Του Μιχάλη Κωτσάκου
Είναι λογικό η εκάστοτε κυβέρνηση και η εκάστοτε αντιπολίτευσης να «καίγονται» να διαμορφώνουν την ατζέντα, έχοντας ως βασικό απώτερο στόχο την εκλογική κυριαρχία, όταν έρθει η ώρα να στηθούν κάλπες.
Για να επιτευχθεί όλο αυτό το σχέδιο, αναμφίβολα είναι αναγκαία η επικοινωνία. Δηλαδή το πώς θα πείσεις τους πολίτες ότι εσύ έχεις δίκιο και οι άλλοι άδικο. Φυσικά στην επικοινωνία υπάρχει και η υπερβολή. Και κάπου εδώ ξεκινά η δική μου γκρίνια. Διότι αυτά που διαβάζω και μαθαίνω σου προκαλούν θυμό.
Τα τελευταία 24ωρα διαβάζουμε, ότι όλη η κυβέρνηση μετά την αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών θα τρέξει τα πάντα, ώστε σε χρόνο ρεκόρ (ακόμη κι εντός των επόμενων δύο-τριών μηνώ) θα είναι έτοιμη η τηλεδιοίκηση στα τρένα, ώστε να μεγιστοποιηθεί η ασφάλεια των επιβατών και να μην υπάρξει άλλο δυστύχημα. Όχι βέβαια ανάλογο με την τραγωδία των Τεμπών. Διότι και πριν και μετά από τα Τέμπη είχαμε πληθώρα ατυχημάτων, που προκαλούν πολλά ερωτηματικά.
Από την τραγωδία των Τεμπών (Φεβρουάριος 2023), που έχασαν τη ζωή τους 57 ψυχές για ποιο λόγο τώρα η κυβέρνηση θυμήθηκε να τρέξει τις διαδικασίες για να ολοκληρωθεί το έργο της τηλεδιοίκησης που με βάση την σύμβαση έπρεπε να είχε τεθεί σε λειτουργία από το 2016; Έχουμε φτάσει στο 2025 και ακόμη υπάρχουν τυφλά σημεία στην γραμμή. Και δεν μιλάμε για κάτι περίπλοκο όπως ισχύει στα σιδηροδρομικά δίκτυα των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά για μία απλή γραμμή που ενώνει την Αθήνα με την Θεσσαλονίκη και φτάνει ως τα σύνορα για τα εμπορεύματα.
Αλήθεια για ποιον λόγο από την επομένη του δυστυχήματος που συντάραξε όλη την Ελλάδα έγιναν ελάχιστα πράγματα; Για ποιον λόγο έπρεπε να βγει ο κόσμος στους δρόμους, στις 26 Ιανουαρίου του 2025 και στις 28 Φεβρουαρίου του 2025 για να ξυπνήσουν οι κυβερνώντες από τον λήθαργο; Και αφού δεν μπόρεσε επί δύο χρόνια να καλύψει όλες τις ατέλειες του σιδηροδρομικού δικτύου πως θα τα καταφέρει μέσα σε 60-90 ημέρες;
Μακάρι να τα καταφέρει θα πω εγώ ο γκρινιάρης. Εάν τα καταφέρει βέβαια θα είναι ευχής έργον. Όμως θα αναδείξει και τις παθογένειες, πρωτίστως της κυβέρνησης και της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Και βέβαια ο αντίκτυπος για τις παθογένειες αυτές αντανακλά στο Μαξίμου και το Επιτελικό Κράτος, που υποτίθεται ελέγχει με… ασφυκτικό τρόπο όλα τα υπουργεία. Και φυσικά θα αναδείξει την ανάγκη της αξιολόγησης. Όχι μόνο των δημοσίων υπαλλήλων, που επαναφέρει κάθε τρεις και λίγο στον δημόσιο διάλογο η κυβέρνηση. Η αξιολόγηση πρέπει πρωτίστως να γίνει στο πολιτικό προσωπικό. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός όφειλε να είχε αποπέμψει την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών και όχι να χρησιμοποιεί την αλλαγή με τον ανασχηματισμό, ως ένα επικοινωνιακό τρυκ. Εκτός εάν δεν είχε καμία ευθύνη ο Χρήστος Σταϊκούρας και αδίκως τότε έφυγε από το υπουργείο.
Φυσικά όλα αυτά τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν οδηγούν πουθενά. Κάποια στιγμή θα φανεί το εάν λες αλήθεια, ή ψέματα. Εξάλλου ο λαός μας χρησιμοποιεί μία παροιμία ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Κι όπως έχει γράψει ο Σοφοκλής «Αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου», που σημαίνει «κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο».
Οπότε δεν θα πούμε τίποτε άλλο για το θέμα, ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση αφενός μεν θα απαντήσει στις εύλογες απορίες των πολιτών, αφετέρου δε θα υλοποιήσει τις νέες εξαγγελίες το επόμενο δίμηνο-τρίμηνο.
