Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου Χρίστου Α. Τέζα.
Το βιβλίο αποβλέπει στο να στείλει ένα μήνυμα, ότι δηλαδή κάθε άτομο, τηρώντας τους νόμους και αξιοποιώντας τα θετικά στοιχεία, με τα οποία το προίκισε η φύση (αυτά, όπως και τα αρνητικά στοιχεία, ακολουθώντας τους Στωικούς φιλοσόφους, αποκαλεί οὐκ ἐφ’ ἡμῖν), μπορεί να χαράξει έναν δρόμο στη ζωή του και να επιτύχει πολλά ή λίγα –έστω– σημαντικά, για τα οποία να είναι υπερήφανο.
Ο άνθρωπος έχει δύο ροπές, μία προς το καλό και μία προς το κακό. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η ροπή προς το κακό είναι πολύ ισχυρή κι αυτό το είχε υποπτευθεί –τουλάχιστον– ο Θουκυδίδης, όταν έγραφε ότι τα ίδια θα επαναλαμβάνονται, όσο η φύση του ανθρώπου παραμένει η ίδια.
Μετά από δυόμισι χιλιετίες αποδεικνύεται ότι παραμένει η ίδια και ότι οι θρησκείες και οι ιδεολογίες λίγο ή καθόλου δεν μπορούν μόνιμα και σταθερά να επηρεάσουν τον άνθρωπο, αφού και οι λεγόμενοι οπαδοί της θρησκείας της αγάπης, του Χριστιανισμού, πρωτοστατούν στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος. Το μόνο που απομένει είναι να ενστερνιστεί κανείς την άποψη ότι άλλο είναι οι θρησκείες και οι ιδεολογίες και άλλο οι λεγόμενοι ή φερόμενοι ως φορείς αυτών, γιατί οι τελευταίοι συχνά πράττουν τα εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι πρεσβεύουν οι θρησκείες, τις οποίες προσποιούνται ότι ασπάζονται, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που πράττουν είναι να τις ευτελίζουν.
Ο Χρίστος Α. Τέζας (Δάφνη Νιγρίτας Σερρών 1941- ), με σπουδές στη Φιλολογία και Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Kiel (Γερμανία) και Leeds (Αγγλία), επισκέπτης ερευνητής στα Πανεπιστήμια Cambridge και Jena, ίδρυσε και διηύθυνε (2002-2008) το πρώτο δημόσιο στην Ελλάδα Εργαστήριο Πλατωνικών και Αριστοτελικών Μελετών και είναι Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ο ίδιος χαρακτηριστικά σημειώνει: «Το κάθε άτομο, λοιπόν, πορεύεται με ό,τι του χάρισε η φύση, κι αυτά είναι τὰ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, πολλά ή λίγα, σημαντικά ή ασήμαντα, και κάποτε οδυνηρά, και με ό,τι το ίδιο κερδίζει με τις προσπάθειες που καταβάλλει, τὰ ἐφ’ ἡμῖν. Είναι δυνατόν δύο άτομα, ενώ έχουν τα ίδια περίπου οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, ενώ προικίστηκαν από τη φύση με τα ίδια περίπου προσόντα ή ελαττώματα ή ακόμη και σωματικά προβλήματα σημαντικά, να έχουν διαφορετική εξέλιξη, διότι οι προσπάθειές τους, που αφορούν τὰ ἐφ’ ἡμῖν, είναι διαφορετικές.
Εγώ λοιπόν θεωρώ τον εαυτό μου με λίγα οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, προσόντα, ή και ελαττώματα, π.χ. είχα ρωτακισμό, που για την εποχή εκείνη και την κοινωνία, μέσα στην οποία ζούσα, ήταν ελάττωμα σημαντικό, όπως αλλού εκτενώς περιγράφω. Είχα όμως και μερικά οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, που αποδείχτηκαν σημαντικά, γιατί αυτά δουλεύτηκαν με προσπάθειες δικές μου, με πράγματα ἐφ’ ἡμῖν. Είχα την επιμονή και συχνά τη λήθη των αρνητικών και οδυνηρών.»
Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ
