταματούν και εξαφανίζονται σαν να τα κατάπιε η γη.
Και όσο αυτά συμβαίνουν;
Σιωπή.
Ούτε ένα σχέδιο, ούτε μια λύση, ούτε ένα σημάδι ότι κάποιος, κάπου, έχει συνειδητοποιήσει ότι ζουν άνθρωποι εκεί.
Πεζοδρόμια – Τοπία από παρατημένη Πόλη
Τα πεζοδρόμια του Φαλήρου δεν είναι για περπάτημα. Είναι για ρεπορτάζ. Σπασμένες πλάκες, δέντρα που έχουν φυτρώσει στη μέση της διαδρομής, ράμπες που υπάρχουν μόνο στη θεωρία και εμπόδια που εμφανίζονται τυχαία σαν να συμμετέχουν σε κοινωνικό πείραμα:
“Πόσο μπορεί να αντέξει ένας πεζός πριν τα παρατήσει;”
Παραλία – Το Διαμάντι που το ‘φαγε η μιζέρια και τα λαδωμένα στραβά μάτια…που ξέρουν να γράφουν τα τραπεζάκια που εξέχουν στα πεζοδρόμια…ας πέσουν στις λακούβες που σκάβουν να δούμε μια άσπρη μερα
Μπροστά απλώνεται μια από τις πιο όμορφες παραλιακές ζώνες της Αττικής. Και όμως, το Φάληρο κατάφερε το ακατόρθωτο:
να έχει προνομιακή ακτογραμμή και να την κάνει να μοιάζει με ξεχασμένη υπόσχεση.
Προβλήματα καθαριότητας, κακή συντήρηση, αισθητική παρακμή, όλα σε έναν υπέροχο συνδυασμό αδιαφορίας. Η θάλασσα δίπλα — αλλά το συναίσθημα είναι σα να είσαι τετράγωνα μακριά από οτιδήποτε ζωντανό.
Κοινή Γνώμη – Ομαδική Παραίτηση
Το χειρότερο δεν είναι οι κακοτεχνίες ή η εγκατάλειψη.
Το χειρότερο είναι η νοοτροπία:
«Έλα μωρέ, έτσι είναι το Φάληρο. Τι να κάνουμε;»
Αυτό ακριβώς θέλουν όσοι δεν κάνουν τίποτα:
να συνηθίσουμε.
Να αποδεχτούμε.
Να πάψουμε να διεκδικούμε.
Και κάπως έτσι, μια περιοχή με τεράστιες δυνατότητες έχει βουλιάξει σε μια σχεδόν επαγγελματική αδιαφορία, λες και κάποιος μοίρασε υπνωτικά σε όλο τον πληθυσμό.
Συμπέρασμα – Κάποιος πρέπει να ξυπνήσει
Το Παλαιό Φάληρο δεν είναι “χάλια” από μόνο του.
Το κάναμε έτσι. Το αφήσαμε έτσι.
Και όσο κανείς δεν ενδιαφέρεται, δεν έχει φτάσει ακόμα στον πάτο — γιατί τον σκάβει.
Τα έργα το κατάντησαν ένα λασποχωρι…και μην ξεχάσω να αναφερθώ στην φωταγώγηση…Στην ανύπαρκτη φωταγώγηση.Λες και πρωταγωνιστείς σε ταινία θρίλερ στα στενά του Παλαιόυ Φαλήρου.Εκει στην Πλούτωνος που μάλλον θέλει ο δήμαρχος να την παρομοιάσει με τον Πλούτωνα του κάτω κόσμου. Συγχαρητήρια μόλις αποτύχαμε!