Ο μισθός και τα μέτρα
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση κάνει απέλπιδες προσπάθειες για να ξεφύγει από την αφόρητη πίεση της κοινωνίας για τα Τέμπη. Έτσι σε κάθε ευκαιρία ρίχνει στο τραπέζι μέσω των φιλικών προς αυτή ΜΜΕ διάφορες πληροφορίες για μέτρα ενίσχυσης των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Δεν μιλάω για τη νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία εάν κάτσουμε να την αναλύσουμε είναι μία τρύπα στο νερό.
Και γιατί το λέμε αυτό; Διότι ναι μεν εξαγγέλλεται η αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά δυστυχώς μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις μπορούν να αντεποκριθούν.
Οι μικρομεσαίοι δυσκολεύονται. Όχι επειδή είναι κακοί εργοδότες, αλλά διότι δεν βγαίνουν οικονομικά. Έτσι υπάρχει μία συμφωνία εργοδότη-εργαζόμενου για λιγότερες ώρες εργασίας και φυσικά μικρότερο μισθό, αλλά και μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν το πιάνει ο νόμος. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι λόγω της ανεργίας οι νέοι πρωτίστως ενδιαφέρονται να βρουν δουλειά κι εν συνεχεία να σκεφτούν τα δικαιώματα τους. Έτσι πληρώνονται με λιγότερα χρήματα, αλλά εργάζονται αρκετές ώρες παραπάνω κάθε μήνα. Σίγουρα περισσότερες ώρες από τη σύμβαση που έχει κατατεθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες.
Και γι’ αυτή την πρεμούρα της κυβέρνησης για την αύξηση του κατώτατου μισθού υπάρχουν πολλά ερωτηματικά. Για παράδειγμα για ποιον λόγο η κυβέρνηση αντιδρά στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας; Από την στιγμή που την θέλουν εργαζόμενοι και εργοδότες και την «ευλογεί» με ντιρεκτίβα της και η Ευρωπαϊκή Ένωση, για ποιο λόγο έχει στυλώσει τα πόδια της η κυβέρνηση; Μία λογική απάντηση θα την χαρακτηρίζαμε ως αξία ανεκτίμητη.
Συμπέρασμα
Την ίδια ώρα το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου διαρρέει ημέρα με την ημέρα ένα σωρό μέτρα που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Κι όμως δεν ακούσαμε κάποιο πραγματικό μέτρο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Τουναντίον υπάρχει το αφήγημα που αναφέρει πως με τις αυξήσεις των μισθών και τις μειώσεις των φόρων αυξάνεται το εισόδημα κι έτσι αντιμετωπίζεται η ακρίβεια.
Αυτό το αφήγημα, όμως, παραμένει μόνο στα χαρτιά και σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτυπώνεται στο ταμείο. Δηλαδή την ώρα που αναγκάζεσαι να πληρώσεις όλα όσα αγόρασες. Εκεί εξαφανίζεται η αύξηση και οι μειώσεις φόρων. Και το πορτοφόλι αδειάζει. Κι όμως η κυβερνητική προπαγάνδα επιμένει στο ίδιο μονότονο μοτίβο. Και είναι ενοχλητική. Και δυστυχώς οι υπουργοί και οι παρατρεχάμενοι τους δεν καταλαβαίνουν ότι εξοργίζουν τους πολίτες. Δείγμα του ότι ζουν σε γυάλινο παλάτι, μακριά από την κοινωνία. Ακόμη και οι δημόσιες εμφανίσεις τους –καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους- γίνονται σε προστατευμένο περιβάλλον, έχοντας από δίπλα τα μέλη του κόμματος που αναλαμβάνουν ρόλο χειροκροτητών.
Ίσως στην κυβέρνηση έχουν κάνει… ευαγγέλιο την ρήση του Ρωμαίου συγγραφέα Γάιου Πετρώνιου «Ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, άσ’ τον λοιπόν να εξαπατηθεί». Όμως ας μην ξεχνούν ότι και οι ηλίθιοι κάποια στιγμή ξυπνούν. Οπότε προλαβαίνουν πριν είναι αργά να ακολουθήσουν την φράση του Σοφοκλή: «Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ». Δηλαδή «Έχε θάρρος, όταν λες την αλήθεια, δεν κάνεις ποτέ λάθος». Αλλά μάλλον λείπει το θάρρος από τους κυβερνώντες ακόμη και να παραδεχθούν τα λάθη τους και να ζητήσουν μία ειλικρινή συγγνώμη, όχι για επικοινωνιακούς λόγους, κάτι που επαναλαμβάνει συχνά-πυκνά ο κ. Μητσοτάκης ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων του. Ίσως οι κυβερνώντες απολαμβάνουν τον μικρόκοσμο τους, πιστεύοντας ότι οι «ηλίθιοι δεν θα ξυπνήσουν ποτέ από τον λήθαργο».
