Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
1. Γιατί να φορολογεί η Πολιτεία supermarkets, πετρελαιοειδή, ενέργεια κ.ο.κ, όταν εμφανίζουν σούπερ κέρδη και –στη συνέχεια – να (απο)δίδει μέρος από αυτά για ανακούφιση των πολιτών;
Μήπως θα ήταν πιο πρακτικό να μην επιτρέπει την αλόγιστη αύξηση τιμών (που αγγίζει ή και υπερβαίνει τα όρια της αισχροκέρδειας σε αρκετές περιπτώσεις) ώστε να ανακουφίζεται καλύτερα ο καταναλωτής; Ο τελευταίος πληρώνει υπερβολικές –αχαλιναγώγητες τιμές – και (σε αντάλλαγμα ή εμπαιγμό;) παίρνει πίσω ψιχία ανακούφισης.
Η όλη ιστορία /διαδρομή είναι ιλαροτραγική. Αφήνονται να κερδοσκοπούν ασύστολα και ανεμπόδιστα εκείνοι που μπορούν, και μετά, αφού ικανοποιηθούν πλήρως. Το Κράτος (ορθότερα το Φερόμενο ως Κράτος) τους φορολογεί –δηλ εισπράττει μέρος από όσα υπερβολικά εισέπραξαν και μικρό μέρος (του μέρους) αυτών, δίνει πίσω στους πολίτες! Έτσι όλοι είναι… ευχαριστημένοι: Επιχειρήσεις, «Κράτος», Σύλλογοι, Ενώσεις, πολίτες. Εκτός από την ντροπή, που κάπως κοκκινίζει περισσότερο.
2. Είναι κοινός τόπος ότι το κάθε Κράτος πρέπει να έχει έσοδα και η βασική πηγή εσόδων του είναι η φορολόγηση. Αρκεί να μην εφαρμόζει αδιάκριτα και άκριτα το δίκαιο του ισχυρότερου. Όταν μάλιστα οι μανδαρίνοι του είναι και ανόητοι ή –και – ανάλγητοι, τότε τα αποτελέσματα δημιουργούν αλγεινή εντύπωση και έχουν εντυπωσιακά δυσάρεστες επιπτώσεις.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:
Οι διάφορες Ενώσεις Συνταξιούχων ζητούν –εδώ και χρόνια – από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις το εξής: Όποιοι βγαίνουν στην Σύνταξη να τους παρακρατούνται 20 λεπτά (0,20€) που θα διατίθεται για την ενίσχυση –επιβίωση – των Συλλόγων /Ενώσεών τους. Η παρακράτηση του εικοσαλέπτου θα είναι προαιρετική. Όποιος δεν θέλει, θα δηλώνει πως δεν επιθυμεί να του αφαιρούνται 20 λεπτά το μήνα υπέρ της Ένωσης Συνταξιούχων του κλάδου του.
Ε! λοιπόν, αυτόν τον απλό πόρο επιβίωσης των διαφόρων Ταμείων Συνταξιούχων, τον έχουν μετατρέψει σε γεφύρι της Άρτας, ανίκανοι, πονηροί, ακατάλληλοι Μανδαρίνοι.
Η ζημίωση
Σχοινοτενείς, ατέρμονες συζητήσεις με επιλεκτικές εξαιρέσεις (αλλού το επιτρέπει το «Κράτος» μας, σε άλλους όχι !). Αναρωτιέμαι: Γιατί αυτή η παταχθείσα, όπως ισχυρίζονται οι εκάστοτε Κρατούντες, γραφειοκρατία; Πόσο ζημιώνεται ο κρατικός κορβανάς, αν (όποιοι Συνταξιούχοι το επιθυμούν) ενισχύσουν το Ταμείο τους; Αντί το «Κράτος» να στηρίζει το μέτρο, το εμποδίζει, καθυστερεί, διαπραγματεύεται, το συζητά εδώ και χρόνια. Γιατί; Υπάρχει (κρατική) λογική; (Ρητορικό το ερώτημα).
Όμως στην… τούρτα υπάρχει και –πικρό – κερασάκι. Το «Κράτος» θέλει να παρακρατεί 20% (αύριο … περισσότερα ασφαλώς) από το καταβαλλόμενο εικοσάλεπτο, δηλαδή τα 4 λεπτά για τον εαυτό του (!) και να αποδίδονται από τα 20 λεπτά μόνον τα 16 λεπτά στα Ταμεία (!) Αυτό πέρα του κωμικοτραγικού του πράγματος είναι και ανήθικο. Θυμίζει αγαπητικούς που παίρνουν την προμήθειά τους από την «εργαζόμενη». Ίσως επειδή θεωρεί ότι πρέπει κάτι να κερδίσει, αφού έδωσε μακροχρόνιο αγώνα, προκειμένου να μην προχωρήσει η καταβολή του 20λέπτου!
Πάρα πολλοί απορούν με τους πολιτικούς προϊστάμενους. «Μα, καλά δεν αντιλαμβάνονται πως αρνούμενοι ή κωλυσιεργούντες, δυσαρεστούν κόσμο, δεδομένου ότι έχουν μηδενικές κρατικές οικονομικές απώλειες; Γιατί άραγε; Είναι τόσο χαζοί; Όχι. Ανασφαλείς είναι. Θέλουν –παραδοσιακά- να ελέγχουν (ως κεντρική εξουσία) όλα: Σωματεία, Ταμεία ιδιωτικά, Δήμους, Κοινότητες, σπίτια, χωράφια, φοράδες, που ανακουφίζονται στ’ αλώνια, τα πάντα. Όλα πρέπει να είναι υπό τον έλεγχό τους. Μόνον έτσι -κατά την γνώμη μου – εξηγείται η… δυσεξήγητη αρνητική συμπεριφορά τους!
ΥΓ Λέτε κάποτε να συνέλθουν, να σοβαρευτούν; Πιθανώς αν τους παρακαλέσουμε να παρακρατήσουν αντί 20%, 30% ή 50% (!). Τότε κάτι μπορεί να γίνει. Οψόμεθα!
Ο Κώστας Χρονόπουλος είναι Ιατρός Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Υγειονομικών
