Του Κώστα Ζωντανού
Αγαπητοί φίλοι και φίλες συνταξιούχοι,
Σε μια κοινωνία που μας θέλει αόρατους, εμείς στεκόμαστε όρθιοι.
Σε μια πολιτεία που μας βλέπει μόνο ως αριθμούς, δηλώνουμε παρόντες ως πρόσωπα.
Γιατί εμείς οι άνω των 60 δεν είμαστε απλώς ένα δημογραφικό μέγεθος.
Είμαστε η ζωντανή μνήμη αυτού του τόπου.
Είμαστε οι άνθρωποι που δούλεψαν, που πλήρωσαν, που στήριξαν οικογένειες και κοινωνίες.
Και συνεχίζουμε!
Σήμερα, ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει, ενώ η φτώχεια αγγίζει ακόμη και τα παιδιά μας, εμείς – οι συνταξιούχοι – δεν ζητάμε ψίχουλα. Ζητάμε δικαιοσύνη. Ζητάμε αυτά που μας ανήκουν, όχι χάρη. Ζητάμε δίκαιες συντάξεις, όχι φιλοδωρήματα.
Ζητάμε ιατροφαρμακευτική φροντίδα χωρίς εμπόδια, όχι ουρές και αναμονές. Ζητάμε σεβασμό στην τρίτη ηλικία, όχι εξαφάνιση από το δημόσιο λόγο. Ζητάμε να συμμετέχουμε, να μην μας πετούν στην άκρη.
Υποχρέωση
Και να πούμε και κάτι ακόμα:
Η αλληλεγγύη των γενεών δεν είναι σύνθημα. Είναι υποχρέωση.
Γιατί ο κόσμος που ζουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας
είναι ο κόσμος που εμείς χτίσαμε με τον ιδρώτα μας.
Και το μέλλον τους δεν μπορούμε να το βλέπουμε από τον καναπέ.
Πρέπει να το υπερασπιστούμε μαζί τους!
Όποιος νομίζει ότι ο συνταξιούχος είναι ακίνδυνος, είναι βαθιά γελασμένος.
Έχουμε πείρα.
Έχουμε φωνή.
Έχουμε λόγο.
Και πάνω απ’ όλα, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα πια.
Ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Ξέρουμε τι περάσαμε.
Ξέρουμε τι αξίζουμε.
Η ζωή μετά τα εξήντα δεν είναι δύση. Είναι νέα ανατολή.
Δεν είναι υποχώρηση. Είναι δεύτερη μάχη.
Και αυτή τη φορά, έχουμε στο πλευρό μας κάτι πολύ δυνατό: την αλήθεια της ζωής μας.
Δεν θα μας κάνουν να σωπάσουμε.
Δεν θα μας αποκλείσουν από τις αποφάσεις.
Δεν θα μας κλείσουν σε σπίτια και ιδρύματα, για να “μην ενοχλούμε”.
Γιατί η δημοκρατία δεν έχει ηλικία.
Γιατί η κοινωνική συνοχή δεν χτίζεται χωρίς τους ηλικιωμένους.
Γιατί η αξιοπρέπεια δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Κρατήστε ψηλά το κεφάλι, χαμηλά τη φωνή σας μόνο όταν είναι να ακούσετε, και πάντα να θυμάστε: Τα καλύτερα χρόνια είναι αυτά που έχουν αγώνα, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Και τέτοια χρόνια δεν τα μετρά το ημερολόγιο. Τα μετρά η καρδιά και η συνείδηση.
