Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνεί. Ο «στρατηγός» του Παναθηναϊκού, Μίμης Δομάζος και ο εμβληματικός άσος της ΑΕΚ, Ανδρέας Σταματιάδης έφυγαν για τη γειτονιά των «αγγέλων», σκορπίζοντας τη θλίψη, όχι μόνο στους φιλάθλους των ομάδων τους, αλλά σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Ο Μίμης Δομάζος ανήμερα των 83ων γενεθλίων του, 22 Ιανουαρίου, υπέστη ανακοπή, μετά από εξετάσεις σε Διαγνωστικό Κέντρο του Χαλανδρίου, αφού τις προηγούμενες ημέρες είχε ταλαιπωρηθεί από covid.Παρά την έγκαιρη διακομιδή του στον «Ερυθρό Σταυρό» και την ανάνηψη από τους γιατρούς, δεν μπόρεσε να επανέλθει και έτσι δύο ημέρες αργότερα έχασε τη μάχη.
Πλήθος κόσμου τον αποχαιρέτησε τον πρωινό της Δευτέρας στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ η ταφή του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο.
Ο Μίμης Δομάζος γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους στις 22 Ιανουαρίου του 1942 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία σε 13 ετών στην Άμυνα Αμπελοκήπων. Παράλληλα ήταν μαθητής στην Σεβαστοπούλειο Σχολή, με τον διευθυντή να τον θεωρεί κάκιστο μαθητή, λέγοντας στην μητέρα του να τον κάνει… λούστρο. Παράλληλα με τα πρώτα βήματα στην Άμυνα Αμπελοκήπων, έπιασε δουλειά στην εταιρεία «Ιζόλα» ως οξυγονοκολλητής (!), αλλά πολύ γρήγορα αφιερώθηκε στο ποδόσφαιρο.
Με ενέργειες του ιστορικού παράγοντα των «πρασίνων» και προέδρου της ΕΠΣΑ, Ανδρέα Βγενόπουλου και εισήγηση του Γιουγκοσλάβου προπονητή Σβέρτισλαβ Γκλίσοβιτς, το καλοκαίρι του 1959 ο Παναθηναϊκός τον έβαλε στη μηχανή του και για μια 20ετία ήταν ο ηγέτης του. Εννέα Πρωταθλήματα, εκ των οποίων το αήττητο του 1964, τρία Κύπελλα και φυσικά η μεγαλειώδης πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Άγιαξ το 1971!
Τον Δεκέμβριο του 1977 ήρθε σε ρήξη με τον γενικό αρχηγό του Παναθηναϊκού Αντώνη Μαντζαβελάκη και τον Κάζιμιρ Γκόρσκι και έτσι το καλοκαίρι του 1978 εκδιώχθηκε. Το πέρασμά του στην ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου και η κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1979 με την Ένωση ήταν η απάντηση του Δομάζου σε όσους τον θεώρησαν τελειωμένο.
Με ενέργειες του Γιώργου Βαρδινογιάννη τον Δεκέμβριο του 1969 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και έκλεισε την μυθική καριέρα του!
Επί σειρά ετών ήταν το «μάτι» του Γιώργου Βαρδινογιάννη και ήταν ο άνθρωπος που εισηγήθηκε την απόκτηση του Γιουγκοσλάβου Βέλιμιρ Ζάετς το καλοκαίρι το 1984. Επί πολυμετοχικότητας ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Πέρα από τις ακαδημίες του, είχε έντονο φιλανθρωπικό έργο με συμμετοχή σε φιλικά μέχρι πριν από λίγα χρόνια!
Ο «χρυσός» Ανδρέας Σταματιάδης
Ο Ανδρέας Σταματιάδης γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1935. Μεγάλωσε στα Πετράλωνα σε οικογένεια προσφύγων της Μικράς Ασίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ΑΕ Νέας Μελανδίας το 1947, ακολούθησε η Σπάρτα Αθηνών (Πετραλώνων) και το 1950, σε ηλικία 15 ετών, μετά από δοκιμή εντάχθηκε στην ΑΕΚ, όπου παρέμεινε επί 19 συναπτά έτη. Κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1969 σε ηλικία 33 ετών, οδηγώντας την ομάδα στην κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων και 3 Κυπέλλων.
Στη συνέχεια κάθισε και στον πάγκο της Ένωσης ως βοηθός και ως υπηρεσιακός, αρχικά ως συνεργάτης του Φράντισεκ Φάντρονκ, ενώ συνέχισε ως συνεργάτης των Τσαϊκόφσκι και Πούσκας. Αντικατέστησε τον Πούσκας στις αρχές του 1979 και οδήγησε την ΑΕΚ σε έναν τίτλο που φαινόταν χαμένος έντεκα αγωνιστικές πριν το τέλος.
Κατά περιόδους εργάστηκε και στα τμήματα υποδομών της ΑΕΚ, ενώ για αρκετά χρόνια υπήρξε ο Διευθυντής των τμημάτων αυτών, θέση από την οποία αποχώρησε το 2013, όταν και αντικαταστάθηκε από τον Άκη Ζήκο.
Απεβίωσε στις 23 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 89 ετών. Σχεδόν έναν χρόνο νωρίτερα (28/2/2024), η ΑΕΚ με απόφαση του Δημήτρη Μελισσανίδη του είχε απονείμει το μετάλλιο τιμής «Ο χρυσός δικέφαλος αετός» για την ανεκτίμητη προσφορά του στον σύλλογο!
Να σημειωθεί ότι ο Ανδρέας Σταματιάδης εκτός από αντίπαλος με τον Μίμη Δομάζο ήταν προπονητής του στην ΑΕΚ το 1979 στο πρωτάθλημα που κατέκτησε η ΑΕΚ. Έφυγαν από την ζωή με μία ημέρα διαφορά.
