Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
Οι περινούστατοι κ.κ. μανδαρίνοι (επαγγελματίες εισηγητές νομοσχεδίων στους προϊσταμένους Υπουργούς τους) εισηγούνται … φόρμουλα «κόφτη» -όπως διάβασα στην έγκυρη εφημερίδα «60+των συνταξιούχων» – για την εισφορά αλληλεγγύης. Μέχρι τώρα «κόφτης» ή «κόφτες» έμπαιναν στα αυτοκίνητα για να μην υπερβαίνουν κάποια –ανεπιθύμητα –όρια όπως πχ ταχύτητας, ή για το κρέας κ.α. τινά.
Λόγω προφανώς εξέλιξης, θα αποκτήσει κόφτη και η εισφορά αλληλεγγύης (μετά το … ακρωτηριαστικό κόψιμο των συντάξεων). Προδήλως επειδή αυτό τους… κόφτει /τους πιάνει κόψιμο να… διορθώσουν τις αδικίες ώστε να αποφευχθούν επιβαρύνσεις που, αναπόφευκτα, δημιουργούνται όταν μετά τις (γενναίες;) αυξήσεις 2-2,5 -3% αλλάζει η κλίμακα των «υποχρεωτικώς αλληλέγγυων», οι οποίοι –τελικά – αντί αύξησης έχουν… μείωση!
Έχω επίγνωση ότι κάπως σας μπέρδεψα. Όμως το ίδιο έπαθα κι εγώ όταν το διάβασα. Μου ήταν κάπως δύσκολο, να εκτιμήσω την αξία του κόφτη, αλλά και να μην εντυπωσιαστώ από το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον των Κρατικών μας Λειτουργών για τους συνταξιούχους. Η όλη ιστορία είναι κλαυσιγελαστική (=προξενεί κλαυσίγελο). Ονοσκιαμαχ ούν (=ερίζουν περί όνου σκιάς) οι νοήμονες και ελεήμονες Κρατούντες, οι οποίοι εργαζόμενοι νυχθημερόν, προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους ανακούφισης των αναξιοπαθούντων συμπολιτών τους που αδικούνται. Πως όμως φθάσαμε εδώ; Γιατί συζητάμε /συζητούν; Υπάρχει όντως αντικείμενο; Δεν υπάρχει! Ορθότερα: Δεν θα έπρεπε να υφίσταται.
Εξηγούμαι
• Θυμίζω πως η ΕΑΣ θεωρήθηκε αναγκαία πριν χρόνια (επί αλήστου μνήμης Μνημονίων) για να βοηθήσουν οι –έχοντες;- Συνταξιούχοι, τους μη έχοντες συνανθρώπους τους. Κατανοητό κάπως για τις δύσκολες, τότε, περιστάσεις. (Συμπτωματικά;) εδώ και περίπου 7 χρόνια, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι Εξουσιαστές μας, έχουμε βγει από τα Μνημόνια. Όποιοι τους πιστεύουν αναρωτιούνται εύλογα: «Τότε γιατί συνεχίζουν οι Συνταξιούχοι να καταβάλουν την ΕΑΣ; Μήπως γιατί έγιναν φτωχότεροι; Πάντως οι πιο υποψιασμένοι αγανακτούν, επειδή υποθέτουν πως τα χρήματα πάνε στην μαύρη τρύπα του χαίνοντος (διαχρονικά) κρατικού κορβανά.
Το ίδιο πιστεύουν και οι αφελείς, αλλά και οι υπόλοιποι. Η Πολιτεία –καθ’ έξη, παράδοση, εξουσιαστική αδεία και περιφρόνηση των πολιτών /υπηκόων της, προσπαθεί με τερτίπια, αριθμομπερδέματα, κόφτες (που διασφαλίζουν… κόψιμο/ακράτεια ανακούφισης) να τους πείσει πως τους νοιάζεται. Πιθανώς. Μόνο που είναι τόση η πρεμούρα της να βοηθήσει, η στοργή που θέλει να (επι)δείξει, που … μπερδεύεται. Στην απελπισία της, αποφασίζει να … διατηρήσει –(αντί να έχει προ πολλού ως όφειλε καταργήσει – την ΕΑΣ (και όχι μόνον πχ την προσωπική διαφορά, τον ΕΝΦΙΑ κ.ο. κ τα οποία, ως γνωστόν, τα έβαλε κάποτε… προσωρινά. Δηλαδή μόνιμα).
Κάπου όμως κατάλαβε πως το παράκανε. Πως αγανακτεί και εξαγριώνει τους ήδη άδικα /παράλογα ταλαιπωρημένους – και φορολογικά –πολίτες.
Έτσι έφτασε να προτείνει… κόφτες, μήπως και ανακόψει την δικαιολογημένη αγανάκτηση από μια χρονίζουσα αδικία.
ΥΓ1: Εκτιμώ πως με … κόφτες και ποικιλώνυμα κοψίματα, δεν πρόκειται να προκύψει ανακούφιση των Συνταξιούχων.
ΥΓ2: Οι λέξεις με έντονα γράμματα προέρχονται από το προσωπικό μου Λεξικήπιο.
ΥΓ3: 28η Οκτωβρίου: Ημέρα τιμής, δόξας και μνήμης του Ελληνισμού.
ΟΧΙ! (ΟΧΙ και στην κομματική, ιστορική παραχάραξη).
Ο Κώστας Χρονόπουλος είναι Ιατρός Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Υγειονομικών
