Του Ιωάννη Κρασσά
Το άρθρο είναι επηρεασμένο από τη πασχαλινή περιρρέουσα ατμόσφαιρα και αναφέρεται στην μονομαχία του Δαυίδ (1040-970 π.Χ.) εναντίον του Γολιάθ. Η συγκεκριμένη περικοπή από την Παλαιά Διαθήκη είναι άκρως ενδιαφέρουσα και διδακτική. Περί το 1000 π.Χ., 30 χιλιόμετρα δυτικά της Ιερουσαλήμ, οι Ιουδαίοι υπό τον Βασιλέα Σαούλ (1070-1010 π.Χ.) πολεμούσαν εναντίον των Φιλισταίων. Οι δυο στρατοί είχαν στρατοπεδεύσει στις πλαγιές δύο αντικρινών βουνών για την εξασφάλιση των νώτων τους, το οποίο από τακτικής απόψεως ήταν απολύτως ορθό.
Κάθε πρωί επί 40 ημέρες, ο γιγαντόσωμος και σιδερόφρακτος Φιλισταίος Γολιάθ (ύψους 2,38 μέτρων) προκαλούσε τους Εβραίους να μονομαχήσει κάποιος μαζί του. Η φυλή του ηττημένου θα υποτάσσονταν στη φυλή του νικητού. Ο ποιμένας Δαυίδ δεν συμμετείχε στην εκστρατεία καθόσον ήταν ο νεότερος από τα 8 αδέλφια του, τρεις όμως από τους αδελφούς του είχαν καταταγεί στο στρατό του Ισραήλ. Ο Δαυίδ, μετά από εντολή του πατέρα του Ιεσσαί, μετέφερε 10 άρτους στα αδέλφια του και 10 κεφάλια τυρί στο Χιλίαρχο. Η ενέργεια επιβεβαιώνει το γεγονός ότι οι στρατιώτες διαχρονικά δεν χορταίνουν από το συσσίτιο και συνηθίζονταν ανέκαθεν τα δώρα προς τους διοικητάς. Ο Δαυίδ με το που έφτασε στο στρατόπεδο έμαθε για τη πρόκληση του Γολιάθ προς τους συμπατριώτες του. Πληροφορήθηκε επίσης ότι ο Βασιλεύς είχε υποσχεθεί, ότι όποιος τον νικούσε θα νυμφεύονταν τη θυγατέρα του και θα απαλλάσσονταν αυτός και η οικογένεια του από τη καταβολή φόρων (λογικό γιατί τα φορολογικά έσοδα επέστρεφαν στα βασιλικά ταμεία). Ο Δαυίδ προτού κάνει οτιδήποτε ρώτησε και άλλους σχετικά με το βασιλικό έπαθλο, ασπαζόμενος την αρχή της διασταυρώσεως των πληροφοριών.
Ο θεμελιώδης αυτός κανόνας προφυλάσσει από τις εκπλήξεις και στις ημέρες μας επιβεβαιώνεται με τη διερεύνηση των αιτιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών. Ο Σαούλ κάλεσε το Δαυίδ και μάλλον προβληματίσθηκε για τις ικανότητές του, λόγω της σωματικής του διαπλάσεως. Ο υποψήφιος μονομάχος όμως ήταν έξυπνος το έλεγε η καρδιά του και είχε σκληραγωγηθεί υπερασπιζόμενος το ποίμνιό του από τα άγρια θηρία. Ο Σαούλ έχοντας εξαντλήσει τις επιλογές του, αποδέχθηκε τη προσφορά του και του έδωσε μάλιστα τη πανοπλία του. Όταν ο Δαυίδ τη φόρεσε διαπίστωσε ότι ήταν βαριά και περιόριζε την ευκινησία του. Σοφά πράττων επέλεξε να μη στερηθεί των προσόντων του και να πολεμήσει χωρίς αυτήν. Είναι ευφυές να επιλέγεις τα μέσα που σου ταιριάζουν, τα οποία θα πρέπει να επαυξάνουν και να μην μειώνουν τις δεξιότητές σου. Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι το ακριβότερο δεν είναι και το καταλληλότερο.
Ο Δαυίδ στη συνέχεια διάλεξε πέντε ολοστρόγγυλες ποταμίσιες πέτρες, ώστε να εξασφαλίσει τις πλέον επιτυχείς βολές. Όταν οι δύο μονομάχοι έλαβαν θέση μάχης ο Δαυίδ κινήθηκε πρώτος και έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα. Η πρώτη βολή πέτυχε το Γολιάθ στο «δόξα πατρί (κούτελο)» με αποτέλεσμα να πέσει αναίσθητος. Ο Δαυίδ αποκεφάλισε το Γολιάθ και πήρε τη κεφαλή του, προκειμένου να μην καρπωθεί κάποιος άλλος τη νίκη, γεγονός συχνά επαναλαμβανόμενο από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι Φιλισταίοι ετράπησαν σε φυγή και η νίκη έστεψε τα όπλα των Ιουδαίων. Μετά από αυτό ο Δαυίδ έμεινε στην ιστορία ως ένας εκ των σπουδαιότερων βασιλέων του Ισραήλ.
Αποθανάτισε
Ο Ιταλός γλύπτης και ζωγράφος Μιχαήλ Άγγελος (1475-1564) τον αποθανάτισε σ’ ένα από τα διασημότερα γλυπτά του, ενώ ο Ισραηλινός στρατός ονόμασε «Σφενδόνη του Δαυίδ (David Sling)» ένα από τα πλέον αποτελεσματικά συστήματα αντιπυραυλικής αμύνης που κατασκευάζει. Οι αρχές που ακολούθησε ο Δαυίδ για να νικήσει τον αντίπαλο του εξακολουθούν να ισχύουν: Ο αιφνιδιασμός του αντιπάλου, η προσαρμογή των μέσων, η εκμετάλλευση των φυσικών δεξιοτήτων, η επιλογή των κατάλληλων πυρομαχικών και η εξαντλητική εκπαίδευση. Το έπαθλο που υποσχέθηκε ο Σαούλ ήταν ανάλογο του μεγέθους της απειλής και επιβεβαίωσε το κανόνα ότι οι υλικές αμοιβές κινητοποιούν τους ανθρώπους.
Το παράδειγμα του Δαυίδ
Η νίκη του Δαυίδ επί του Γολιάθ έχει καταστεί διαχρονικό σύμβολο της νίκης του «θεωρητικά αδύνατου επί του ισχυρού». Η πίστη προς το Θεό, η αγάπη προς τη πατρίδα σε συνδυασμό με το θάρρος, την καρτερία και την εμμονή στο σκοπό, βοηθούν στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων. Οι ψυχικές αρετές δεν αρκούν όμως από μόνες τους, η ευφυία και η γνώση είναι αυτές που επιτυγχάνουν την αξιοποίηση τους. Η βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων είναι δύσκολο να επιτευχθεί, η γνώση όμως μας βοηθά να εκτιμούμε ορθώς νέες καταστάσεις παρόμοιες με παρελθούσες και να ενεργούμε με επιτυχία, χωρίς να υποπίπτουμε στα ίδια σφάλματα.
Οι Ευθύνες των Ηγετών
Οι ηγέτες είναι αυτοί που κρατούν το τιμόνι του κράτους και οφείλουν να αποφεύγουν τα βράχια και να εξασφαλίζουν την ασφαλή πλεύση του έθνους στη κίνησή του μέσα στο χρόνο. Η ευθύνη των ανθρώπων είναι ότι πρέπει να επιλέξουν τον καλύτερο, πράξη η οποία αποδεικνύεται ότι δεν είναι καθόλου εύκολη. Στις ημέρες μας προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τη νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα, αποτέλεσμα της πολιτικής του νέου Αμερικανού Προέδρου, ό οποίος αισθάνεται ανίκητος και κομπάζει όπως ο Γολιάθ. Η πρόκληση ξεπερνάει τις δυνατότητες μας και δοκιμάζει τις αντοχές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Συγχρόνως η Ελλάδα οφείλει να επαγρυπνεί για την υπεράσπιση των συμφερόντων της απέναντι στη τουρκική βουλιμία. Ο χαρακτήρας των ανθρώπων σφυρηλατείται στις δυσκολίες και αξιολογείται στο πως διαχειρίζεται την επιτυχία, ή την αποτυχία. Μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι, ότι μπορεί να επιτύχει, αυτό που νομίζει ως ακατόρθωτο.
Τίκτεις ή Θνήσκεις (Γεννάται αλλιώς Χανόμαστε)
Ο βίος του κάθε ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία σειρά γεγονότων, μικρών ή μεγάλων, μεταξύ των δυο σημαντικότερων σταθμών της ζωής, της γεννήσεως και του θανάτου. Η πορεία μας επί της γης είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Δεν είμαστε οι πρώτοι άνθρωποι επί της γης, αποτελούμε τη ζώσα συνέχεια των προγόνων μας. Αν δεν γνωρίζουμε από που ερχόμαστε δύσκολα, θα αντιληφθούμε προς τα που πρέπει να προχωρήσουμε. Το δημογραφικό αποτελεί την απειλή «Γολιάθ» για τη Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι σύνθετο, αλλά μπορούμε να αναδειχθούμε σ’ ένα νέο Δαυίδ για την εξάλειψή του. Η χώρα μας είναι στη 5η θέση παγκοσμίως, όσον αφορά το μέσον όρο ηλικίας με 45,5 χρόνια. Η Τουρκία με 31,5 χρόνια βρίσκεται στη 71η θέση στον ίδιο πίνακα.
ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα (εντός και εκτός κοινοβουλίου) θα πρέπει να υποστηρίξουν σθεναρά μια εθνική εκστρατεία για την αύξηση των γεννήσεων. Το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα θα στερηθούν κάθε νοήματος, εάν θα σταματήσουμε να υπάρχουμε ως λαός. Η υπογεννητικότητα αποτελεί για την πατρίδα μας στην κυριολεξία την μεγαλύτερη «υπαρξιακή απειλή». Για την ιστορία η Ελλάδα το 1960 αριθμούσε 8.388.000, ενώ σήμερα 10.400.000. Το 1960 το Ισραήλ είχε πληθυσμό 2.150.000 και σήμερα 10.026.000. Ο μέσος όρος ηλικίας του Ισραήλ είναι 30,5 χρόνια…
Ο Ιωάννης Κρασσάς είναι Αντιστράτηγος ε.α.
